کاروان راه می‌افته تا به مقصد همیشگیش برسه

اینجاست که زیبایی هم کنایه آمیزه، من مرهمی می‌سازم برای درد بزرگم و اون مرهم مادام منو یاد دردم می اندازه. بی‌شباهت نیست به می‌خواره‌ی داستان شازده کوچولو که می می‌خورد برای اینکه فکر نکنه، اما به چی فکر نکنه، به این‌که می میخوره... شگفت از این تکرار، شگفت از این میل سیری‌ناپذیر برای فهم چندباره‌ی حقیقتی چنین عریان و چنین هول‌انگیز و شگفت که یک‌سخن بیش نیست غم عشق و این عجب کز هر زبان که می‌شنوم نا مکرر است.
کاروان «همشهری» راه می‌افته تا به مقصد همیشگیش برسه، توی این مسیر اگر زمین نخوره پرواز می‌ده، اگر تلخی نکنه شیرین میکنه و اگر نترسونه امید می‌بخشه...
دعوت صمیمانه دارم از همه اهالی هنر و علاقه‌مندان به هنر که از ۲۹ خرداد تا ۲٠تیر، ساعت ۱۸ در تالار مولوی به تماشای نمایش «همشهری» بنشینند.