«تئاتر صاحبدلان» می تواند همایشی بزرگتر از این باشد

ساسان قجر متولد سال 1350، نویسنده کارگردان و بازیگر تئاتر است. او دارای مدرک پانتومیم از دانشگاه ژان لوکوک فرانسه است. او در تئاتر صاحبدلان با نمایش "آه سوز کربلا" شرکت کرده است که به این بهانه با او به گفت و گو نشستیم.

ساسان قجر در رابطه با موضوع نمایش "آه سوز کربلا" به ایران تئاتر گفت: داستان نمایش از زمانی که سپاه یزید امام حسین را محاصره می‌کنند آغاز می‌شود و اثر در همان موضوع کربلا و وقایعی که برای امام حسین رخ داد شکل می‌گیرد.

او در خصوص با شیوه اجرا توضیح داد: اثر یک نمایش موزیکال است. من از تکنیک‌های تعزیه به عنوان مثال خاصیت میدانی بودن بهره بردم تا به نمایش تعزیه فرم تئاتر ببخشم. می‌توان گفت که تلاش من بر این بوده که یک تعزیه‌ تئاتری را به روی صحنه ببرم.

او ادامه داد: اثر به زبان ترکی است و تلاش شده از نسخ بسیار قدیمی تعزیه خوان‌ها و حتی اشعار روز در آن استفاده شود. به نظر من اثر، اثر تازه ایست و با توجه به آشنایی مردم با تعزیه و ماجرای کربلا، ارتباط خیلی راحت‌تر شکل گرفته است.

ساسان قجر درباره‌ی استقبال مخاطب از اثر گفت: استقبال مردم تا به امروز بسیار خوب بوده است. ما حتی با 200 تماشاگر این کار را اجرا رفته‌ایم. هرچند که معمولاً در شهرستان‌ها اجراهای پایانی استقبال بیشتری را تجربه می‌کنند، حتی اجراهای نخست هم با اقبال خوبی روبرو شدند.

او در ادامه گفت: درست است که اجرا کار به زبان ترکی است ولی من تلاش کردم صحنه‌ها طوری طراحی شود که فردی بدون هیچ دانش از این زبان هم بتواند دریافت خودش را از کار داشته باشد. از آن جایی که من در زمینه‌ی پانتومیم هم فعالیت داشته‌ام در این جا هم سعی کرده‌ام 60 درصد انتقال مفهوم اثر را به تصاویر اختصاص بدهم و نه به کلام.

او در رابطه با لزوم به روز بودن جریان اصلی تئاتر دینی گفت: در اثر من محتوا آشناست صرفاً در یک قالب و فرم جدید. مردم شناخت کاملی از وقایع عاشورا دارند و این جا نوع ارائه است که می‌تواند تعیین کننده باشد. ما در حال گذر از خیابان هم باشیم یک اجرای تعزیه توجهمان را جلب می‌کند ولی به عقیده‌ی من آن چه که این روزها می‌تواند مؤثر واقع شود فرم است. این که ما در همان محتوا گذشته کار جدید و تازه‌ای ببینیم. فرم و شکل ارائه اثر حتی می‌تواند بر محتوا تأثیر گذار باشد. ما با شیوه ارائه است که می‌توانیم انسان‌ها را جذب کنیم، حتی مخاطبانی‌که از مسائل مذهبی فاصله گرفته‌اند.

او در رابطه با اهمیت  همایش صاحبدلان در تئاتر امروز ایران گفت: صاحبدلان حرکت جالب و خوبی ست ولی کاش می شد که در همین سوگواره من علاوه بر اجرا در شهر خودم، در شهرستان های دیگر نیز اجرا داشته باشم. به جای این که 12 اجرا در یک محل متمرکز شود ما در هر شهر یک اجرا داشته باشیم. خود من علاقمند بودم که این کار را در تهران هم به روی صحنه ببرم ولی امکان آن فراهم نشد. به عنوان یک پیشنهاد مطرح می کنم که صاحبدلان می تواند همایشی بزرگتر از این باشد و هر اجرا شهرهای بیشتری را درگیر خودش کند.