جستجو در دل آیین ها ، اسطوره ها و نمایش های زنانه
آخرین مده آ را بزودی اجرا می کنم

 آقانوری فارغ التحصیل کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی از دانشگاه تهران و دانشجوی کارشناسی ارشد بازیگری دانشگاه هنر دانشکده سینما و تئاتر است.با او درباره فعالیت های پیش رو گفت و گو کرده ایم : 

ظاهرا در شرایط بازگشایی سالن ها پرکار هستید ؟
در حال حاضر در سه نمایش به عنوان بازیگر حضور دارم ؛اولی نمایش " راز عروسک " به  نویسندگی آقای داوود فتحعلی بیگی و کارگردانی سامان تیر انداز برای اجرا در مجموعه تئاتر شهر  ، دومی اجرای نمایش " اسرار کوهپابه " به نویسندگی و کارگردانی آقی فرشید قلی پور و سومی نمایش " دکتر نون " به کارگردانی آقای هادی مرزبان که از سال 98 در این پروژه حضور داشتم و به دلیل شیوع کرونا چندین بار تمرینات به حالت تعلیق در آمد.

برای اجرای «آخرین مده آ » موفق به دریافت مجوز اجرا شدم و با توجه بهبود اوضاع و بازگشایی سالن ها بزودی این نمایش  را اجرا می کنم.

پیشتر تجربه بازیگری برای کارگردانان موثری چون قطب الدین صادقی ، هادی مرزبان  ،آرش عباسی و ... را داشتید. این تجربه ها برایتان چگونه بود ؟

کار با کارگردان های با تجربه را بسیار دوست دارم چرا که بسیار تشنه یادگیری هستم. وقتی با فرد با تجربه ای کار می کنید به طور ناخودآگاه زیست آن فرد را تجربه می کنید و اطلاعاتش در تجربیات شما ثبت می شود.در نتیجه شما چند نسل تجربه تاتر را در حافظه خود ثبت می کنید و این بخش لذت بخش کار است.

کار با هر کارگردانی انعطاف خاص خود را می طلبد بازیگر باید بتواند بیاموزد و خود را وفق دهد. نمایشنامه ی کافکا با من سخن بگو پر از توضیحات و آموزه های دکتر صادقی است که از اسطوره تا سینمای نوار درا در آن یادداشت کردم. دفترچه بازیگری کار دکتر نون نیز همینطور پر از سخنان آقای مرزبان، آقای کیانیان ، آقای صدر الدین زاهد و دیگر هنرمندان با تجربه است  آرش عباسی شیوه  جالبی در کار کردن دارد بسیار راحت و ساده به اجرا نگاه می کند به طوری که احساس نمی کنم که دارم با یک کارگردان بسیار با تجربه کار می کنم. بیشتر شبیه  کار با یک همراه است. 

موضوعاتی که بیشتر  جست و جو می کنید کدامند ؟ چه مباحثی برای شما مهم تر است؟
در دل اسطوره ها جست و جو میکنم تلاشم بر این است که بتوانم در دل تاریخ واکنش زنان نسبت به مسائل مختلف را کشف کنم. چگونه رفتار کردن، چگونه در آیین شرکت یافتن و یا چگونه در دل اجتماع خود را یافتن. 
دنیای زنان  به مثابه ابزار آگاهی و تجربه دغدغه من بوده و هست تا آنجا که بشود در دل آیین ها و نمایش های زنانه جست و جو میکنم.
زن شرقی و به خصوص زن ایرانی برعکس چهره زن منفعل در تاریخ غرب  همیشه به صورت عنصری فعال دیده شده شیرین ، شهرزاد ، آرتمیس ، تهمینه و مهد علیا  نشان از حضور فعال زنان در این فرهنگ دارد که معلول ادیان  الهه محور دوره نوسنگی و پیش از حضور اسلام تا امروز  است .حضور کمرنگ زنان درنگارشات تاریخی مربوط به مسائل فرهنگی و اعتقادی ایرانیان است که اساسا بیشتر دینگرایی دارند تا تاریخ گرایی...
به طور معمول به سراغ نمایشنامه ها و رمان های مشهور می روم . «نامه ای به کودک که هرگز زاده نشد» را با دو شیوه مختلف اجرا کردم یکی را با نام «نقص عضو» و دیگری « دو بیگانه تابع سرنوشتی مشترک»
مده آ را نیز به سه شیوه اجرا کردم اولی با نمایش و آیین های بومی ایرانی مادی ، دومی را موزیکال و به سبک کارهای قرون وسطایی و سومی را با تاکید بر رقص های سنتی هندی از جمله بهاراتاناتیام .

فارغ از اسطورها و روایت های زنانه چه چیز هنرهای نمایشی  لذت بخش است ؟
در زمینه فعالیت تئاتر هر چه جلو تر می روم بیشتر در پی کشف بدن و کمپلکس هایم به عقیده باربا تبعیدگاهم هستم. بیشتر در پی عرضه مرجان و دغدغه هایش می روم تا به دنبال کشف شخصیت نمایشنامه ، برخوردم با اجرا و تمرین تئاتر شبیه به حل یک فرمول ریاضی و تقسیم آن به قطعات ساده تر است.
مسئله مورد نظرم که از قصه نمایشنامه گرفته ام را می شکافم به تصویر ها و لحظات متفاوت تقسیمش می کنم و بعد شبیه بلوک های جدا از هم آن ها را سر هم می کنم. معمولا در زمینه روایت کامل داستان موفقیت چندانی نصیبم نمیشود چون شیوه  اجرایی اثر برایم الویت دارد . باید تصویر ذهنی ام را اجرا کنم حتی اگر به قیمت از دست دادن بخشی از داستان باشد. تئاتر بستری است که وابسته به اکنونیت ( فضایی بینابین گذشته و آینده )است و چه چیز بهتر از آموختن  زیستن در لحظه حال...

تئاتر در شرایط  کرونا چگونه است ؟
تئاتر کار کردن در این شرایط برای افرادی شبیه من که درگیر کمالگرایی هستند دشوار به نظر می رسد . هزینه مواد اولیه برای ساخت دکور بسیار اقزایش یافته همچنین اجاره پلاتو ها،پیش تر به مدد نامه از اداره تاتر میتوانستیم رایگان تمرین کنیم که این فرصت هم از دست رفته ، با بسته شدن دانشگاه ها فرصت در اختیار داشتن پلاتو های دانشجویی هم از دست رفته . به خصوص برای من و هم کلاسی هایم که دانشجوی ارشد بازیگری دانشگاه هنر دانشکده سینما و تاتر هستیم.
البته  باید عرض کنم من خوشبخت بودم و با همکاری و تهیه کنندگی مدیر تماشاخانه مهرگان آقای مهدی علینژاد تعداد زیادی از تمرین هایم را در تماشاخانه انجام دادم که مقداری از هزینه هایم کاسته شد.
این دو سال بصورت عجیبی سپری شد و تنها راه در آمد دو سه جشنواره آنلاینی بود که به مدد اداره کل هنرهای نمایشی ، حوزه هنری و  استان ها برگزار شد. من در کرونا در چند تئاتر کار می کردم که اجرای آنها از لحاظ باز خورد تماشاگر ناموفق بود.

کار بعدی چیست ؟
کارگردانی برایم دغدغه نیست بیشتر دنبال ایجاد فرصت برای عرضه زیست صحنه ای هستم. شخصیت بعدی که توسط آن خودم را جست و جو می کنم . الهه بین النهرینی ، ایشتار و شاهزاده شیرین هستند که پس از کمی استراحت به دنبال اجرای اثر خواهم رفت.

گفت و گو از الهام قنایی