در حال بارگذاری ...
تینو صالحی نویسنده و کارگردان نمایش تختی در اتاق ۲۳ هتل آتلانتیک :

در نمایش رازی از زندگی تختی فاش نمی شود!
بزرگان کشتی و فدراسیون برخوردی محافظه کارانه با نمایش دارند

در تاریخ معاصر ایران نام هایی وجود دارند که به واسطه اعمالش به سمت اسطوره نزدیک شده اند.. غلامرضا تختی قهرمان کشتی جهان در دهه های سی و چهل یکی از این اسطور هاست که به واسطه مرام و خلق و خوی پهلوانانه و مردم محورش شد محبوب دلهای مردم از هر قشری شد.

اسطوره ای که در میانسالی خیلی مشکوک و راز آلود روی بر نقاب خاک کشید. تینو صالحی بازیگر و کارگردان تئاتر در جدیدترین اثرش به سراغ این اسطوره رفته است. شاید نگاه صالحی نتواند غبار از حقایق مخفی مانده در باره مرگ تختی را بازگو کند ، اما زاویه جدیدی در نوع نگاه به تختی را در پیش چشم مخاطب قرار می دهد. به بهانه اجرای این نمایش در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر .با صالحی در باره اجرا و زاویه دیدش به تختی ، اسطوره و سایر قضایا گفت وگویی انجام داده ایم.

در سینمای داستانی و مستند ساختار آثار پرتره چند سالی است رونق گرفته ، آیا در تئاتر هم با اجرای نمایش هایی از جنس کار شما می توانیم این رویه را متوجه بشویم و یا این آثار در حوره تئاتر مستند قابل ارزیابی هستند؟

تمام فضای نمایش در طول آخرین شب زندگی تختی می‌گذرد؛ در اتاق ۲۳ هتل آتلانتیک. جایی که هیچ کس در آن حضور نداشته و هیچ کس نمی‌داند در آن شب خاص چه اتفاقاتی بر تختی گذشته است. تمام شخصیت‌های دیگر در دل واگویه‌های تختی حاضر می‌شوند، شخصیت‌هایی که در زمان‌های گوناگون در زندگی او حضور داشته‌اند و در نمایش بدون ترتیب زمانی، حاضر می‌شوند. در سینما موقعی که به اثری لفظ پرتره اطلاق می کنیم یعنی داستان و قصه ای وجود دارد. از آن طرف وقتی از سینمای مستند حرف می زنیم با مسئله ای کاملا متفاوت از سینمای داستانی روبه رو هستیم. در تئاتر گونه ای با نام تئاتر مستند داریم.نمایش من در این گونه به لحاظ تکنیکال نمی گنجد.نمایش من ویژگی و ساختار خاص خودش را دارد. اما از نگاهی مستند هم محسوب می شود زیرا در باره زندگی آدمی بسیار مشهور است .بحث پرتره در تئاتر هنوز موضوعیت زیادی پیدا نکرده است و هنوز مثل سینما جا نیافتاده است.بهر حال باید به این سمت در تئاتر پیش رفت.

در سال های اخیر ایوب آقاخانی چند تئاتر پرتره در باره سرداران جنگ روی صحنه برده و به نظر می رسد تئاتر هم با قوت بیشتر به این سمت در حرکت است...

 در حوزه پرتره اجراهایی روی صحنه رفته است. اما در تئاتر اولین بار است نمایشی در باره تختی روی صحنه می رود.

 

54 سال از مرگ مشکوک تختی می گذرد و در باره نوع مرگش و آثاری که در باره تختی ساخته شده نظرات متفاوتی وجود دارد .با این چالش ها چگونه کنار آمدید؟

قضیه در سینما تفاوت دارد وتعداد مخاطبان از تئاتر بیشتر است . آلان که این نمایش به صحنه رفته است با این نظرات متفاوت مواجه هستم و ازقبل هم می دانستم که این چالش ها به وجود می آید و این چالش ها را به جان می خرم . در کل به خاطر ارائه نگاه متفاوتی که در باره زندگی تختی ارائه کردم و اصولا زندگی نگاری مستندی در باره سوژه ام نداشتم وکارم و توجهم  درباره چگونگی از بالا به پایین کشیدن یک قهرمان توسط مردم در طول سالیان دراز حتی پس از مرگش با کنکاش کردن در زندگی خصوصی در این زمینه هست و این نوع نگاهی که داشتم باعث شده خیلی از کسانی که سرنوشت تختی را پیگیری می کنند و دوستش دارند ناخودآگاه با نمایش من زاویه ای نداشته باشند. نام تختی اسم بزرگی  است و به همین دلیل انتظارات را بالا می برد و فراموش می شود که نمایش من در یک سالن کوچک 50 نفره روی صحنه در حال اجرا است و گاهی براساس این انتظارات  فشارهایی هم به وجود می آید.

 

از نگاهی می توان نتیجه گیری کرد موقعی که پیرامون آثار هنری چالش و جار و جنجال به خصوص در فضای مجازی ایجاد می شود مخاطب کنجکاو می شود که برود اثر را ببیند واین به پر مخاطب تر شدن کار کمک می کند .آیا با این نظریه موافق هستید؟

در باره اثر من در فضای مجازی نظرات مختلفی مطرح شده است و می تواند این چالش ها به پر مخاطب شدن اجرا کمک کند .منتهی نوع پرداخت من به سوژه نمایش به گونه ای است که اگر کسی کنجکاو باشد که در نمایش چه رازی از زندگی تختی فاش شود با دیدن نمایش با نتیجه ای روبه رو نمی شود.

 

اشاره کردید در نمایش به تختی نگاه متفاوتی دارید. آیا این نگاه ماحصل تحلیل شخصیتان است و یا نتیجه تحقیقاتی که برای نوشتن نمایش نامه انجام دادید؟

در چهار سالی که مشغول نوشتن نمایش نامه بودم یک سری مصاحبه وتحلیل جدید منتشر شده است . اما نگاه متفاوتی که اشاره کردم در حوزه بررسی آخرین شب زندگی تختی در هتل است وطبیعی است که در مورد آن شب کسی اطلاع خاصی نداشته باشد.

 

جایی اشاره شده بود یکی از جذابیت های تختی برای خیلی ها راز آلودگی نوع مرگش است. چقدر به این نوع نگاه اعتقاد دارید؟

ایشان مشهور و محبوب ترین شخصیت تمام تاریخ ایران در حوزه ورزش است . آدم هایی که با این میزان از محبوبیت دچار مرگ غافلگیر کننده به هر دلیلی می شوند شک وشبه هایی را به وجود می آوردند واینها گاها تعمدی ویا سهوی است. اما جمله ای در نمایش با این مضمون وجود دارد که ماحصل حرف های بابک تختی است "مهم نیست که تختی چگونه مرد . مهم نوع زندگی کردنش است."برای من این حرف خیلی مهم است.

 

 استقبال تماشاگران از نمایش در این مدت چگونه است؟

با اینکه نمایش تبلیغات چندانی ندارد، در چند روز اول اجرا، تمام ظرفیت سالن پر شد و آخر هفته هم هر روز ۲ اجرا داشتیم که دلگرم کننده است. نکته مهم در باره برخورد ورزشی ها و اهالی کشتی پیرامون نمایش است . برای حضور و دیدن نمایش از برخی از بزرگان کشتی و فدراسیون دعوت کردم خیلی محافظه کارانه برخورد کردند و اولین سوالی که از من پرسیدند این بود که در نمایش شما مرگ تختی را چگونه نشان می دهید و اینکه آیا مرگ تختی در نمایش نشان داده می شود و یا نه وکلی نگاه و حرف حاشیه ای دیگرهم مطرح شد . در حالی که من انتظار تشویق و دلگرمی را از سوی آنها داشتم.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




مطالب مرتبط

نظرات کاربران