سید پویا امامی نمایشگرخیابانی فعال استان اصفهان :
نمایش خیابانی را دست‌کم نگیرید
حوزه نمایش‌های خیابانی طی چند سال اخیر شاهد موفقیت‌ها و رشد چشمگیری بوده است. سید پویا امامی یکی از فعالین این حوزه است و عناوین بسیاری در سطح کشوری به دست آورده که مهم‌ترین آن کسب تندیس بهترین بازیگر مرد در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر برای بازی در نمایش «زندگی با طعم باروت» است. نقشی متفاوت از جغرافیا و حس و تخیل در قالب یک خواننده افغان که مدافع حرم می‌شود.
سید پویا امامی، متولد مردادماه ۱۳۷۶، حدود ۱۰ سال سابقه فعالیت در عرصه هنرهای نمایشی، بازیگری، نویسندگی و کارگردانی تئاتر خیابانی دارد. ابتدا تئاتر حرفه‌ای را با ژانر کودک و نوجوان آغاز کرد و بیش از ۱۰ اثر نمایشی را در استان اصفهان به صحنه برد و در جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان هم حضور پیدا کرد. از سال ۹۵ فعالیت در عرصه تئاتر خیابانی را به‌صورت حرفه‌ای آغاز کرده و تمرکز اصلی خود را بر این‌گونه نمایشی گذاشت و افتخارات زیادی کسب کرده است.خبرنگار ایران تئاتر در اصفهان، به بهانه کسب جوایز در جشنواره‌های سراسری مریوان، چتر زندگی و ایثار با او به گفت‌وگو نشسته است .
دلیل گرایش شما به حوزه تئاتر خیابانی چیست؟
گرایش به این‌گونه نمایشی برای من دلایل خاص خودش را دارد که شاید هرکسی نتواند آن را حس کند یا بپذیرد چراکه به‌جز پارامترهایی که مرا به این‌گونه نمایشی بیشتر جذب کرده، یک حس درونی در من.وجود دارد که با تئاتر خیابانی ملتهب می‌شود و خودم را با آن مجاب می‌کنم.
تئاتر خیابانی را چگونه تعریف می‌کنید؟
اگر بخواهم دریکی دو کلمه بگویم تئاتر خیابانی یعنی حرف مردم و این حرف مردم برای همه اقشار همه سنین همه نگاه‌ها همه دیدگاه‌ها بیان می‌شود. به همین دلیل حس بازیگر در زمان اجرا هیچ‌وقت قابل قیاس با بازیگری که روی صحنه برای مخاطب در خاموشی اجرا می‌کند قابل قیاس نیست.
اگر قرار باشد بین نمایش صحنه‌ای و نمایش خیابانی یکی را انتخاب کنید کدام را ترجیح می‌دهید و آیا درجه‌بندی و تفاوتی بین این دو قائلید؟
انتخاب من که قطعاً نمایش خیابانی است و هیچ‌کدام از این دو حوزه به دیگری برتری ندارد. بازیگرانی که به‌صورت حرفه‌ای تئاتر خیابانی بازی می‌کنند و سال‌هاست در این زمینه فعالیت دارند به‌راحتی روی صحنه جولان می‌دهند و نقش را به قول خودمان می‌خورند، اما بهترین بازیگر صحنه ممکن است برای قرار گرفتن در این شرایط اجرا دچار تردید شود. پس فعالین تئاتر خیابانی را دست‌کم نگیریم، آن‌ها را از تئاتر تفکیک نکنیم. در کل این‌گونه نمایشی را که به قطع و به جد می‌تواند تأثیر گزار باشد را کمتر از تئاتر صحنه نبینیم. چه‌بسا تعدادی از بهترین بازیگران سینما و تئاتر امروز خیابانی کار بوده‌اند و به نقل از خودشان بهترین زمان اجرای تئاترشان تئاتر خیابانی بوده که الان به اینجا رسیده‌اند، آن‌ها افتخارمی‌کنند که خیابانی کارکرده‌اند، عزیزانی مثل جواد عزتی، نوید محمد زاده، هوتن شکیبا،مجید صالحی و...
کمی از فعالیت‌های اخیرتان بگویید؟
خدا را شکر بعد از فروکش کردن بیماری منحوس کرونا، از اوایل تابستان چراغ جشنواره‌ها دوباره روشن شد. امسال که با تولید نمایش خیابانی ۲۵ متر آرزو به نویسندگی و کارگردانی خودم در جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان و جشنواره سراسری تئاتر خیابانی چتر زندگی، موفق به کسب رتبه در بخش‌های کارگردانی، طرح و ایده، بازیگری زن، بازیگری مرد و موسیقی شدیم و الحمدالله استقبال مخاطبین و مردم هم از نمایش ۲۵ متر آرزو بسیار چشمگیر بود. بعدازاین دو جشنواره، نمایشی از استان تهران را بازی کردم و در جشنواره ایثار موفق به کسب تندیس و دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد شدم.
آیا برگزاری جشنواره‌ها را در جهت رشد و شکوفایی هنر نمایش تأثیرگذار می‌دانید؟
قطعاً که جشنواره‌ها فرصت مناسبی برای تلاش،خلاقیت،انتقال تجربه،تبادل اطلاعات،ارتباط با گروه‌ها و ... است که البته باید با سیاست‌گذاری‌های درست‌تری برگزار شوند و هرکدام به هر نحوی بیانگر یک مسئله و یک اتفاق دراماتیک در جامعه باشد. درواقع این جشنواره‌ها مثل دانشگاه و کلاس و کارگاه آموزشی است که در آن می‌توانیم کارهای متفاوت و ایده‌های مختلف ببینیم ارتباط بگیریم و کارکنیم. مثلاً خود من چندین سال است که برای گروه‌های نمایشی استان‌های دیگر بازی می‌کنم ازجمله استان گیلان،قزوین،بوشهر،تهران،البرز ...
نقش ارگان‌ها و نهادهای استان اصفهان بر نمایش خیابانی چگونه است؟
اجرای نمایش‌های خیابانی در استان‌ها مبتنی بر مناسبت‌هاست که ارگان های مختلفی بر روی آن تمرکز دارند و در تقویم مناسبتی خود از این نوع نمایش بیشتر استفاده می‌کنند. سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی و حوزه هنری استان اصفهان دو ارگان مهم و پایبند به تئاتر خیابانی هستند که متمرکز برای زنده ماندن این‌گونه نمایشی در تلاش‌اند.
