لب کلام هنرمندان در گفت و گوهای هفته 73
حضور دوباره هنرمندان بر صحنه های تئاتر
ایران تئاتر : بعد از پایان تب و تاب جشنواره تئاتر فجر بزرگترین رویدا تئاتری کشور و نزدیک شدن به سال جدید و روزهای پایانی سال شاهد رونق اجراهای روی صحنه هستیم. رونقی که حضور دوباره هنرمندان بر صحنه های تئاتر را تثبیت می کند.
هفته گذشته ایران تئاتر در کنار گزارشهای روزانه متنوع،به انتشار گفت و گوهایی اختصاصی به موضوعات مختلفی در حوزه نمایش پرداخت. گفت و گوهایی از سعید نظری ، غزال علی حیدری و شهریار نیریز نقدهی از کارگردان شرکت کننده در نخستین جشنواره نمایشنامه خوانی رضوی ، مهران رنجبر کارگردان و نویسنده نمایش «مارادونا» ، سعید هاشمی پور نویسنده و کارگردان نمایش بی خوابی ، احمد جولایی در باب این روزهای کرونایی و...
در ادامه متن مهمترین گفتوگوهای کوتاه و بلندی که تا چهارشنبه هفته گذشته با موضوع هنرهای نمایشی روی خروجی خبرگزاریها و سایتها منتشر شده را در بخش «لب کلام» بصورت خلاصه آوردهایم تا مخاطب این متن در دنیای پرسرعت امروز درجریان مهمترین بخشهای گفت و گوها قرار بگیرد.
مرتضی عقیلی : در غربت تمام وجودم به فکر ایران بود!
خوشحالم که به ایران بازگشته ام و این فرصت برایم فراهم شده که بعد از ۴۳ سال خاک صحنه تئاتر وطن را تجربه کنم ؛ «از آقای اسماعیلی وزیر شجاع فرهنگ و ارشاد اسلامی، آقای سالاری معاون هنری وزیر ارشاد، آقای افضلی مدیرعامل بنیاد رودکی، آقای پرویز پرستویی عزیز و آقای سنجابی بسیار سپاسگزارم که این شرایط را برای من مهیا کردند تا در کشورم حضور پیدا کنم و روی صحنه تئاتر بروم.»
«در غربت تمام وجودم و سلولهای من به فکر ایران بود. من در آن سالهای غربت مدام به این فکر میکردم که وقتی به ایران بازگردم چه فیلمی را بسازم و چه تئاتری را روی صحنه ببرم و برای این امر فیلمنامه و نمایشنامه نوشته بودم. من هیچ وقت نتوانستم خود را با خارج از کشور تطبیق دهم و به همین خاطر زبان انگلیسی را خیلی خوب یاد نگرفتم زیرا به بچههای خود میگفتم که در خانه فقط باید به زبان فارسی صحبت کنیم. ما طی سالهای گذشته و زندگی در غربت، همچنان فرهنگ ایرانی خود را حفظ کردهایم، خوشبختانه این غربت ۴۰ ساله نتوانست خصلتهای من را تغییر دهد زیرا همیشه چشمم به ایران بود و در رویای خودم میدیدم که باز هم به ایران بازمیگردم و روی صحنه تئاتر میروم و یا مقابل دوربین به ایفای نقش میپردازم.»؛ حالا رویای مرتضی عقیلی بعد از حدود ۴۰ سال دوری از صحنه تئاتر ایران با نمایش «فلزات چکشخوار» به کارگردانی آرش سنجابی و تهیهکنندگی پرویز پرستویی به حقیقت پیوسته و او در تالار حافظ بار دیگر زنده بودن را تجربه کرده است.
گفتگو از مهر
محمد ساربان : امیددارم که سال آینده روی صحنه بروم
محمد ساربان درباره حال و احوال خود میگوید: خوشبختانه حالم خوب است. این روزها کتاب میخوانم، آواز میخوانم، فیلم میبینم و خلاصه مشغولم. او که سال گذشته از خانهنشینی بسیاری از هنرمندان حرفهای در دوران کرونا غمگین بود و دغدغه معیشت همکاران خود را داشت، درباره حضورش در تئاتر هم میگوید: مدتی به دلیل کرونا، فعالیتهای تئاتری کمرنگ بود ولی الان خوشبختانه بچهها مشغول کار هستند و من هم خیلی امید دارم که سال آینده روی صحنه بروم. البته خودم که قصد کارگردانی ندارم ولی اگر بعد از عید پیشنهاد بازی در تئاتر داشته باشم، حتما به صورت جدی به آن فکر میکنم. او که همواره تئاتر را برای خود اصل میداند، ادامه میدهد: خدا را شکر کرونا تا حدودی فروکش کرد و دوستان تئاتری مشغول کار شدند. همه هم عجله دارند که به سرعت کار کنند. میخواهند این مدت بیکاری و کار نکردن را زودتر جبران کنند.
گفتگو از ایسنا
امیر دژاکام : تاثیر جشنواره تئاتر فجر در آینده شرکت کنندگان
بازیگر،کاگردان و مدرس تئاتر که در آثار ارزشممندی چون "مدار صفر درجه"، "ترانه مادری"، "آوای باران" حضور داشته است در خصوص جشنواره تئاتر فجر و اعتبارش گفت: درخصوص جشنواره تئاتر فجر، اگر این دو سال کرونایی را بررسی نکنیم بله اعتبار دارد. درواقع کرونا همه چیز را تحت تاثیر قرار داده است، من سال گذشته به شخصه در جشنواره بودم ولی به دلیل کرونا آن شور و شوق و رونق همیشگی در جشنواره نبود. باید دو سال گذشته را فاکتور بگیریم هر چند که نباید منکر زحمات هنرمندان تئاتر در این دوره دو ساله شد.
این کارگردان درباره ی تاثیر این جشنواره در آینده حرفه ای شرکت کنندگان گفت: هر دو حالت وجود دارد هم می تواند نقش داشته باشد و هم می تواند نقش نداشته باشد. بسیاری از هنرمندان ما در جشنواره تئاتر فجر دیده و مطرح شده اند و بعد از آن کار های خوبی انجام دادند، یعنی جایزه کارگردانی اول را گرفتند و یا در طراحی لباس و دکور جایزه گرفتند و یا حتی جایزه نگرفتند و تنها به این دلیل که در جشنواره فجر بودند دیده شدند اما بسیاری هم حضور نداشتند و موفق شدند اگر به صورت عمومی بخواهم بگویم برای برخی از شرکت کنندگان بسیار مفید بوده است.
بازیگر سریال "مدار صفر درجه" درخصوص توقعات و پیشنهادات برای جشنواره تئاتر فجر اظهار داشت: جشنواره باید ساختار خود را تغییر دهد یعنی به دو بخش تقسیم شود، بخش تئاتر در مکان های غیر رسمی و تئاتر در مکان های رسمی، واژه های دیگری که وجود دارد باید حذف شوند. با دقت به جمله من توجه کنید وقتی می گوییم تئاتر صحنه ای یعنی ما تئاتر بی صحنه داریم در حالی که چنین چیزی وجود ندارد، واژه تئاتر صحنه ای بسیار بسیار بسیار اشتباه است. به طور مثال تئاتر خیابانی یکی از اشکال تئاتر غیر رسمی است. نه در زبان روسی و نه در زبان فرانسوی و انگلیسی چنین واژه ای نداریم. پس جشنواره باید به نوع ساختاری تغییر کند سپس تقسین بندی زیر گروه های این مجموعه مثلا تئاتر شهرستان، تئاتر دانشگاه، تئاتر حرفه ای ، تئاتر آماتور ، تاتر تجربی باید باشد.
گفتگو از برنا
مسعود کرامتی : کرونا من را در این دو سال عقب انداخت
درباره ی حضور دوباره اش در تئاتر گفت: کرونا من را در این دو سال عقب انداخت یکی دو کار اخیرا به من پیشنهاد شده بود اما برایم خیلی دلچسب نبودند. درباره این نمایش باید بگویم ابتدا پایان بندی آن را دوست نداشتم و به نظرم نمایش به گونه ای ول بود و در کل از متن خوشم آمده بود به همین علت با کارگردان گفت و گو کردم، و اگر صحنه آخر تغییر نمی کرد آن را بازی نمی کردم اما سهند خیرآبادی برای صحنه آخر متنی نوشته بود و وقتی آن را برایم فرستاد پیشنهاد را قبول کردم البته کمی دستخوش تغییر شد و کمی ممیزی به آن خورد و بالاجبار سهند آن را تغییر داد اما از نظر من درحال حاضر خیلی جذاب تر شده است و از لحاظ مکانی تناسب بیشتری دارد. مسعود کرامتی درباره الویت دستمزد بر مهم بودن پایان بندی میان هنرمندان تصریح کرد: این مسئله 100 درصد نیست و خود بنده هم اکثر مواقع اصلا دسته ای از فیلم ها را کار نمی کنم و آن دسته از فیلم ها شامل فیلم های سفارشی و تبلیغاتی است. او گفت: به همین علت بخش اعظمی از پیشنهادهایی که میشود را کار نمیکنم اما همچنان تئاتر برای من جدی تر است و همیشه فکر میکنم که یکی از مهمترین ویژگی ها برای من این است که کار حرفی برای گفتن داشته باشد. نمیخواهم بگویم که آن حرف جهان را کن فیکون بکند و اصلا اعتقادی ندارم که چنین اتفاقی از طریق هنر بیفتد، البته منظورم یک اثر به تنهایی است چون به هر حال قرار است کار هنری در جامعه تاثیر گذار باشد و حرفی برای گفتن داشته باشد و به هرحال آن حرف برای من مهم است که چیست و سمت و سوی آن به کدام طرف است و چه ارزشی دارد و اهمیت این تئاتر برای بنده از همین جا شروع میشود و آن این است که حداقل تماشاچی را کمی به فکر وا میدارد و آن هم رابطه والدین با بچه ها است و به نظرم یکی از جذابترین و مهم ترین وجوه این کار است. یکی از مهم ترین وجوه فرهنگی که در جامعه ما شاید قرن ها است به اشکال مختلف شاهد یک فرهنگ ویژه هستیم و آن هم ارتباط بین فرزند و والدین است.
گفتگو از برنا