در یک پروژه پژوهشی نمایش درمانی بررسی شد
استفاده از هنرهای نمایشی برای کاهش زوال عقل
یک پروژه پژوهشی جدید با تکیه بر نمایش درمانی، تاثیر کارگاههای آموزش هنرهای نمایشی، موسیقی و حرکات فرم را بر جوانان مبتلا به زوال عقل و اختلال حافظه، بررسی خواهد کرد.
به گزارش ایران تئاتر شورای تحقیقات هنر و علوم انسانی انگلستان، که یک شورای پژوهشی هفده ساله با تمرکز بر موضوع هنر و علوم انسانی است، پروژه پژوهشی تاثیر کارگاههای آموزش هنرهای نمایشی بر بیماران جوان مبتلا به زوال عقل و اختلالات حافظه را به دانشگاه دربی و دانشگاه نورث همپتون این کشور واگذار کرده و بودجهای به ارزش ۱۱۳ هزار پوند را به این پروژه نمایش درمانی اختصاص داده است.
این پروژه پژوهشی جدید تاثیر مجموعهای از کارگاههای آموزشی مختلف با موضوع هنر در سلامت را بر آن دسته از افراد زیر ۶۵ سال که به زوال عقل و اختلالات حافظه مبتلا هستند و همچنین کسانی که از آنها مراقبت میکنند، مورد بررسی و مطالعه قرار خواهد داد. هدف این پروژه پژوهشی نمایش درمانی کمک به افراد شرکت کننده در امر بهبود کیفیت زندگی و روابط خانوادگی و همچنین آموختن توانایی مدیریت تشخیص زوال عقل و اختلالات حافظه به آنها است.
در حال حاضر برنامههای سلامتی و بهداشتی مبتنی بر بهرهمندی از هنر، به ویژه موارد متکی بر هنرهای نمایشی یا همان نمایش درمانی، تا حدی رایج است و معمولا از آنها در مراکز نگهداری از سالمندان برای حمایت از افراد سالمند مبتلا به زوال عقل، استفاده میشود. با این حال تمرکز بر مزایای استفاده از هنرهای خلاق برای بهبود وضعیت زندگی آن دسته از افراد زیر ۶۵ سال که اختلالات حافظه و زوال عقل در آنها تشخیص داده شده، بسیار اندک است.
آلیسون وارد، دانشیار تحقیقات بهداشتی دانشگاه نورث همپتون، ضمن اشاره به این موضوع متذکر شده است: «هنگامی که سخن از زوال عقل به میان میآید بسیاری از ما تمایل داریم افراد پا به سن گذاشته و کسانی که از آنها مراقبت میکنند را در ذهن خود تصور کنیم و به بیان تاثیراتی که اختلالات حافظه میتواند بر این افراد داشته باشد بپردازیم. این در حالی است که زوال عقل تنها منحصر به افراد کهنسال نیست و اختلالات حافظه میتواند بر جوانان مبتلا به این نارسایی و کسانی که از آنها مراقبت میکنند نیز تاثیرات مخربی به همراه داشته باشد. ما امیدواریم پژوهش مهمی که در حال انجام آن هستیم بتواند درک ما را از نقشی که هنر و نمایش درمانی در حمایت از جوانان مبتلا به زوال عقل و اختلالات حافظه ایفا میکند، بهبود بخشد.»
این پروژه پژوهشی جدید از دو گروه مجزا تشکیل شده است که در هر کدام از آنها پنج زوج (یک فرد مبتلا به اختلالات حافظه و کسی که از او مراقبت میکند) حضور دارند. افراد حاضر در این دو گروه برای شرکت در ۱۰ کارگاه هنری هفتگی دعوت شدهاند و زیر نظر کارشناسان هنرهای نمایشی، داستان و حرکات فرم آموزش خواهند دید.
تمام کارگاههای آموزشی این پروژه پژوهشی بر اساس روشی به نام «بازی دراماتیک مغز و اعصاب» برگزار میشود و بر روی فعالیتهای هنری متعددی از قبیل نمایش، نقشآفرینی، داستانگویی، ساخت موسیقی و صدا و همچنین حرکت و ریتم تمرکز خواهد داشت. علاوه بر آن پروژه نمایش درمانی یاد شده قرار است پتانسیل روشهای به کار رفته در کارگاههای مذکور برای استفاده در خانه را مورد بررسی قرار دهد تا دیگران نیز بتوانند در آینده نزدیک به کمک یک جعبه ابزار آموزشی از آن بهرهمند گردند. این پروژه پژوهشی به مدت دو سال اجرا میشود و در ماه مارس سال ۲۰۲۴ میلادی پایان خواهد یافت.
گفتنی است که بسیاری از مردم آلزایمر را با زوال عقل یا سایر اختلالات حافظه یکی میدانند و تفاوتی میان آنها قائل نیستند؛ در حالی که از نظر علمی این گونه نیست و آلزایمر تنها یکی از گونههای زوال عقل است و شایعترین و خطرناکترین نوع آن به شمار میرود.