یادی از نویسندگانی که در فاصله دو نمایشگاه کتاب تهران با دنیا وداع کردند
قلم‌های ایستاده از حرکت
ایران تئاتر - رضا حسینی: شاید بتوان نمایشگاه کتاب تهران را مجال و محفلی برای گردهمایی صاحبان قلم ایران دانست. با این حال برخی از این صاحبان قلم امسال در میان ما نیستند تا بتوانند در سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران حضور یابند یا اخبار آن را دنبال کنند.
دوره پیشین نمایشگاه کتاب تهران دوره سی و دوم بود که در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۸ خورشیدی برگزار شد. در آن زمان هیچ خبری از ویروس کرونا نبود و کمتر کسی تصور می‌کرد که شیوع یک ویروس واگیردار و خانمان‌برانداز بتواند علاوه بر ایجاد مشکلات فراوان، برگزاری این رویداد هنری سالانه را برای دو سال متوقف کند.
اکنون که سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران در حال برگزاری است، برخی از صاحبان قلم ایران که در سال ۱۳۹۸ در میان ما بودند، دیگر در بین ما نیستند و تنها نامی از آنها بر زبان افراد کتابخوان و اهالی فرهنگ باقی مانده است. به بهانه برگزاری سی و سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران یادی از نویسندگان، شاعران، پژوهشگران و صاحبان قلمی می‌کنیم که در فاصله برگزاری سی و دومین و سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران چشم از جهان فرو بستند و امروز تنها یادشان در ذهن ما باقی است.
کوچ صاحبان قلم در بهار سال ۱۳۹۸
در بهار سال ۱۳۹۸ خورشیدی جامعه ادبی ایران ناصر امامی، محمد آذری، سید محمدرضا هاشمی‌زاده و احد گودرزیانی را از دست داد. ناصر امامی، شاعر اهل شیراز بود که در هنگام بدرود حیات ۸۰ سال داشت. او در طول دوران فعالیت هنری خود دست کم شش دفتر شعر منتشر کرد و علاوه بر سرودن شعر در نویسندگی و روزنامه‌نگاری نیز دستی داشت.
محمد آذری و محمدرضا هاشمی‌زاده نیز هر دو از شاعران پیشکسوت جنوب ایران بودند که در این فصل سال از دنیا رفتند. آذری در بندر گناوه متولد شد و هنگام درگذشت ۷۸ سال داشت. او در دوران جوانی و زمانی که کمتر از سی سال از عمرش می‌گذشت جلسات شعرخوانی متعددی را در شهر آبادان برگزار کرد و از شاعران برجسته آن زمان مانند احمد شاملو برای شرکت در این جلسات دعوت به عمل آورد. هاشمی‌زاده نیز اهل خورموج بود و پس از به جا گذاشتن چندین دفتر شعر از خود، در سن ۶۸ سالگی چشم از جهان فرو بست.
احد گودرزیانی یکی دیگر از کسانی بود که در بهار سال ۱۳۹۸ خورشیدی از دنیا رفت. او به عنوان نویسنده و پژوهشگر شناخته می‌شد و در حوزه دفاع مقدس فعالیت داشت.
ادیبانی که در تابستان سال ۱۳۹۸ بدرود حیات گفتند
پرویز خالقی شاعر و پژوهشگر نام‌آشنای ایرانی یکی از افراد صاحب قلمی بود که در تابستان سال ۱۳۹۸ خورشیدی در سن ۸۳ سالگی چشم از جهان فرو بست. او در دوران زندگی خود بیش از ده اثر مکتوب مختلف پدید آورد و علاوه بر انتشار چندین دفتر شعر، پژوهش‌های متعددی را در زمینه شعر کلاسیک انجام داد. کتاب‌های پژوهشی خالقی در مورد حافظ و شعر او در نزد اکثر حافظ پژوهان شناخته شده و زبانزد است.
درگذشت صاحبان قلم ایران در پاییز سال ۱۳۹۸
مظاهر مصفا و اورنگ ضیاء از جمله افراد صاحب قلمی بودند که در پاییز سال ۱۳۹۸ خورشیدی زندگی را بدرود گفتند.
مظاهر مصفا علاوه بر اشعاری که سرود، برای فعالیت‌هایی که در زمینه تصحیح متون فارسی و دیوان شعر شاعران قدیمی ایران به انجام رساند نیز شناخته می‌شود. خزان عمر او در حالی سر رسید که ۸۷ بهار را به چشم خود دیده بود.
اورنگ ضیاء نیز از شاعران قدیمی اهل آستارا بود که در سن ۷۸ سالگی در زادگاه خود درگذشت. او طبع سرودن شعر را از پدربزرگ خود به ارث برده بود و مانند او پیش از ترک دنیا ابیاتی را از خود به جا گذاشت.
بسته شدن دفتر زندگی ادیبان ایران در زمستان سال ۱۳۹۸
در واپسین فصل سال ۱۳۹۸ خورشیدی افراد صاحب قلمی مانند نادره بدیعی، محمدحسین گروسی‌نژاد و تقی محمد فکورزاده از جهان رخت بربستند تا اهالی شعر و ادب ایران زمستان سردی را تجربه کنند.
نادره بدیعی علاوه بر سرودن شعر در امر پژوهش نیز تجربه فراوانی داشت و چندین اثر مکتوب در زمینه تاریخچه موسیقی ایران و تاثیرات فرهنگ ایرانی بر کشور چین از او به جا مانده است.
محمدحسین گروسی‌نژاد نیز تجربه شاعری و نویسندگی را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است. او در زمان بدرود حیات ۶۶ سال داشت.
تقی محمد فکورزاده یکی دیگر از شاعران ایران بود که در زمستان سال ۱۳۹۸ خورشیدی چشمه شعرش برای همیشه خشکید. او در طول دوران فعالیت هنری خود دست کم چهار دفتر شعر منتشر کرد و زمانی زندگی را بدرود گفت که ۷۶ سال داشت.
کوچ صاحبان قلم در بهار سال ۱۳۹۹
در سال ۱۳۹۹ خورشیدی تعداد دیگری از صاحبان قلم ایران چشم از جهان فرو بستند. حسن انوشه یکی از این افراد بود که در همان نخستین ماه سال و در فصل بهار زندگی را در سن ۷۵ سالگی بدرود گفت. او نویسنده، پژوهشگر و مترجم بود و آثار متعددی را در زمینه تاریخ ایران به زبان فارسی ترجمه کرد. حشمت‌الله کامرانی از دیگر مترجمان ایرانی به شمار می‌رود که به فاصله کوتاهی از او در سن ۷۹ سالگی درگذشت. او بیشتر بر امر ترجمه کتاب‌های رمان تمرکز داشت.
در بهار همان سال نجف دریابندری نیز از دنیا رفت. او بیش از همه برای ترجمه کتاب‌های رمانی نظیر پیرمرد و دریا اثر ارنست همینگوی و هاکلبری فین نوشته مارک تواین شناخته می‌شود. دریابندری همچنین کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز را همراه با همسر خود فهیمه راستکار به رشته تحریر در آورد؛ کتابی در مورد فن آشپزی که نام آن خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد. دریابندری در زمان مرگ ۹۰ سال داشت و پیش از پا گذاشتن به قرن جدید به همسرش پیوست.
علی پیرنیا یکی دیگر از مترجمان فوت شده در بهار سال ۱۳۹۹ خورشیدی به شمار می‌رود. او علاوه بر ترجمه، کار تصحیح برخی از متون قدیمی نظیر منظومه همایون‌نامه زجاجی را نیز به انجام رساند. در کنار او می‌توان از عبدالرحیم احمدی نام برد که در ۹۵ سالگی چشم از جهان فرو بست. او کار ترجمه آثاری نظیر خوشه‌های خشم نوشته جان استاین‌بک را در کارنامه خود به ثبت رسانده است.
دیگر کسانی که در فصل بهار از دنیا رفتند
محمود علمی از جمله اهالی فرهنگ و ادب ایران بود که در بهار سال ۱۳۹۸ خورشیدی هنگامی که ۹۵ سال داشت چشم از جهان فرو بست. او نیز مانند سایر اعضای خانواده علمی عمر خود را صرف چاپ و نشر آثار مختلف کرد و در زمینه تصحیح دیوان اشعار شاعران قدیمی و سرودن شعر نیز فعال بود.
پری منصوری و ثریا قزل ایاغ دو تن از نویسندگان و پژوهشگران زن ایرانی بودند که در بهار همان سال به فاصله کوتاهی از یکدیگر زندگی را بدرود گفتند. در کنار آنها می‌توان به سوسن طاقدیس اشاره کرد که در زمینه نویسندگی فعالیت داشت و برای کودکان و نوجوانان داستان می‌نوشت. ژیلا تقی‌زاده نیز با فاصله کوتاهی از همکارانش در سن ۶۱ سالگی درگذشت. او علاوه بر داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی در زمینه نقاشی و طراحی صحنه نیز فعالیت داشت.
از دیگر صاحبان قلم کشورمان که در بهار سال ۱۳۹۹ خورشیدی زندگی را بدرود گفتند می‌توان به رمضانعلی اولیایی اشاره کرد که اهل آمل بود و در زادگاهش به عنوان نویسنده و شاهنامه‌پژوه شناخته می‌شد. او در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فرو بست. رضا بابایی نیز از جمله پژوهشگران حوزه دین به شمار می‌رفت که در بهار همان سال هنگامی که ۵۵ سال داشت از دنیا رفت.
کامران جمالی که در همین سال در سن ۶۸ سالگی بدرود حیات گفت بیشتر در زمینه ترجمه آثار ادبی از زبان آلمانی به فارسی فعالیت داشت. با این حال او به عنوان نویسنده و شاعر نیز شناخته می‌شود. علاوه بر او می‌توان به فرج‌الله کمالی اشاره کرد که به فاصله چند روز در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
همچنین باید یادی از دو شاعر شمالی ایران یعنی مهدی اخوان لنگرودی (زاده لنگرود گیلان) و سیروس مشفقی (زاده پل سفید مازندران) کرد که خزان عمرشان در فصل بهار رقم خورد.
پرویز ارشد مترجم اهل گیلان نیز یکی از نخستین صاحبان قلم ایرانی بود که در پی ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. او در سن ۸۶ سالگی، دور از زادگاهش، در کشور آمریکا چشم از جهان فرو بست.
درگذشت صاحبان قلم در تابستان سال ۱۳۹۹
در فصل تابستان سال ۱۳۹۹ خورشیدی ویروس کرونا قربانیان بیشتری از بین صاحبان قلم ایرانی گرفت. نخستین فردی که در تابستان آن سال به علت ابتلا به ویروس کرونا از دنیا رفت علیرضا راهب بود که علاوه بر سرودن شعر به عنوان منتقد ادبی نیز شناخته می‌شد. او در زمان بدرود زندگی ۵۵ سال داشت. در کنار راهب می‌توان به سید حمید محمودی و حسن انصاری، دو شاعر دیگر ایرانی اشاره کرد که بنا به دلایل مشابهی از دنیا رفتند. سید حمید محمودی جوانی از اهالی همدان بود که تنها ۲۳ سال داشت و حسن انصاری در ۵۶ سالگی به دلیل ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.
رضا افضلی، یدالله طارمی و علی شریف کاشانی هر سه شاعرانی بودند که در تابستان همین سال چشم از جهان فرو بستند. افضلی اهل فریمان، طارمی متولد شیراز و شریف کاشانی اهل کاشان بود. در کنار این سه تن می‌توان به حسین صفاری دوست شاعر قزوینی اشاره کرد که در واپسین روزهای تیر ماه ۹۹ در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
از میان زنان ادیب ایرانی که در تابستان سال ۱۳۹۹ خورشیدی چشم از جهان فرو بستند می‌توان به نام مهین خلیلی و بدرالزمان قریب اشاره کرد. مهین خلیلی از جمله مترجمانی بود که آثار مختص کودکان و نوجوانان را به زبان فارسی ترجمه می‌کرد و در تاسیس شورای کتاب کودک نقش اساسی داشت. بدرالزمان قریب نیز بیش از همه برای پژوهش در حوزه زبان‌های باستانی و آثاری که در این زمینه از خود به جا گذاشت شناخته می‌شود.
سایر کسانی که در تابستان سال ۱۳۹۹ از دنیا رفتند
چنگیز داورپناه مترجم ایرانی ساکن رم که به مدت سه دهه در دانشگاه این شهر زبان و ادبیات فارسی تدریس می‌کرد یکی دیگر از درگذشتگان فصل تابستان بود که در سن ۷۴ سالگی از دنیا رفت. هنریک مجنونیان نیز به نوعی همکار او محسوب می‌شد و در زمینه مترجمی فعالیت می‌کرد. او که زاده شهر ارومیه بود در سن ۶۹ سالگی چشم از جهان فرو بست. مجنونیان در زمینه حفظ محیط زیست نیز فعال بود و در طول حیات خود آثار متعددی در رابطه با این موضوع منتشر کرد.
سید محمد رادمنش استاد زبان و ادبیات فارسی که دستی هم به قلم داشت و آثاری را در این زمینه منتشر کرد نیز یکی دیگر از صاحبان قلم فوت شده در تابستان ۹۹ بود. در کنار او می‌توان به نام حسن برازجانی اشاره کرد. او که سال‌ها در زمینه ویراستاری فعالیت داشت و در عین حال معلم ادبیات فارسی دبیرستان نیز به شمار می‌رفت، در نخستین روزهای تابستان آن سال در سن ۸۰ سالگی درگذشت. همچنین از غلامعلی فلاح قهرودی، استاد گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی می‌توان به عنوان یکی دیگر از افراد قلم به دستی که در فصل تابستان چشم از جهان فرو بستند نام برد. او مقالات متعددی را در زمینه ادبیات فارسی منتشر کرد.
در ادامه می‌توان از منوچهر سلیمی نویسنده اهل ساوجبلاغ سخن به میان آورد. او که بیشتر در زمینه نگارش داستان‌های مختص کودکان و نوجوانان فعالیت داشت، در سن ۹۲ سالگی چشم از جهان فرو بست. اسماعیل سعادت، نویسنده و مترجم اهل خوانسار نیز در سن ۹۵ سالگی با فاصله کوتاهی نسبت به او درگذشت.
فصل خزان صاحبان قلم ایران در سال ۱۳۹۹
آزاده شریعت که به عنوان نویسنده شناخته می‌شد یکی از نخستین قربانیان ویروس کرونا در پاییز سال ۱۳۹۹ خورشیدی از میان صاحبان قلم ایران بود. در کنار او می‌توان به عبدالعلی صادقی، نویسنده و شاعر اهل خمینی‌شهر اصفهان اشاره کرد که در سن ۸۱ سالگی به دلیل ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.
منوچهر آشتیانی که در زمینه جامعه‌شناسی پژوهش‌های فراوانی انجام داد و آثار متعددی را منتشر کرد، یکی دیگر از صاحبان قلم درگذشته در فصل پاییز بود. او که خواهرزاده نیما یوشیج بود در سن ۹۰ سالگی درگذشت. عبدالکریم گلشنی که آثاری را در زمینه تالیف و ترجمه از خود به جای گذاشت نیز در اواسط پاییز همین سال در سن ۹۱ سالگی زندگی را بدرود گفت.
از دیگر درگذشتگان فصل خزان ۹۹ می‌توان به حسن نراقی (نویسنده و جامعه‌شناس)، برات زنجانی (نویسنده آثاری در رابطه با نظامی گنجوی) و حبیب‌الله بی‌گناه (شاعر اهل بجنورد) اشاره کرد که به ترتیب در سن ۷۶، ۹۶ و ۸۱ سالگی از دنیا رفتند.
صاحبان قلم ایران که در زمستان سال ۱۳۹۹ بدرود حیات گفتند
از میان اهالی ادب ایران که در زمستان سال ۱۳۹۹ خورشیدی قربانی ویروس کرونا شدند می‌توان به عباس صفاری (نویسنده، مترجم و شاعر) و غلامرضا جمشیدنژاد (مترجم، پژوهشگر و تصحیح کننده نسخه‌های خطی) اشاره کرد که به ترتیب در سن ۶۹ سالگی و ۷۵ سالگی از دنیا رفتند.
محمود کیانوش که به عنوان شاعر، نویسنده و منتقد ادبی شناخته می‌شد نیز یکی دیگر از صاحبان قلم ایرانی بود که در زمستان همین سال زندگی را در سن ۸۶ سالگی بدرود گفت. در کنار او می‌توان به مترجم اهل اصفهان یعنی محمد مجلسی اشاره کرد که تحصیل کرده رشته ادبیات دانشگاه سوربن بود و در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
از دیگر درگذشتگان زمستان ۹۹ می‌توان به هاله لاجوردی، استاد جامعه‌شناسی اشاره کرد که در کنار مقالات متعدد خود، کتابی را نیز منتشر کرد. علاوه بر او ایرج نوبخت و ایرج کابلی که هر دو در زمینه نویسندگی و ترجمه فعالیت داشتند نیز در همین فصل چشم از جهان فرو بستند. اصغر عبداللهی، نویسنده و فیلمنامه‌نویس اهل آبادان که علاوه بر کتاب‌های خود نوشتن فیلمنامه آثاری نظیر خواهران غریب و جهیزیه‌ای برای رباب را در کارنامه داشت نیز از دیگر درگذشتگان فصل زمستان بود. علاوه بر آنها می‌توان از حسن محجوب یاد کرد که در اواسط زمستان و در سن ۹۱ سالگی درگذشت. او با اینکه خود دستی بر قلم نداشت اما دست‌نوشته‌های بسیاری از صاحبان قلم ایرانی را به چاپ رساند و سال‌ها در قامت ناشر به فعالیت پرداخت.
کوچ صاحبان قلم در بهار سال ۱۴۰۰
آیدین روشن (شاعر و مترجم) و سید حامد حسینی (شاعر اهل مشهد) نخستین قربانیان ویروس کرونا از میان صاحبان قلم این سرزمین در نخستین فصل سال ۱۴۰۰ خورشیدی بودند که به ترتیب در سن ۴۸ سالگی و ۴۱ سالگی از دنیا رفتند.
در این فصل سال افراد دیگری نیز چشم از جهان فرو بستند که در میان آنها می‌توان به اسماعیل خویی (شاعر پیشکسوت)، محمدعلی دادور (شاعر پیشکسوت)، حسین آهنی (شاعر) ، محمود نیکبخت (شاعر)، لیلی کریمان (نویسنده و مترجم)، علی شیخ‌الاسلامی (نویسنده، مترجم و پژوهشگر) و عبدالله تربیت (مترجم) اشاره کرد.
قاسم آهنین جان، شاعر و منتقد ادبی یکی دیگر از صاحبان قلم ایران بود که در اواسط فصل بهار درگذشت. او در زمان بدرود حیات ۶۳ سال داشت. منصور اوجی که به عنوان شاعر پیشکسوت شناخته می‌شود نیز با فاصله کوتاهی نسبت به او در سن ۸۴ سالگی چشم از جهان فرو بست. در کنار آنها می‌توان از محمدرضا باطنی یاد کرد که به عنوان نویسنده و مترجم فعالیت داشت و در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فرو بست.
صاحبان قلم ایرانی که در تابستان سال ۱۴۰۰ زندگی را بدرود گفتند
مجتبی گلستانی (نویسنده و منتقد ادبی)، سید علی کرامتی مقدم (شاعر و نویسنده)، رحیم نیکبخت (تاریخ پژوه و نویسنده)، احمد گل محمدی (پژوهشگر و مترجم)، محمدرضا حکیمی (نویسنده حوزه دین)، علی‌اکبر رنجبر (تاریخ پژوه اهل کرمان) و ناصر فولادی نسب (ناشر) از جمله صاحبان قلم بودند که در فصل تابستان سال ۱۴۰۰ خورشیدی به دلیل ابتلا به ویروس کرونا چشم از جهان فرو بستند.
از دیگر درگذشتگان فصل تابستان می‌توان به جلال ستاری، نویسنده، مترجم و پژوهشگر اساطیر اشاره کرد که پس از پشت سر گذاشتن یک عمر پرکار در سن ۹۰ سالگی زندگی را بدرود گفت (برای آشنایی با دستاوردهای او می‌توانید به این مطلب ایران تئاتر رجوع کنید).
حمیدرضا صدر که در کنار حضور در برنامه‌های ورزشی صدا و سیما، تعدادی کتاب در زمینه فوتبال منتشر کرده بود نیز در نخستین ماه تابستان همان سال در سن ۶۵ سالگی درگذشت. همچنین می‌توان از شاعر آذربایجانی یعنی محمود دست‌پیش یاد کرد که در اواسط تابستان در سن ۸۷ سالگی زندگی را بدرود گفت.
از دیگر درگذشتگان فصل تابستان ۱۴۰۰ که در ردیف صاحبان قلم قرار داشتند می‌توان به مهدی اخوت (شاعر)، فریدون بدره‌ای (نویسنده و مترجم)، حمید علیدوستی شهرکی (نویسنده)، صفدر تقی‌زاده (مترجم)، سید منصور میر احمدی (شاعر اهل مازندران)، محسن بیدارفر (مترجم، تصحیح کننده متون ادبی و ناشر)، امیرعلی مصدق (شاعر)، احمد نوری‌زاده (شاعر و مترجم)، اصغر کریمی (پژوهشگر و مترجم) ومجید باوفا (شاعر اهل فریمان خراسان) اشاره کرد.
رسیدن خزان عمر صاحبان قلم در فصل خزان سال ۱۴۰۰
در میان صاحبان قلم پیش‌کسوتی که در پاییز سال ۱۴۰۰ خورشیدی، در هشتمین دهه از زندگی خود چشم از جهان فرو بستند می‌توان نام کسانی نظیر آذرتاش آذرنوش (نویسنده و پژوهشگر)، امیرحسین افراسیابی (شاعر و مترجم)، هوشنگ چالنگی (شاعر)، محمد صالحی آرام (شاعر، روزنامه‌نگار و طنزنویس) و غلامعلی رئیس‌الذاکرین (نویسنده، شاعر و پژوهشگر) را به میان آورد.
اکبر نحوی یکی دیگر از صاحبان قلم ایران بود که در همین فصل سال در سن ۶۶ سالگی درگذشت. او در زمینه شناخت نسخه‌های خطی و پیشینه ادبیات ایران آثاری را از خود به جا گذاشت. در کنار او می‌توان از حسن فدایی، شاعر کهنه‌کار و حسن رزمخواه، شاعر جوان و تازه‌کار اهل کهگیلویه و بویراحمد نام برد که خزان عمرشان در آخرین فصل خزان قرن چهاردهم خورشیدی رقم خورد.
رودابه کمالی، نویسنده فعال در گروه سنی کودک و نوجوان و احمد حمیدزاده عطار، شاعر اهل خراسان نیز دیگر صاحبان قلم ایران بودند که در آخرین پاییز قرن چهاردهم خورشیدی چشم از جهان فرو بستند.
صاحبان قلم ایران که نخستین بهار قرن پانزدهم خورشیدی را ندیدند
بکتاش آبتین، شاعر و فیلمساز ۴۷ ساله از جمله صاحبان قلم بود که در آخرین زمستان قرن چهاردهم خورشیدی قربانی ویروس کرونا شد و نتوانست آغاز قرن جدید را ببیند.
ایرج پزشکزاد، نویسنده و روزنامه‌نگار پیشکسوت، که بیش از همه با کتاب دایی جان ناپلئون شناخته می‌شود نیز در نخستین ماه از واپسین زمستان قرن چهاردهم خورشیدی در سن ۹۴ سالگی چشم از جهان فرو بست تا نام او در کنار دیگر کسانی قرار گیرد که عمرشان به دیدن قرن جدید کفاف نداد.
محمد مهدی ناصح (پژوهشگر پیشکسوت ادبی)، سعید تشکری (نویسنده و نمایشنامه‌نویس) و جهانگیر خسروشاهی (نویسنده و پژوهشگر تاریخ معاصر) از دیگر افرادی بودند که دستی به قلم داشتند و موفق به گذراندن زمستان برای دیدن نخستین بهار قرن جدید نشدند.
از دیگر درگذشتگان زمستان سال ۱۴۰۰ می‌توان به یعقوب یادعلی، نویسنده و فیلمساز و فراز بهزادی، شاعر چهل ساله اشاره کرد.
درگذشتگان نخستین بهار قرن جدید
اکنون که در دومین ماه از بهار سال ۱۴۰۱ به سر می‌بریم و سی و سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در حال برگزاری است، چند تن از صاحبان قلم ایران نظیر محمدعلی اسلامی ندوشن (نویسنده، مترجم، پژوهشگر و شاعر)، رضا براهنی (شاعر و نویسنده)، اکبر یادگاری (شاعر و نویسنده) و پرویز قاضی سعید (داستان‌نویس و پاورقی‌نویس) دیگر نمی‌توانند دست به قلم ببرند و از دنیا رخت بر بسته‌اند. در واقع آنها جزو نخستین درگذشتگان قرن جدید به شمار می‌روند.
هیچ بعید نیست در متن پیش رو نام برخی از ادیبان و صاحبان قلم ایرانی که در فاصله زمانی بین برگزاری سی و دومین و سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران از دنیا رفته‌اند، در مطلب پیش رو از قلم افتاده باشد. اگر در این رابطه نامی به ذهنتان می‌رسد، می‌توانید آن را از طریق بخش نظرات این مطلب با ما و سایر خوانندگان متن پیش رو در میان بگذارید.
