یادداشت بهروز غریب‌پور درباره ITI ایران
نه"یونیما" و نه "آی. تی. آی" محل ناله و مویه کردن نیست. هرگز بیان کاستی‌ها ثمری برای تئاتر یک کشور به دنبال ندارد ـ البته ممکن است که کسی با این خصوصیات از همدردی برخی از اعضا برخوردار شود ـ اما بی‌تردید موجبات سستی ارتباط و فعالیت مشترک را فراهم خواهد کرد؛
حضور بیش از دو دهه من در یونیما(اتحادیه بین‌المللی نمایشگران عروسکی) ـ UNIMA ـ اجازه می‌دهد که بخشی از تجاربم را در خصوص وظایف و عملکرد تشکیلاتی نظیر UNIMA و ITI به دوستان تئاتری‌ام منتقل کنم:
این چنین تشکیلاتی تریبونی برای بیان شرایط، نحوه فعالیت و برقراری تماس و همکاری مشترک میان نیروهای نمایشی، مفیدند و هر اندازه که عضوی از اعضای این تشکیلات بهتر بتواند شرایط حاکم بر فعالیت تئاتری کشورش و سهمش در ارتقای کمی و کیفی آن را به دیگر اعضا گزارش کند، موفق‌تر است. بنابراین نه"یونیما" و نه "آی. تی. آی" محل ناله و مویه کردن نیست. هرگز بیان کاستی‌ها ثمری برای تئاتر یک کشور به دنبال ندارد ـ البته ممکن است که کسی با این خصوصیات از همدردی برخی از اعضا برخوردار شود ـ اما بی‌تردید موجبات سستی ارتباط و فعالیت مشترک را فراهم خواهد کرد؛ چرا که غالب کشورهایی که اعضای این تشکیلات محسوب می‌شود، به منظور بسط مناسبات و تنومندتر کردن فعالیت تئاتری، وارد یک شبکه بین‌المللی می‌شوند، به قول معروف آن‌ها غالباً حرفی برای گفتن دارند و برخی از آن‌ها. نظیر نمایندگان کشورهای غربی در تلاشند که به مرکز و محور فعالیت‌های تئاتری ـ اعم از تئاتر و تئاتر عروسکی ـ مبدل شوند و اگر هر یک از اعضا صرفاً برای کسب موفقیت‌های فردی وارد تشکیلات یونیما یا آی. تی. آی بشوند، قافیه را باخته‌اند.
طی این سال‌ها یونیمای ایران ـ مبارک یونیما ـ بیانگر بخش‌های مثبت حرکات فرهنگی کشور بوده و هرگز سینه پردردی محلی برای کسی باز نشده، تا بدانند با چه خون دل خوردنی نمایش عروسکی ایران طی کمتر از سه دهه جایگاه بین‌المللی یافته است. بنابراین به دوستانی که به عنوان رئیس یا اعضای هیأت مدیره ITI انتخاب می‌شوند، گوشزد می‌کنم که اگر تاب تحمل نام دیگر همکاران‌تان را ندارید، اگر وارد تشکیلاتی جهانی می‌شوید که پنبه دیگران را بزنید، اگر وارد ITI می‌شوید که تنها به معرفی خودتان بپردازید و... سخت بیراهه رفته‌اید. چون تشکیلات از نظر هندسی دایره است؛ گرد است و معنی سمبلیک آن این است که تشکیلات شیه کره زمین است و برای همه، جا وجود دارد. مبادا کسی تصور کند که حتی رئیس تشکیلات جهانی و یونیما شدن یا بر کرسی ریاست ITI تکیه زدن به معنای رسیدن به قله هنری است. این تکشیلات بیش از آن که به هنرمندان وابسته باشد، مدیون حضور مدیران هنرمند یا هنرمندان مدبر است و کسی موفق خواهد شد که به نفع سرزمینش در درجه اول موفقیت‌ها و پس از آن کاستی‌ها را بیان کند.
بهروز غریب‌پور