به آدم های درگیر جنگ احساس دین دارم

شما از هنرمندان با سابقه تئاتری اندیمشک هستید.این چندمین حضور شما در جشنواره تئاتر لاله های سرخ است؟

از دوره دوازدهم به صورت پیوسته ای در جشنواره تئاتر لاله های سرخ حضور داشته ام. این حضور در بحث بازیگری ، نویسندگی و کارگردانی و دربحث اجرایی  هم قابل تعریف است. من در دهه هفتاد دوره بازیگری را درتهران گذراندم و با شناخت و علم به روز شده در کار بازیگری فعالیت کردم.

 

در نمایش سی ساله که بیست سالشه به آدم های دوران دفاع مقدس پرداختید؟

بله به این آدم ها که در جنگ حضورداشته اند احساس دین دارم. آدم هایی که بعد از گذشت دو دهه از خاتمه جنگ همچنان با تبعاتش درگیر هستند. در نمایش زنی که شوهرش در جنگ جانباز شده است و با چالش های نگهداری از شوهرش روبه است و به پارکی می آید و حضور یک دختر خیابانی و پیرمردی که پسرش در جنگ مفقود شده است باعث شکل گیری درام داستانی اثر می شود. تلاش کردم به طرز اثر گذاری این زخم های آدم های درگیر با جنگ را به مخاطب منتقل کنم.

 

به چه دلیل از پایان بندی باز استفاده کردید؟

به این دلیل که ذهن مخاطب را درگیر جهان نمایش کنم و در ذهنش پایان بندی مورد نظرش را داشته باشد و بعد از دیدن نمایش و بیرون سالن با نمایش همراه باشد.  

 

آیا اولین اجرای نمایش سی ساله بیست سالشه  است؟

بله نمایش را برای حضور در جشنواره آماده اجرا کردیم و نزدیک به دو ماه تمرینات نمایش به طول انجامیدو تمام اعضا گروه با انگیزه وتعهد خاصی کارشان را انجام دادند.

 

برگزاری جشنواره ملی تئاتر لاله های سرخ را با رویکرد جدید چگونه ارزیابی می کنید؟

مهم ترین نتیجه رویکرد جدید اجرای تعداد زیادی نمایش با کیفیت و متنوع به لحاظ موضوعی در جشنواره است و در کنارش خلاقیت های زیادی در نمایش ها به منصه بروز و ظهور در می آید .

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی