گفتگو ایران تئاتر با سعید صادقی کارگردان حاضر در بخش خردسال جشنواره تئاتر کودک و نوجوان
قصه گویی، یکی از مباحث مهم تئاتر کودک

سعید صادقی

خرگوش و لاک پشت
«خرگوش و لاکپشت» یکی از آثار راهیافته در بخش خردسال بیست و چهارمین دوره جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان است، که قصه آن بهعنوان یک داستان عامیانه و کودکانه در همه جای جهان و طی قرنهای مختلف شناختهشده است.
به گزارش ایران تئاتر، نمایش عروسکی «خرگوش و لاکپشت» از تهران، یکی از آثار راهیافته در بخش خردسال بیست و چهارمین دوره جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان است که از حکایت معروف قصه «خرگوش و لاکپشت» الهام گرفته است. این نمایش به نویسندگی منوچهر اکبرلو و کارگردانی سعید صادقی، بازی، عروسکگردانی، صداپیشگی و طراحی صحنه مریم اکبری و موسیقی فرید نوایی، اولین اجرای خود را در این جشنواره پشت سر میگذارد. سعید صادقی در ارتباط با نمایشنامه این اثر و تغییرات اعمالشده بر روی داستان معروف «خرگوش و لاک پشت» گفت: «خرگوش و لاکپشت، یک قصه معروف جهانی است که با تغییراتی بر روی داستان الهام گرفته شده، آن را در بیست و چهارمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان اجرا می کنیم. با اینکه قصه این نمایش بارها بهعنوان یک داستان عامیانه و کودکانه در همه جای جهان و طی قرنهای مختلف گفتهشده، اما یکی از ویژگیهای مهم آن که بیشتر مد نظرمان بود و برایمان تازگی داشت، پیام آموزشی است که در آن نهفته شده بود و تلاش می کرد آن را به کودکان انتقال دهد.
این نمایش مشارکت در کار، زندگی و بازی را به شکل غیرمستقیمی به کودکان آموزش میدهد و آنها را با مفهوم کار گروهی بیشتر آشنا می کند.» صادقی که پیشتر بهعنوان بازیگر در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان حضورداشته و برای اولین بار است که بهعنوان کارگردان اثری را به این جشنواره ارائه میدهد، در پاسخ به این سوال که آیا این نمایش با شعار این جشنواره (کودکی، همسفر قصهها) ارتباط دارد یا نه، بیان کرد: «این نمایش در راستای شعار جشنواره امسال قرارگرفته است به این دلیل که ما یک راوی در نمایش داریم که قصه را تعریف میکند و آن را به جلو میبرد.» او در ادامه افزود: « با توجه به اینکه اهمیت و تاکید به رویکرد قصهپردازی در نمایشهای ایرانی، همیشه یکی از ملزومات و مباحث مهم تئاتر بوده، اما متأسفانه در سالهای اخیر مسائل دیگری مثل استفاده از موسیقی و رنگ و لعاب بخشیدن به آثار کودک، جایگزین آن شده است. از سوی دیگر، داستانهای قدیمی بسیاری برای کودکان نوشتهشده است که بار آموزشی و معنایی تأثیرگذاری را به همراه دارند اما هیچ استفادهای از آنها نمیکنیم. به نظرم باید توجهمان نسبت به رنگ و لعاب آثار ایرانی کاسته شود و بیشتر به سراغ قصه پردازی در نمایش هایمان برویم.»
صادقی با تاکید بر یکی از اهداف مهم این جشنواره که در راستای توسعه تعامل خانوادهها و کودکان برای تماشای نمایش ها تبیین شده است، یادآور شد: «فکر میکنم یکی از مباحثی که شاید مانع توجه خانوادهها نسبت به نمایشها شده است، به شیوه کار خود ما نیز برمیگردد. ما گاهی آثاری را روی صحنه میبریم که بیشتر از آن که تماشاگر را به سمت خود جذب کند، او را طرد میکند.» او در بخش دیگری از صحبت هایش تصریح کرد: «وقتی نمایشی روی صحنه میرود، تمام دغدغه گروه اجرایی، دیده شدن آن اثر است. اما تمام مسئولیت های دیده شدن یک نمایش را نمیتوان بر عهده عوامل اجرایی آن نمایش گذاشت باید مرکز هنرهای نمایشی و کانون پرورش فکر کودکان و نوجوانان هم در این زمینه بیشتر به ارتقای تئاتر شهرستانها کمک کنند. متأسفانه درزمینه تبلیغات هم بودجه کافی در اختیار کارگردان های حوزه کودک و نوجوان قرار ندارد که بتوانند آثارشان را حتی در سایتها هم تبلیغ کنند.»
او همچنین نسبت به وضعیت جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوانان اظهار کرد: «در جشنواره امسال آثار تکراری شرکت کردهاند که شاید یکی از نقاط ضعف مهم آن، حضور مجدد این آثار باشند چون وقتی از واژه بینالمللی استفاده میکنیم باید در کیفیت و انتخاب آثار هم به شکل بینالمللی عمل کنیم. فارغ از این موضوع، اما امیدوارم اتفاق مناسبی در جشنواره امسال شکل بگیرد و بستر مناسبی فراهم شود تا خانوادهها و کودکان را بیشتر به سمت تماشای نمایش ها تشویق کند.همچنین جشنواره تئاتر کودک، بستر مناسبی می تواند باشد برای حضور گروههای تئاتر شهرستانها.»