دو سال گذشته که اولین دوره فعالیت شورای تخصصی محسوب می‌شد، عمدتاً به آزمون و خطا گذشت. سعی کردیم اعتماد دوستان عضو را جذب کنیم و این کانون را محملی قرار دهیم که گرایش به نگارش نمایشنامه‌های دفاع مقدس بیشتر شود. در این مسیر متأسفانه و به اجبار وارد حوزه آسیب شناسی شدیم و راهکارهایی را نیز برای برون رفت از این آسیب‌ها پیشنهاد دادیم.
دو سال گذشته که اولین دوره فعالیت شورای تخصصی محسوب می‌شد، عمدتاً به آزمون و خطا گذشت. سعی کردیم اعتماد دوستان عضو را جذب کنیم و این کانون را محملی قرار دهیم که گرایش به نگارش نمایشنامه‌های دفاع مقدس بیشتر شود. در این مسیر متأسفانه و به اجبار وارد حوزه آسیب شناسی شدیم و راهکارهایی را نیز برای برون رفت از این آسیب‌ها پیشنهاد دادیم.
حمیدرضا آذرنگ نتیجه عملکرد دو ساله کانون نمایشنامه‌نویسان دفاع مقدس را جلب اعتماد نمایشنامه‌نویسان و آسیب شناسی این حوزه عنوان کرد.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از ستاد خبری جشنواره تئاتر دفاع مقدس، حمیدرضا آذرنگ نویسنده و کارگردان تئاتر و عضو شورای کانون نمایشنامه‌نویسان دفاع مقدس گفت:«دو سال گذشته که اولین دوره فعالیت شورای تخصصی محسوب می‌شد، عمدتاً به آزمون و خطا گذشت. سعی کردیم اعتماد دوستان عضو را جذب کنیم و این کانون را محملی قرار دهیم که گرایش به نگارش نمایشنامه‌های دفاع مقدس بیشتر شود. در این مسیر متأسفانه و به اجبار وارد حوزه آسیب شناسی شدیم و راهکارهایی را نیز برای برون رفت از این آسیب‌ها پیشنهاد دادیم.»
وی با ابراز امیدواری از این که شورای تخصصی مرحله بعد که با انتخابات برگزیده می‌شوند بتوانند آن را به نتیجه‌ای مثبت برسانند، درباره مشکلاتی که گریبانگیر نمایشنامه‌نویسی دفاع مقدس است، بیان داشت:«یکی از مشکلات نمایشنامه‌نویسی دفاع مقدس این است که غیر از محدوده جشنواره‌ها که در یک زمان کوتاه اتفاق می‌افتد، اتفاق دیگری به وقوع نمی‌پیوندد. از طرفی نمایشنامه‌نویسان با هیچ عنوانی تحت پوشش نیستند و به جایی نیز تعلق ندارند. بنابراین خواستیم که با شرایط ما کنار بیایند و بپذیرند که سایبانی هست که می‌توانند تحت پوشش آن قرار گیرند.»
وی با بیان نمونه‌ای از حضور پراکنده نمایشنامه‌نویسان در جشنواره‌های گوناگون گفت:«قالب نمادین جشنواره‌ها این گونه بوده که یک هیجان مقطعی و هجوم نویسندگان و کارگردانان را برمی‌انگیخته‌اند. در نتیجه می‌بینیم که در هیچ شاخه‌ای از تئاتر آدم‌های متخصص خود را ندارد؛ زیرا مجبور بوده‌اند که خود را برای جشنواره‌های مختلف در طول سال آماده کنند. اکنون آن آدم‌ها نیز پراکنده شده‌اند و اعتماد خود را از دست داده‌اند.»
وی تند و یا کند شدن سیر تحول تئاتر دفاع مقدس را ناشی از برنامه ریزی مدیریت‌ها دانست و تأکید کرد:«در دو سال گذشته شورای تخصصی با انواع روش‌ها از فراخوان و دعوتنامه گرفته تا نظرخواهی و بیان مشکلات، حتی با ایجاد انگیزه مالی تلاش کرد اعتماد دوستان را جلب کند، اما از این تلاش نتیجه اندکی گرفتیم. در نتیجه دیدیم باید سایبان را به نحو احسن طراحی کنیم تا همان عده‌ای که در این حوزه فعال هستند، مورد حمایت قرار گیرند.»
وی تصریح کرد:«در حال حاضر از یک اجتماع هنری حدود 10 تن را گزینش کرده‌ایم تا کار، تحقیق و پژوهش کنند.»
آذرنگ در پاسخ به این سؤال که آیا در بین نمایشنام‌نویسان دعوت شده، چهره‌های شاخص نمایشنامه‌نویسی که پیش از این نیز آثاری در این حوزه خلق کرده‌اند، بوده‌اند؟ گفت:«بله چهره‌های شناخته شده نیز بودند، اما نتیجه این بود که عده‌ای اصلاً کانون را باور نداشتند و عده‌ای دیگر به نتیجه رسیدن اقدامات را. جوان‌ترها نیز در نگارش متن کم لطفی کردند.»
وی راهکار برون رفت از مشکلات نمایشنامه نویسی دفاع مقدس را در تعامل با آموزش و پرورش عنوان کرد و توضیح داد:«از ریشه‌ها شروع کرد. می‌توان روی بچه‌هایی که ادبیات خوبی دارند و خوب می‌نویسند، کار کرد. در بین این بچه‌ها که وارد مقاطع بالاتر می‌شوند، علاوه بر آن به استعدادهای‌شان احترام گذاشته می‌شود، می‌توان نوابغی پیدا کرد که حتی توسط این انجمن بورسیه شوند.»
وی ابراز امیدواری کرد که برپایی ورک شاپ‌ها، نشست‌های تخصصی، کارگاه‌های عملی که به تولید منجر می‌شوند، بتواند در کوتاه مدت افراد گزینش شده حوزه تئاتر دفاع مقدس را به نتیجه‌ای که مد نظر شورای تخصصی است، برساند.