پانتومیم بین‌المللی‌ترین زبان نمایشی است

به گزارش دریافتی ایران تئاتر بهار پانتومیم (تابلوهایی از زندگی) اجرای خود را از ساعت 18 روز یکشنبه 26 آذرماه به مدت شش شب در پلاتو اجرای تئاتر شهر تهران آغاز می کند و در یادداشت ساسان قجر درباره این نمایش آمده است:
 پانتومیم از نظر تاریخی، قدیمی ترین نوع نمایش در جهان است، حتی شکل هایی از آن را در دوران یونان باستان در غرب و یا در شرق می توان دید. در قرنهای شانزده و هفده، یعنی در زمان شکوفائی نمایش¬های «کمدیادلارته» در اروپا، پانتومیم دیگرنمایش ها را تحت الشعاع خود قرار داده بود.
در این مجال اندک نمی توان به تقصیل درباره این هنر سخن گفت، ولی باید اشاره کنم که بین‌المللی‌ترین زبان نمایشی

است زیرا بدون اینکه کلامی بگوید می تواند تمام مفاهیم معنایی اثر را با استفاده از بدن به تماشاگر انتقال دهد اما در نمایشهایی که کلام دارد این امتیاز وجود ندارد، به همین خاطر است که میگوئیم مادر هنرهای نمایشی است چون در این هنر می شود همه چیز را فرا گرفت. یک پانتومیم کار میتواند بهترین بازیگر تئاتر با کلام باشد اما هر بازیگر تئاتر با کلامی نمیتواند یک پانتومیم کار خوبی باشد، یک پانتومیم کار هر روز باید چهار تا پنج ساعت تمرین داشته باشد تا همیشه بدنش آماده باشد. بدن به عنوان یکی از اصلی‌ترین ابزارهای بازیگر در ارائه مفاهیم دریافت شده از نمایش و انتقال آن به تماشاگر، بسیار حائز اهمیت است از شیرینی های این هنر کهن این است که میتوانی با تمام انسانها که به هر زبانی سخن میگویند ارتباط بر قرار کنی و آن ها را تحت تاثیر قرار دهی؛ اما سختی هایش زمانی است که گذر زمان توانایی شما را در زمان پیری کم میکند و حسرت میخوری که ای کاش در زمان جوانی بیشتر تلاش میکردم.
متاسفانه این هنر در کشور ما جدی گرفته نمی شود زمانی در سفر مارسل مارسو به ایران و اجرای ایشان مدتی تب و تابی بین بازیگران و دانشجویان تئاتر دانشگاه هنرهای درماتیک افتاد اما بعداز اندک زمانی این حرکت خاموش شد. بعدها در تبریز (هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران) حرکتی بنیادین توسط تئاتریهای دلسوز آغاز شد که من بازیگری پانتومیم را در آن هنرستان تدریس میکردم تا اینکه حرمت مذکور منجر به برگزاری نخستین جشنواره پانتومیم هنرستانهای کشورشد اما این حرکت نیز پایانی جز توقف نداشت.
 اما چرا این هنر در کشور ما جدی گرفته نمی شود؟ تصور میکنم اکثر هنرمندان دیالوگ گفتن با ریتم تند و یک نفس بر روی صحنه را بیشتر می پسندند و دوست دارند. دیگر اینکه نبود مدرس متخصص در این حوزهاز یکسو و جدی نگرفتن این هنر توسط سیاستگذاران عرصه تئاتر کشور از سوی دیگر سبب عدم توجه لازم و کافی به پانتومیم شده است به نظر من مرکز هنرهای نمایشی کشور باید در این راستا حرکتی انجام بدهد و یک ساماندهی برای این هنر در نظر بگیرد.
در کشورهای دیگر این هنر جایگاه ویژه ای دارد و همین امر باعث شده که تاثیر زیادی بر روی کار های تئاتری آن کشورها داشته باشد. در آنجا بدن و حرکت رکن اصلی است ولی در ایران دیالوگ گفتن با ریتم بالا و یک نفس جایگاه مهمی پیدا کرده. در حال حاضر تولیدات تئاترهای کشورهای دیگر به سمت حرکت و فضاسازی و عاری از دیالوگ پیش میرود و بازیگران با بدن و به مدد تکنولوژی آثار درخشانی را می آفرینند.
 به هر حال من از همه شما عزیزان تئاتری و اساتید دعوت میکنم در تئاتر شهر و در پلاتو اجرای این مرکز فرهنگی کار گروه ما را ببینید و با حضور خودتان مایه دلگرمی جوانان علاقه مند و پر انرژی باشید.
اضافه می شود: نمایش بهار پانتومیم با مدت زمان 70 دقیقه فقط شش اجرا در تئاتر شهر تهران خواهد داشت و علاقه مندان برای دیدار از این نمایش در فرصت یاد شده می توانند از طریق لینک https://www.tiwall.com/store/pantomin
نسبت به خرید بلیت اقدام کنند.
عواملی که در اجرای نمایش «بهار پانتومیم» (اپیزودهایی از زندگی) مشارکت داشته اند عبارتند از نویسنده و کارگردان: ساسان قجر، مشاور کارگردان: مصطفی محمودی، گروه کارگردانی: حمید عزتی، رعنا بهلولی زنجانی، طراح صحنه و لباس: رعنا بهلولی زنجانی، دستیار کارگردان: زهرا اسلام پناه، انتخاب موسیقی و طراحی نور: حمید عزتی کلی، ساخت تیزر: امید گیلک، ساخت وسایل صحنه: امیرحسین حیدری، هماهنگی بازیگران زنجان: الهه نصیری، طراح پوستر و برشور: آزاده انصاری، روابط عمومی: ندا الماسیان طهرانی، امور ارتباطات رسانه ای: لاله محمودی، تبلیغات فضای مجازی: نساء نیکو (طراحان هنر ایرانیان).
 بازیگران این نمایش به ترتیب اپیزودها مهسا مهدی، سپیده سادات اردستانی، غزاله امینی، محمدعلی نجف پور، امیرارسلان خالویی، فرشاد فرهادپور، زهرا اسلام پناه، علی سوهانی، علی فتحی، بهاره قاسمی تحریر، ساسان قجر، محمد احمدی، امیرحسین حیدری، میثم مهدیون، حسام دولت یاری، مهرداد رحیمی، مریم اله ورن، نسیم سعیدی، مهرداد قربانی، مریم اله ورن هستند.