تدریس نقالی حماسی در مدارس فرانسه
در مورد داستان‌های اساطیری کمتر کشوری هست که مانند ما بخش نوشتاری داستان‌هایشان به این اندازه غنی باشد. در بیشتر کشورها داستان‌های اساطیری به شکل شفاهی هستند.
در نخستین روز از سمینار بین‌المللی نمایش‌های آئینی ـ سنتی، گیتی نیوندی دانشجوی دکترا علوم ارتباطات پاریس درباره"کابرد نقالی ایران در رسانه‌های جدید" سخنرانی کرد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، نیوندی در ابتدای سخنان خود گفت:«در مراکز علمی و پژوهشی فرانسه هیچ اطلاعی از هنرهای سنتی ایران همچون نقالی وجود ندار‌د و من تقریباً هیچ منبعی برای تحقیق نداشتم.»
وی ادامه داد:«از آن جا که دانشگاه من هیچ شناختی نسبت به نقالی ایران نداشت، تحقیق من را هم قبول نمی‌کرد و من برای این که در مرحله اول وجود هنر نقالی را اثبات کنم، مجبور شدم با هزینه شخصی به ایران بیایم و فیلمی از مرشد ترابی تهیه کنم و به دانشگاه ببرم و آن‌ها قبول کردند که در ایران چیزی به نام نقالی وجود دارد.»
این پژوهشگر افزود:«در مورد داستان‌های اساطیری کمتر کشوری هست که مانند ما بخش نوشتاری داستان‌هایشان به این اندازه غنی باشد. در بیشتر کشورها داستان‌های اساطیری به شکل شفاهی هستند.»
وی افزود:«در کشوری مثل فرانسه نقالی حماسی وجود داشته، اما بعد از تحولات قرون وسطا نقالی حماسی فرانسه هم از بین رفت، اما برای این که دانش آموزان با آن آشنا شوند، یک واحد درسی به نام نقالی حماسی در مقطع راهنمایی تدریس می‌شود، که متأسفانه در ایران در این حد هم نقالی تدریس نمی‌شود.»
وی ادامه داد:«داستان‌های شاهنامه به خاطر منابع بسیار قدیمی نوشتاری و ریشه‌های عمیق آن در تاریخ و فرهنگ ایران، ویژگی‌های منحصر به فردی به کار نقالان ایران داده است. نقالان این فرهنگ را طی قرن‌ها و با بهره‌گیری از فنون و امکانات ارتباطی زمان خود از نسلی به نسل دیگر منتقل کرده‌اند.»
نیوندی افزود:«در زمان حال فن انفورماتیک اساس و مبنای رسانه‌های گروهی و ارتباطی را تشکیل می‌دهد. گستردگی و تنوع فن انفورماتیک امکان استفاده آن را در زمینه‌های ادبی و هنری نیز فراهم کرده است.»
وی تأکید کرد:«برخی از داستان‌های ادبی و حتی شاهنامه را به صورت دیجیتالی و ذوقی و سیلقه‌ای طراحی کرده‌اند، اما جای نقالان و نقالی در این تحولات اجتماعی و تکنیکی کجا و چگونه است؟ آیا امکان تطبیق این هنر سنتی و کهن با فنون جدید وجود دارد؟»
این پژوهشگر گفت:«هدف تحقیق من آن است که داستان را با استفاده از امکانات رسانه‌های جدید با نوع فرهنگ مخاطب تطبیق داده و به خواننده معرفی کنیم، یعنی اگر یک فرانسوی می‌خواهد داستانی از شاهنامه را بخواند، در فرهنگ خودش نخواند، بلکه آن را در فرهنگ ایران بخواند.»
وی ادامه داد:«با مطالعه روی نقالی ایران متوجه شدم که نقالی دارای پتانسیل بسیار بالایی است و می‌تواند در رسانه‌های خارجی هم مطرح شود. نقالی می‌تواند اساس تعریف داستان را در رسانه‌ها به شکل علمی و تئوریک مطرح کند.»
این پژوهشگر ایرانی مقیم فرانسه ادامه داد:«در این تحقیق مکانیزم و روش کار مورد بررسی قرار گرفته و تلاش شده تا شگردهایی را که نقالان به صورت تجربی و عملی کسب کرده‌اند به صورت تئوری مرتب کرده و جایگاه آن را در علم ارتباطات بین فرهنگی پیدا کنیم.»
وی ادامه داد:«در مرحله دوم شگردهایی را که قابل تطبیق با فن انفورماتیک هستند، مورد مطالعه و استفاده قرار می‌دهیم تا این تحولات فرهنگی و تکنیکی که در حال حاضر شاهد آن هستیم به صورت علمی و صحیح انجام پذیرد.»