گفت وگو با معصومه رحمانی بازیگر «آنا کارنینا» در فجر36
دوست ندارم به هر قیمتی بازیگر باشم
ایران تئاتر: «آنا کارنینا»، نمایشی شخصیت محور است و اجرای درستش نسبت مستقیمی به درک دو بازیگرش از مختصات نقش‌هایشان دارد. معصومه رحمانی با استفاده از تجربیات اثر گذار سال‌های اخیرش در صحنه، به‌خوبی از پس ایفای نقشش برآمده است.
نمایش «آناکارنینا» به کارگردانی آرش عباسی روز نهم(6بهمن) سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر ساعت 17 و 20 در تالار استاد ناظرزاده تماشاخانه ایرانشهر به صحنه می رود؛ به همین بهانه گفت و گو با بازیگر نمایش را بازنشر می کنیم.
معصومه رحمانی جزو بازیگرانی است که در عین جوانی سال‌ها است که تجربه بازیگری در صحنه نمایش دارد. او بیش از یک دهه است که در سطح اول تئاتر با بزرگانی نظیر محمد یعقوبی، حمید امجد، محمد رحمانیان، نیما نادری و سایرین همکاری کرده است. بازی در نقش یک دختر پایین‌شهری در نمایش «یوبیتسومه»، زن رمانتیک و پراحساس در نمایش «قیطریه» و زن کارگر نمایش «سینماهای من» جزو کارهای شاخص بازیگری رحمانی محسوب می‌شود. معصومه رحمانی در فیلم تحسین‌شده «ابد و یک روز» در نقش لیلا دختر خاص و متفاوت خانواده پرجمعیت پایین‌شهری بازی رئالیستی از خودش ارائه کرده است. رحمانی در نمایش «سه خواهر و دیگران» به کارگردانی حمید امجد در قالب دو نقش ماشا وماری تلاش می‌کند وجوهات متمایز این دو شخصیت را در بازی‌اش نشان دهد. در خلاصه داستان نمایش «آناکارنینا» آمده است: مجری معروف تلویزیون در پانصدمین برنامه‌اش مهمان ویژه‌ای دارد؛ همسر سابقش که هنرپیشه معروفی است مهمان این قسمت برنامه است و باید رو به روی همدیگر بنشینند و در کمال آرامش برنامه را اجرا کنند اما سایه همسر جدید مجری که او هم هنرپیشه معروفی است لحظه‌ای دست از سر آن‌ها برنمی‌دارد. عوامل اجرایی این نمایش عبارت‌اند از: بازیگران: بهنام شرفی و معصومه رحمانی، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: پریسا گودرزی، مدیر تولید: مهدی اکبری، طراح صحنه و لباس: آرش عباسی، طراح گریم: مونا جعفری، عکاس: مهدی آشنا، گرافیک: محمد شمس، پوستر: مینو میر شاه ولد، ساخت تیزر: یونس محمدی، دستیار تولید: حمیدرضا عباسی فر، مدیران صحنه: داود ونداده و حمیدرضا بزدوده، منشی صحنه: ساحل مصلحی و ساخت دکور: حسین هاشمی. با معصومه رحمانی درباره حضورش در نمایش «آنا کارنینا» گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.
نکته حائز اهمیت در روند بازیگری شما به‌خصوص در یک‌ساله اخیر و بعد از درخشش در فیلم «ابد و یک روز» و نمایش «قیطریه»، پیشرفت گام‌به‌گام شما در حوزه بازی در نقش‌های متفاوت و چندلایه است. چقدر تلاش کردید که به این مرحله از بازیگری دسترسی پیدا کنید؟
برای من همه‌چیز به تئاتر ختم می‌شود. البته در سینما هم حضور متفاوتی داشتم و به نظرم سینما هم جذابیت خاص خودش را دارد. من نزدیک به یک دهه است که حضور مستمر در تئاتر دارم و این پیشرفتی که اشاره کردید ماحصل این حضور تداوم دار است. هیچ‌وقت نخواسته‌ام در یک قالب ظاهر شوم و در کارم درجا بزنم. دوست ندارم به هر قیمتی بازیگر باشم و نقش‌های خنثی و تکراری بازی کنم. حتی اگر یک‌زمان طولانی هم بیکار باشم، برایم مهم نیست و منتظر پیشنهاد‌های خوب کاری می‌مانم.
آیا قبول دارید در نمایش‌های گفت‌وگومحور و کم شخصیتی از جنس «آناکارنینا»، عیار واقعی یک بازیگر مشخص می‌شود؟
آرش عباسی برای ارائه پیشنهاد بازی در «آناکارنینا» عنوان کرد، قرائت جدیدی از این نمایشنامه را در اجرایش مدنظر دارد و به همین دلیل نمایشش دو شخصیت‌هاست. بعد از خواندن نمایشنامه متوجه شدم با متن خوب و کاملی روبه‌رو هستم. البته در آن زمان متن هنوز کامل نشده بود و من به توانایی‌های آرش عباسی اعتماد کردم. در حین کار هم عباسی بسیار دموکرات بود و بعد از هر گفت‌وگویی که درباره کار و نقش داشتیم، اگر با نظراتم موافق بود در بازنویسی مجدد آن را در نمایشنامه استفاده می‌کرد. خوبی کار عباسی این است که به آن چیزی که می‌خواهد بیان و طرحش کند اشراف و شناخت کامل دارد. در ادامه پاسخ سؤال شما باید بگویم که برای من شخصیت محور بودن نمایش خیلی مهم بود.
آیا کیت متوجه سوءاستفاده تهیه‌کننده برنامه وودی شو مبنی بر اختلاف میان کیت و وودی در جهت پرمخاطب شدن برنامه‌اش می‌شود و یا فقط به فکر انتقام گرفتن از وودی است؟
بارها متن این نمایش در حین اجرا دستخوش تغییر شد. در یکی از ورژن های نمایش کیت عنوان می‌کند که می‌داند حضورش در برنامه برای تهیه‌کننده و برنامه در حکم برگ برنده است و می‌داند تهیه‌کننده برنامه با حضور او در جذب مخاطب، بیشتر مشغول بیزنس کردن است و حجم آگهی‌های تبلیغاتی برنامه‌اش چند برابر شده است. در حین تمرینات، کارگردان به این نتیجه رسید که بودن این بخش در نمایش اضافه گویی است و به این نتیجه رسید که آن را حذف کند. کیت این استنباط را دارد که مسئولین برنامه به دنبال راه انداختن بازی هستند تا در آن برنده باشند و او هم به دنبال بردن از وودی و به چالش کشیدنش است؛ بنابراین حضورش در برنامه یک برد برای دو طرف است.
به نظر می‌رسد کیت شخصیت قوی و محکمی ندارد و بعد از رفتن وودی از زندگی‌اش دچار افسردگی و اعتیاد به الکل شده است؟
یکجایی وودی به کیت می‌گوید موقعی که قصد دوست شدن با او را داشته می‌دانسته که او الکلی بوده است. البته این دیالوگ خیلی واضح بیان نمی‌شود و صحت‌وسقم این ادعای وودی مشخص نمی‌شود. جایی دیگر هم وودی دراین‌باره به کیت می‌گوید، بعد از بازی کردنت در نقش «آنا کارنینا» رفتن به‌سوی اوج دوران کاری و در ادامه دور شدن از این درخشش باعث شد که این ضربه را نتوان تحمل کنی و رفتی به الکل پناه آوردی . معتقدم کیت شخصیت آسیب‌پذیری دارد و در رابطه‌اش با وودی به میزانی از باور می‌رسد که خودش را وقف این رابطه می‌کند و از کات شدنش بسیار ناراحت می‌شود. نباید فراموش کنیم که کیت در موقعیت سختی قرارگرفته بود.
آیا کیت را در گسست رابطه‌اش با وودی قربانی می‌دانید و یا مقصر؟
من به این موضوع به شکل انسانی نگاه می‌کنم. در این رابطه بحث اصلی، بحث خیانت است و خیانت در هر شکل و سیاقش عمل غیرانسانی و مذمومی است و کسی که مورد خیانت قرار می‌گیرد، در حقیقت قربانی می‌شود.
گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی
