سیدعظیم موسوی دبیر بخش میدانی جشنواره آئینی ـ سنتی در توضیح طومارخانی و نقل موسیقایی گفت:«شاید در گذشته جنبه‌های موسیقایی طومارخانی و نقل موسیقایی باعث شد که این آثار در قالب نقل نمایشی دیده نشوند، اما سعی کرده‌ایم انواع نقل‌ها را به نمایش بگذاریم. پرده‌خوانی، شاهنامه‌خوانی، نقالی، مناقب‌خوانی، منظومه خوانی و... همگی در قالب نقل قابل بررسی هستند و جذابیت‌های خاص خود را دارند. این آئین‌های نقالی از ایران باستان تا به امروز ماندگار مانده‌اند.»
سیدعظیم موسوی دبیر بخش میدانی جشنواره آئینی ـ سنتی در توضیح طومارخانی و نقل موسیقایی گفت:«شاید در گذشته جنبه‌های موسیقایی طومارخانی و نقل موسیقایی باعث شد که این آثار در قالب نقل نمایشی دیده نشوند، اما سعی کرده‌ایم انواع نقل‌ها را به نمایش بگذاریم. پرده‌خوانی، شاهنامه‌خوانی، نقالی، مناقب‌خوانی، منظومه خوانی و... همگی در قالب نقل قابل بررسی هستند و جذابیت‌های خاص خود را دارند. این آئین‌های نقالی از ایران باستان تا به امروز ماندگار مانده‌اند.»
دبیر بخش قهوه‌خانه جشنواره تئاتر آئینی ـ سنتی معتقد است:«این بخش شامل انواع نقل‌هایی است که از ایران باستان تا به امروز به یادگار مانده.»
سیدعظیم موسوی دبیر بخش میدانی جشنواره آئینی ـ سنتی درباره وجود بخش"قهوه‌خانه" در جشنواره به سایت ایران تئاتر گفت:«انتخاب برنامه‌های بخش قهوه‌خانه به صورتی بوده که انواع نقل و همچنین بازی"ترنا" که تا به حال اجرای آن را نداشته‌ایم و حتی با اکراه با آن برخورد می‌شد، به نمایش درمی‌آیند.»
وی درباره ترنا بازی توضیح داد:«درباره ترنا بازی مقاله‌ای نوشته‌ام که در نشریه جشنواره چاپ خواهد شد و پیرامون این بازی توضیح داده شده است. در این بازی آئین پهلوانی، دوستی، فتوت، و انسانیت موج می‌زند و می‌توان گفت از آئین‌های خوب ایرانی بوده است.»
وی در توضیح طومارخانی و نقل موسیقایی گفت:«شاید در گذشته جنبه‌های موسیقایی طومارخانی و نقل موسیقایی باعث شد که این آثار در قالب نقل نمایشی دیده نشوند، اما سعی کرده‌ایم انواع نقل‌ها را به نمایش بگذاریم. پرده‌خوانی، شاهنامه‌خوانی، نقالی، مناقب‌خوانی، منظومه خوانی و... همگی در قالب نقل قابل بررسی هستند و جذابیت‌های خاص خود را دارند. این آئین‌های نقالی از ایران باستان تا به امروز ماندگار مانده‌اند.»
وی با بیان این که شاید برخی از این آئین‌ها نفس‌های آخر را می‌کشند، گفت:«باید در زنده نگاه داشتن و احیای آن‌ها کوشش شود. چرا می‌گویم نفس‌های آخر؟ برای جواب فقط کافی است به مجریان این برنامه‌ها در طول جشنواره نظر بیاندازید. بسیاری از آنان پا به سن گذاشته و قدیمی هستند و نسل جدید کمتر دیده می‌شود. باید از حضور همین پیشکسوتان نهایت استفاده را برد و آموزش نسل جدید را به عهده آنان گذاشت، تا بتوانیم جلوی مدفون شدن این چنین هنرهایی را بگیریم.»
وی درباره اجرای هنرمندان جوان این رشته در جشنواره گفت:«نسل جوان را از استادان جدا کردیم، تا هم اهمیتی به آن‌ها داده باشیم و هم این که نیروهای جوان در معرض نقد قرار بگیرند و کم و کاستی‌های کارشان برطرف شود.»
وی درباره چگونگی انتخاب نیروهای جوان توضیح داد:«این نیروها براساس آموزشی که توسط چند استاد نقال دیده‌اند، انتخاب شده‌اند. قطعاً نظر استادان‌شان یکی از امتیازهای انتخاب بوده است.»
موسوی درباره تقدیر از پیشکسوتان شاخه‌های مختلف نمایش‌های میدانی در جشنواره گفت:«همان طور که در بخش‌های دیگر تقدیر وجود دارد، در این بخش هم تقدیر داریم. شاید بتوان گفت بسیاری از تقدیرها مربوط به هنرمندان شرکت کننده در بخش"قهوه‌خانه" است.»
وی در خصوص ضرورت شکل دهی به محل قهوه‌خانه برای اجرای این گونه‌های نمایشی این گونه توضیح داد:«وقتی کلمه قهوه‌خانه به میان می‌آید، نباید تصور کنیم که اتفاق پیش پا افتاده‌ای رخ داده است، بلکه باید مطمئن باشیم که این هنر در جایگاه واقعی خودش اجرا خواهد شد. این به آن معنا است که اگر این گونه‌های نمایشی قابلیت اجرا در سالن را می‌داشتند، حتماً در سالن اجرا می‌شدند.»
وی با تأکید بر اینکه اهمیت بخش قهوه‌خانه برای سیاستگذاران جشنواره به اندازه بخش صحنه‌ای است، گفت:«هنرمندان گونه‌های مختلف نمایش‌های آئینی چون نقالی و پرده‌خوانی وقتی به خیابان‌ها آمدند که پایگاه اصلی خود، قهوه‌خانه را از دست دادند. چنین شرایطی می‌تواند برای تئاتر هم پیش بیاید. اگر تالاری نداشته باشیم، تئاتر هم به خیابان خواهد آمد، زیرا خاصیت نمایش برای"مردم بودن" است.»