طور قطع نمایش من عروسکی است، اما جزء نمایشهای عروسکی با تکنیک سایه محسوب میشود. تفاوت این نوع نمایش با سایر آثار نمایش عروسکی در این است که در نمایش عروسکی عروسکگردان روی صحنه میرود اما در تکنیک سایه، عروسکگردان پشت پرده و به دور از چشم تماشاگران فعالیت میکند.
طور قطع نمایش من عروسکی است، اما جزء نمایشهای عروسکی با تکنیک سایه محسوب میشود. تفاوت این نوع نمایش با سایر آثار نمایش عروسکی در این است که در نمایش عروسکی عروسکگردان روی صحنه میرود اما در تکنیک سایه، عروسکگردان پشت پرده و به دور از چشم تماشاگران فعالیت میکند.
مهرداد ابوالقاسمی:
شاهو کاراسیتالاکشمی، کارگردان نمایش"لردآیاپا"، امسال برای دومین بار به ایران آمده تا بار دیگر نمایشی آئینی را در تهران اجرا کند. وی پیش از این با نمایش"رامایانا" در جشنواره تئاتر فجر شرکت کرده بود.
عمده فعالیت"کشمی" در حوزه نمایش عروسکی و آئینی است و به گفته خودش علاقه بسیاری به آئینهای برهمایی و بودایی دارد. او در این سالها همواره تلاش کرده تا در این زمینه تجربیات جدیدی کسب کند.
چرا در بیشتر نمایشهایتان از دو الهه"شیوا" و"ویشنو" استفاده میکنید؟ به نظر میرسد اساس نمایشهای هنر بر پایه همین دو الهه شکل میگیرد.
علت اصلی این امر این است که شیوا و ویشنو موجودات بسیار ارزشمندی برای مردم هند هستند و از خدایان مقدس ما محسوب میشوند. به علت تقدس آنهاست که ما نمایشهایمان را بر پایه آنها طرح میکنیم. در حقیقت آنان شخصیتهای اصلی عمده آثار ما محسوب میشوند. همچنین این الهگان از زمان اجداد ما وجود داشتهاند و سنت کشور ما محسوب میشوند؛ ما هم تلاش میکنیم تا این سنتها را حفظ کنیم. به همین علت در نمایشهایمان از آنها استفاده بسیار میکنیم. در اصل به دنبال نشان دادن آئینها و سنتهای قدیمی هندیم و قصد نداریم اتفاق جدیدی را رقم بزنیم.
در حال حاضر جامعه به سمت پست مدرنیسم در حال پیشروی است، یعنی مردم هند علاقهای به این دنیای مدرن ندارند و میخواهند همچنان به سنتهای خود پایبند باشند؟
اسم جشنواره شما، جشنواره نمایشهای آئینی ـ سنتی است. برای شرکت در این جشنواره نباید از من انتظار داشته باشید که نمایش مدرنی را روی صحنه بیاورم؛ باید نمایشی آئینی ـ سنتی را برای حضور در این جشنواره آماده میکردم. من با نمایشی سنتی در این جشنواره شرکت کردم چرا که باید نمایش مورد نظر ما در راستای اهداف جشنواره قرار میگرفت.
البته منظور من این جشنواره نبود!
در هند نمایشهای دیگری را با موضوعات و رویکردهای متفاوت از جمله ایدز، تحصیلات، سیاست و... روی صحنه بردهام؛ در زمینه نمایشهای سنتی هم چندی پیش نمایشی درباره جهیزیه بردن دختر به خانه بخت، که از آداب و رسوم امروزی هند است، اجرا کردم.
در جشنواره آئینی ـ سنتی امسال کارگردانان بسیاری با رویکردی جدید و مدرن سراغ آئینها و سنتها رفته و نمایشی بدیع خلق کردهاند که به سبب امروزی بودن آنها، اتفاقاً تماشاگران هم از این نمایشها استقبال خوبی کردهاند. اما به نظر میرسد در هند، در زمینه اجرای نمایشهای آئینی ـ سنتی از رویکرد جدید و نگاه امروزی خبری نیست!
من با شما درباره این که میتوان به هنرهای سنتی نگاه جدیدی داشت، موافقم و برخی از کارهایی را که شما اشاره کردید دیدم و بسیار لذت بردم، اما کار من هم در نوع خودش جذاب است. اما به علت این که مخاطبان نتوانستند با زبان هندی ارتباط برقرار کنند، از تماشای نمایش منصرف شدند. در ابتدای اجرای ما تماشاگران زیادی به سالن آمدند اما زمانی که نمایش به پایان رسید و من به جلوی پرده آمدم دیدم تنها 6-5 نفر تماشاگر در سالن باقی ماندهاند. در حقیقت علت اصلی این اتفاق بیگانه بودن مخاطبان با زبان هندی نمایش بود. به نظرم نقص کار من این بود که زبان هندی زبان جذابی برای مخاطب نبوده است. برای دفعه بعد قصد دارم نمایشم را به فارسی ترجمه کنم تا برای مخاطبان قابل فهم باشد و بتوانند راحتتر با آن ارتباط برقرار کنند.
چرا یک نمایش عروسکی را برای اجرا در ایران انتخاب کردهاید؟ آیا نمایش خود را نمایش عروسکی میدانید؟
به طور قطع نمایش من عروسکی است، اما جزء نمایشهای عروسکی با تکنیک سایه محسوب میشود. تفاوت این نوع نمایش با سایر آثار نمایش عروسکی در این است که در نمایش عروسکی عروسکگردان روی صحنه میرود اما در تکنیک سایه، عروسکگردان پشت پرده و به دور از چشم تماشاگران فعالیت میکند.
عمده فعالیت شما در حوزه نمایش عروسکی است؟
خیر، من فقط در زمینه نمایش عروسکی فعالیت میکنم. به نظر خودم کاری که من میکنم واقعاً بیهمتاست و هیچ کجای دنیا این تکنیک به این شیوه اجرا نمیشود و عروسکهای به این بلندی را فقط در هند میسازند. هنر ما این است که در هر اجرا حداقل از 40 تا 45 عروسک استفاده میکنیم. نمایش عروسکی هند، نمایشی منحصر به فرد است که جذابیتهای خاص خود را دارد.