پیام رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس به دوازدهمین جشنواره تئاتر دفاع مقدس

تئاتر دفاع مقدس هنری است که منادی مبارزه در راه استقلال، آزادی و دفاع از محرومان و مستضعفان جهان است. هنری که الفبای آن آموزش چگونگی پنجه در پنجه سرمایه داران بی درد انداختن و قطع ید ستمگران است.
این هنر، امانتی است در دست انسان های صالح تا به صلاح جامعه خویش بیندیشند و در این مسیر، کوله بار مبارزه را بر زمین نگذارند و البته همان گونه که امام عزیزمان فرمودند:
«انسان که یک قدم اصلاحی و زندگی ساز برمی دارد، نباید توقع داشته باشد که مورد پذیرش همه قرار گیرد، این نخواهد شد. امیرالمؤمنین(ع) را هم تا آخر عده ای قبول نداشتند.»
و تو ای هنرمند عزیزی که با همه مشکلات راه، رسالت خویش را در دفاع از مکتب آسمانی و یکی از آموزه های زیبای آن، یعنی جهان و دفاع و مبارزه در راه حق یافته ای، بدان و آگاه باش که تحقق این اهداف بلند، نیازمند عزمی استوار، صبری جمیل و قلبی مالامال از عشق به خدا و بندگان خداست.
امروز مکتب اسلام به هنرمندان لایقی نیاز دارد تا بتوانند پرده های جهل و خرافه و تعصب و ترس و خودخواهی بشریت مفتون به فتنه و یا مرعوب به تهدید شیطان بزرگ و دیگر سردمداران زر و زور و تزویر را بدرند و حقیقت اسلام ناب محمدی(ص) را به جهانیان بشناسانند و البته جایگاه چنین هنرمندانی در نزد مکتب و صاحب مکتب، بسی بزرگ است.
اکنون که به حول و قوه الهی در آستانه برگزاری دوازدهمین جشنواره تئاتر دفاع مقدس قرار گرفته ایم، توجه همه دست اندرکاران، داوران، اساتید، هنرمندان و منتقدان عزیز را به موارد ذیل جلب می نمایم:
1- اجرای ضعیف و یا احیاناً بد برخی از نمایشنامه ها، دلیل بر فکر بد نیست؛ بنابراین نباید در داوری ها از ارزش نمایشنامه ها بکاهیم، چه بسا با دادن فرصت و امکانات بیشتر و به مرور زمان، ضعف ها و کاستی ها بر طرف شده، اثر، جایگاه واقعی خود را پیدا خواهد کرد.
2- اصلاح هر حرکت رو به تکامل، هنگامی مسیر است که نخست: موانع اصلاح را برطرف کنیم. از این رو جامعه هنرمندان تئاتر دفاع مقدس بیش از هر قشر دیگری سزاوار آن است تا به طور اساسی، موانع اصلاح را شناسایی و در علاج آن بکوشد و البته در این رابطه نباید منتظر دیگران بماند.
3- همان گونه که در جبهه های جنگ پیشروی یک موقعیت و عقب نشینی یک فرصت بود، در مقوله حرکت جمعی تئاتر دفاع مقدس نیز هرگونه پیشرفت، موقعیتی است که می تواند تا فتح قله های افتخار امتداد باید و البته عقب نشینی ها نیز در صورت ضرورت، فرصتی است تا به افق های آینده بیندیشیم، اما نگرانی آن جایی است که پیشروی و یا عقب نشینی نابجا باشد که در این صورت مورد ملامت خواهد بود.
4- حفظ سیستم و ساز و کارهای موجود در حوزه تئاتر دفاع مقدس با همه ضعف های ممکن از درهم شکستن چارچوب های اصولی و مبنایی آن بالاتر است، لذا در چنین حرکت جمعی باید این مهم به خوبی مورد توجه قرار گرفته و مشکلات راه را تحمل کنیم، اگرچه آن مشکل همانند مشکل بزرگی چون جنگ، تحمیل شده باشد.
5- تئاتر دفاع مقدس باید کم کم دریچه های خود را به سوی سرزمین های اشغالی مسلمانان یعنی فلسطین، عراق و افغانستان باز کند و آثار فاخر خود را جهت پرده برداری از ظلم متجاوزان و اشغال اشغالگران و مظلومیت محرومان و مستضعفان عرضه نماید. بدون تردید این حرکت، حرکتی ممدوح خواهد بود و بر شرافت هنری تان خواهد افزود.
6- از اساتید و بزرگان تئاتر دفاع مقدس انتظار می رود: جهت پیشرفت هنر تئاتر کشور به طور اعم و تئاتر دفاع مقدس به طور اخص، ضمن الگودهی مناسب به جوانان، آنان را در راه تحکیم موقعیت و شناساندن اولویت ها یاری داده، زمینه را برای مرحله پیشرفت که همانا رسانیدن به مرزهای استقلال فکری و بروز شایستگی های فنی و انطباق و سازگاری با مشکلات است، فراهم نمایند. بدیهی است در این شرایط، جامعه هنرمندان جوان می تواند با عبور از مرحله حفظ انسجام و اعتماد به نفس و احساس رضایت از موفقیت های دیگران به تدریج خود را به مرحله خلاقیت و درخشش نزدیک نماید.
از خدای بزرگ موفقیت همه عزیزان را خواهانم.
والسلام
سرتیپ پاسدار میرفیصل باقرزاده