همایون علی‌آبادی با اشاره به این که نمایش را نه به عنوان ‌سایکودرام بلکه با نگاه به یک مونولوگ بررسی خواهد کرد، گفت:«در بررسی یک سایکودرام باید یک متخصص علم روان‌شناسی و روان‌پزشک حضور داشته باشند که متأسفانه این امکان را نداریم. وقتی یک نمایش مونولوگ اجرا می‌شود باید تصویرهای دراماتیک، عناصر نور و صدا و... نیز دراماتیک باشند. اعتقاد دارم آقای امرایی باید روی زبان نمایش و کشش آن برای مخاطب کار کند.»

همایون علی‌آبادی و بهزاد صدیقی نمایش"عشق باران" به کارگردانی مجید امرایی را به منزله ‌نمایشی تئاتر درمانی نقد کردند.
به گزارش سایت ایران‌تئاتر، در این جلسه نقد مجید امرایی با تشریح شرایط شکل‌گیری طرح و تجربه عملی کار در یک مرکز روان‌شناسی گفت:« "عشق باران" متکی بر تکنیک‌های اجرایی نمایش درمانی است. گرچه در تئاتر چندان تعریف ساختاری ندارد، اما در سال‌های گذشته گروه‌ درمانی مرکز سعادت‌آباد به این وسیله درمان غیر دارویی را تجربه کرده و آمار بسیار مناسبی از تأثیرهای هنر درمانی را ثبت کرده است.»
همایون علی‌آبادی با اشاره به این که نمایش را نه به عنوان ‌سایکودرام بلکه با نگاه به یک مونولوگ بررسی خواهد کرد، گفت:«در بررسی یک سایکودرام باید یک متخصص علم روان‌شناسی و روان‌پزشک حضور داشته باشند که متأسفانه این امکان را نداریم. وقتی یک نمایش مونولوگ اجرا می‌شود باید تصویرهای دراماتیک، عناصر نور و صدا و... نیز دراماتیک باشند. اعتقاد دارم آقای امرایی باید روی زبان نمایش و کشش آن برای مخاطب کار کند.»
بهزاد صدیقی نیز گفت:«از لحاظ اجرایی کارگردان تلاش کرده از همه عوامل اجرایی و امکانات موجود به خوبی استفاده کند. از نظر زیبایی شناسی در مقایسه با دیگر مونولوگ‌ها کاری‌ تأمل‌برانگیز است.»
امرایی توضیح داد:«چگونه شخصیت نمایش که ‌جانباز 75 درصد است، تحت کنترل پزشکی است. او بیمار روان‌گسیخته را یک بمب خنثی نشده معرفی کرد که باید مدام وضعیت او تحت کنترل باشد.»
همایون علی‌آبادی بازیگر نمایش را بسیار توانا و با قریحه و ذوق بسیار ارزیابی کرد و گفت:«به‌نظر می‌رسد کارگردان از همه توانایی بازیگر استفاده نکرده است.»