یادداشت مهدی پاشایی، طراح و کارگردان نمایش «سُس توتفرنگی»
روابط مخفی زوجها؛ یک دغدغه خاموش
سس توت فرنگی
سس توت فرنگی
سس توت فرنگی
نمایش «سُسِ توتفرنگی» به نویسندگی سپیده فلاحفر و طراحی و کارگردانی مهدی پاشایی، از روز یکم مرداد در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته است. به این بهانه،کارگردان نمایش یادداشتی اختصاصی در اختیار سایت ایرانتئاتر قرار داده که میخوانید.
از روز دوشنبه، یکم مردادماه سال جاری نمایش «سُس توتفرنگی» را به کمک دوستان خوبم در تالار قشقایی روی صحنه بردهام. دلیل انتخاب این متن، معضلاتی است که در جامعه امروز وجود دارد. مثل کارهای قبلیام، خیلی برایم مهم است نمایشنامهیی را انتخاب بکنم که حرفی برای گفتن داشته باشد و رویدادهای جامعه امروز را بتوانیم روی صحنه تئاتر نشان بدهیم. اثر پیشین من با عنوان «دور از دسترس اطفال نگهداری شود»،که سال 95 در تئاترشهر اجرا کردیم، بر اساس داستان واقعی پدر و مادری بود که مواد مخدر شیشه مصرف میکردند و به خاطر افراط در مصرف، فرزند هفتسالهشان را زنده آتش میزنند و نمایش «سُس توتفرنگی» نیز مانند آن، داستان یک باغ قدیمی در لواسان است که دوستانی قدیمی در آن جمع میشوند تا درباره تقسیم باغ صحبت بکنند، چون هر کدام از این باغ سهمی دارند. این گردهمایی باعث میشود روابط پنهانی زناشویی بین آنها نمایان بشود؛ معضلاتی که الان متاسفانه در جامعه ما وجود دارد؛ واقعیتی که باید بپذیریم این یک اتفاق منفی است که در جامعه ما میافتد، رابطههای مخفی که نشاندهنده ضعف اجتماعی ماست و میتوان درباره این موضوع مفصل بحث و بررسی کرد که سرچشمه مشکلات از کجا ناشی میشود. به نظرم چنین مشکلاتی از هر جایی میتواند باشد؛ مشکلات مالی، فرهنگی، نبود امکانات و تمرکز و زندگی بهتر برای مردم که بخش زیادی از آن دستِ دولتمردان ماست که متاسفانه با وضعیت اقتصادی امروز، هرچه پیش میرویم، معضلات بیشتر و بیشتر خواهد شد.
در مورد شیوه اجرایی نمایش، باید بگویم سعی شده نمایش را به صورت مینیمال کار بکنم. در حقیقت از نورپردازیهای خاص استفاده کردهام. همچنین صحنه به دو قسمت تقسیم شده؛ یکی صحنهیی است که نام آن را رینگِ کار گذاشتهام و دیگری صحنهیی که میزِ شام آخر است. میز شام آخر، آغازگرِ نمایش ماست و رینگِ کار جایگاهی است که تابلوهای نمایش، اپیزود به اپیزود در آن اتفاق میافتد. اینکه کلمه رینگ را به کار بردهام به خاطر مبارزهیی است که بین انسانها اتفاق میافتد. در این بخش سعی کردیم از دعواهای زناشویی استفاده بکنیم. رینگی که تبدیل شده به اتفاقهای بد و ناسالم برای بچهها و جامعه ما. دغدغهام از روی صحنهآوردن این نمایشنامه، نشاندادن رابطههای مخفی زناشویی است که متاسفانه اتفاق میافتد. امیدوارم که چنین کارهایی تاثیر خودش را بگذارد تا اینگونه معضلات کمتر بشود و اتفاقی بیفتد تا بتوانیم روابط مخفی را کنار بگذاریم و زندگی خیلی خوبی را با خانوادههایمان داشته باشیم.
در مورد انتخاب بازیگران هم سعی کردهام به دلیل مینیمالبودن نمایش، از دوستانی که در زمینه تصویر فعالیت دارند، استفاده بکنم تا بتوانم قاب مینیمالی را که در صحنه میخواهم نشان بدهم، با استفاده و کمک بازیگرانی که تصویر را خوب میشناسند، روی صحنه بیاورم؛ بازیگران خوبی مثل خانم سحر صباغسرشت، سهیل برخورداری، سمیرا حسنپور، مهدی زمینپرداز، منصور عربی، پرستو علیزاده و علیرضا مهران. خدا را شکر حس میکنم در زمینه بازیگری نمایش اتفاق خوبی افتاده. همینجا از آقای سامان سالور و مسعود سلامی هم تشکر میکنم که تیزر خیلی خوبی را برای ما ساختند و امیدوارم پخش این تیزر،کمک خوبی از نظر تبلیغات و جذب مخاطب به نمایش ما بکند. امیدوارم تماشاگران و علاقهمندان تئاتر به تماشای نمایش ما بیایند و از نتیجه کار راضی باشند.