گفت وگو با آرزو نبوت بازیگر نمایش « مزا مزا »
«زن تماشاگر» شخصیت موجهی دارد
ایران تئاتر:آرزو نبوت بازیگر نقش «زن تماشاگر» در نمایش « مزا مزا » اعتقاد دارد؛ طبیعی است که همه آدم‌ها دوست دارند بازیگر شوند و این زن هم چنین تمایلی دارد و نمی شود او را به این خاطر نقد کرد.
نمایش « مزا مزا » علی‌رغم ظاهر طنزش نگاهی انتقادی و تا حدی تلخ به مسائل حول و حوش جامعه و هنر کشور دارد. این نمایش که حال و هوایی امروزی دارد، به عنوان پرشخصیت‌ترین نمایش سیروس همتی تا کنون در حال اجرا است. آرزو نبوت فارغ‌التحصیل رشته ادبیات نمایشی و بازیگری از دانشگاه سوره که در کنار بازیگری به نویسندگی هم مشغول است، در ترکیب بازیگران این نمایش حضور دارد. این بازیگر مستعد نسل جوان که نزدیک به یک دهه است در حوزه بازیگری در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت می‌کند،در نقش زن تماشاگر که در وهله اول نقشی خاکستری به نظر می‌رسد بازی موثری ارائه کرده است. او در تئاتر با کارگردانان صاحب سبک و نام‌آشنایی چون سید علی موسویان و سیاوش طهمورث همکاری داشته و در تلویزیون هم در سریال علی‌البدل سیروس مقدم در نقشی رئالیستی و جذاب حضور موفقی را تجربه کرده است. بازی در نمایش‌های «مجلس سیاه‌بازی نازکنیز» به کارگردانی داوود معینی‌کیا، «ازدواج آقای می سی سی پی»به کارگردانی احسان فلاحت‌‌پیشه، خوانش نمایشنامه اولد سیبروک وودی آلن ، «ساعت ۲۰» به کارگردانی سید علی موسویان، «سه شب با مادوکس» به کارگردانی شادی اسدپور، «پیشنهاد می‌شود» به کارگردانی عباس عبدالله زاده، همچنین نقش‌آفرینی در نمایشنامه‌خوانی «اولد سیبروک» نوشته وودی آلن و اجراخوانی «دادگاه فِهمه،متهم گالیلئو گالیله» به کارگردانی سحران راشد، از جمله فعالیت‌های پیشین او محسوب می‌شود. وی در دوران بازیگریش جوایزی نظیر بهترین بازیگر زن بخش بین‌الملل سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در نمایش «سفر به نهایت دور »، دریافت جایزه سوم برای بازی در نمایش «یک شاخه گل سرخ» در نخستین سوگواره خمسه را به دست آورده است.
در نمایش «مزا مزا» آرزو نبوت، سروش طاهری، سیروس همتی، سامان دارابی، جواد پورزند، علی یعقوب زاده، شهرام مسعودی و آزیتا نوری وفا بازی دارند و از سایر عوامل این نمایش می‌توان به حمید رضا علی نژاد تهیه‌کننده، خیرالله تقیانی پور مشاور کارگردان، احسان باقری مدیر تولید، سمانه حبیب پور دستیار و برنامه‌ریز، غزال مجتهدی طراح صحنه و لباس، مسعود عربی طراح گریم، محمد احمدی آهنگساز، مارال غفوریان عکاس، حسن محمدی مجری طرح، حمید ناصر مدیر هماهنگی و اجرا و عرفان حق روستا، مهرداد رحیمی و امیرحسین اخیانی مدیران صحنه اشاره کرد. نمایش مزامزا مهرماه در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه در حال اجرا است. با آرزو نبوت در باره بازیش در این نمایش گفت وگویی انجام داده‌ایم.
پیش از بازی در تلویزیون نقش‌های درخشانی نظیر سفر به نهایت دور و ساعت 20 را بازی کرده بودید . به نظر می‌رسد بازی در تئاتر جزو دغدغه‌های اصلی کاریتان است؟
تئاتر خانه اول و اصلی من در بازیگری است و همیشه در نسبت با بازی در سینما و تلویزیون برای من دارای اولویت بوده است . نمایش سفر به نهایت دور یکی از تجربیات خوب دوران بازیگریم بود وخوب دیده شد. برای بازی در این نمایش جایزه بهترین بازیگر جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را به دست آوردم و تعریف‌هایی که داوران آن دوره جشنواره از بازی من انجام دادند بسیار ارزشمند‌تر از بردن سیمرغ بلورین بود .
بنابراین حضور در تئاتر برایتان دست‌آوردهای زیادی همراه داشته است؟
همینطور است . بازی مستمر و موثر در تئاتر باعث شد در سینما و تلویزیون حضور داشته باشم؛ اگرچه هیچ اولویتی برایم نداشته که حتما بازیگر عرصه تصویر باشم. یادم می‌آید مشغول بازی در نمایش «ساعت 20» بودم که محسن تنابنده و احمد مهران‌فر به دیدن نمایش آمدند و بعد از خاتمه اجرا پیشنهاد بازی در سریال علی‌البدل را دادند و بعدش هم سال قبل با محمد رضا ورزی در سریال ایراندخت در یک نقش تاریخی ظاهر شدم .
اما دیده شدن و شهرتاز طریق بازیگری در سینما و تلویزیون بسیار بیشتر از تئاتر است.
من هیچ وقت به دنبال شهرت و جلب توجه نبوده‌ام که بخواهم از این طریق خودم را مطرح کنم. اما از زمانی که این عرصه را تجربه کردم بدم نمی‌آید هرازگاهی هم در این حوزه البته با نقش‌های خوب و جاندار حضور داشته باشم.
آیا قبل از بازی در نمایش مزا مزا سابقه همکاری با سیروس همتی را داشتید؟
بله، نمایش مزا مزا چهارمین تجربه مشترک همکاریم با سیروس همتی است وبه خوبی نوع دیدگاه و سبک کارگردانیش را می شناسم. در چند نمایش هم به عنوان بازیگر روبه رو با هم بازی داشتیم.
این مسئله که یک کارگردان بازیگر هم باشد برای بازیگران یک نمایش چه ویژگی‌هایی به همراه دارد؟
به نظرم نکته مثبت و خوبی است و کارگردانی با این مشخصه وضعیت بازیگران را بهتر درک می‌کند؛ در ضمن بهتر می‌تواند بازیگر را برای رسیدن به قالب درست نقشش راهنمایی کند.
آیا همسر تماشاگر یعنی نقشی که شما در این نمایش بازی می‌کنید را می‌توانیم یک آدم فرصت‌طلب منفی بدانیم و یا تلقی دیگری دارید؟
بعد از ارائه پیشنهاد بازی و قبول من برای حضور در نمایش جلسات گفت وگوی زیادی با سیروس همتی درباره نقش داشتیم. در این جلسات ارزیابی سیروس همتی از زن و مرد تماشاگر این بود که هر دویشان مثبت و موجه هستند .
یعنی آدم‌هایی عادی هستند؟
بله، تماشاگر عادی هستند که گهگاهی به دیدن تئاتر می‌روند .آدم‌هایی که به تئاتر به چشم پر کردن اوقات فراغت نگاه می‌کنند و آشنایی خاصی از ماهیت درونی تئاتر و شرایطش ندارند .
آدم‌های طبقه متوسط کارمند مابی هستند که دوست دارند تفریحشان فرهنگی باشد؟
بله، به همین دلیل دیدن نمایش در موقعیت مناسب برایشان مهم است و سریع به شرایط پیش‌آمده واکنش نشان می‌دهد. در تمرینات به این مسئله فکر می‌کردیم که شغلشان چه باشد . به شغل‌های مختلفی نظیر ناظم مدرسه ،معلم پرورشی فکر کردیم و در نهایت به این جمع‌بندی رسیدیم این زوج آدم هایی هستند که درآمد محدودی دارند و بنابراین هزینه کردن برایشان با وسواس و دقت همراه است.
در واقع تفریح این نوع آدم‌ها به دیدن یک تئاتر در ماه و رفتن به پارک محدود می‌شود؟
بله، به هرحال با چنین شرایطی مواجه هستند و درحین دیدن نمایش با چالش مواجه می‌شوند. این‌ها آدم‌هایی معمولی محسوب می‌شوند که نمونه‌هایشان در دور و برمان زیاد دیده می‌شوند .
بازی در این نوع نقش‌ها که پستی و بلندی خاصی ندارد نسبت به سایر نقش‌ها دشوارتر نیست؟
همینطور است و باید طوری بازیش کنم که برای مخاطب جذابیتی برای دیدن داشته باشد.
این شخصیت را به این دلیل منفی می‌دانستم که در صحنه آخر نمایش همسرش را ترک می‌کند و می‌خواهد به دعوت کارگردان بازیگر شود؟
طبیعی است که همه آدم‌ها دوست دارند بازیگر شوند و این زن هم چنین تمایلی دارد و نمی شود او را به این خاطر نقد کرد. طبیعی است که او از پیشنهاد کارگردان برای بازیگر شدن استقبال کند؛ در این لحظه است که تماشاگر متوجه می‌شود او از ابتدا بازی می‌کرده و این تعلیق و سوپرایز خوبی برای مخاطب است.
بن‌مایه نمایش که درباره شرایط تئاتر است برایتان چه جذابیت‌هایی دارد؟
این مسئله برای من هم حائز اهمیت بود و به نظرم نمایش کاملا به‌روز است و به درستی به برخی از چالش‌های موجود در تئاتر می‌پردازد . وظیفه همه ما است که برای رسیدن به شرایط ایده‌ال تئاتر تلاش بیشتری داشته باشیم. واکنش‌ها هم نشان داده که بچه‌های تئاتر استقبال خوبی از نمایش انجام داده‌اند .
نقشی که وارد بازی در بازی می‌شود چالش‌برانگیز است؟
از ابتدا قرار بود بازی‌ها رئال باشد و در نیمه دوم نمایش می‌بایست با کارگردان نمایش به تفاهم برسد و بنابراین نوع بازیم باید تغییر پیدا می‌کرد .
اگر در پایان نمایش زن در کنار شوهرش روی صحنه باقی می‌ماند چهره موجه‌تری نزد مخاطب پیدا نمی‌کرد؟
من به این قضیه هم اعتقاد داشتم ولی به هرحال کارگردان و نویسنده متن پایان‌بندی فعلی را مناسب‌تر می‌دید.
گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی