یادداشت سیروس همتی به بهانه پنجمین جشنواره تئاتر رضوی، بجنورد، آبان ماه 86
تئاتر، تئاتر است، فقط زمانی من از حضورم در جشنواره‌ها انصراف می‌دهم و اصلا شرکت نمی‌کنم که خود مسوولان، آن نگاه ویژه را اصلا نداشته باشند. یا اصطلاحا از اینکه کاسه داغ‌تر از آش بشوم، اصلا خوشم نمی‌آید.
بعضی وقت‌ها شرکت در جشنواره‌ای فقط به منزله حضور و اثبات جایگاه خودم هست؛ چه در مقام نویسنده، چه در مقام طراح و کارگردان.
به نظر من جشنواره تئاتر رضوی، دفاع مقدس، عاشورائیان، هیچ فرقی با جشنواره بین‌المللی آیینی سنتی، یا حتی جشنواره بین‌المللی فجر ندارد، چرا؟ چون مقوله اصلی تئاتر است. من در جشنواره آئینی سنتی کار داشتم و با نمایش "خون تو را جنون پدر بر زمین ریخت" در جشنواره فجر کار داشتم، بخش جشنواره جشنواره‌ها. اگر مقوله تئاتر است پس هیچ مشکلی نیست.
از اینکه بعضی از وقت‌ها بعضی از هنرمندها به جشنواره‌های عاشوراییان، رضوی و دفاع مقدس یک جوری نگاه می‌کنند، خوشم نمی‌آید. آیا ما در خارج از ایران نمایشی با موضوع جنگ نداریم؟ فرناندو آرابال با آن عظمتش اکثر آثارش با موضوع جنگ است.
الیور استون، اسپیلبرگ یا فیلم‌ساز شهیری که موفق به دریافت جایزه اسکار شده است، حتما در آثارش یا موضوع دین و مذهب را به تصویر کشانده یا موضوع جنگ را.
پس تئاتر، تئاتر است، فقط زمانی من از حضورم در جشنواره‌ها انصراف می‌دهم و اصلا شرکت نمی‌کنم که خود مسوولان، آن نگاه ویژه را اصلا نداشته باشند. یا اصطلاحا از اینکه کاسه داغ‌تر از آش بشوم، اصلا خوشم نمی‌آید. نه من، بلکه هر هنرمندی نیاز به حمایت مالی و معنوی دارد که متاسفانه در این دوره رضوی و دوره گذشته عاشورائیان به نظرم اهمیت برپایی این جشنواره‌ها در ذهن بعضی از مدیران و مجریان تنزل پیدا کرده است. علت این است که همین من به عنوان نمونه هنوز جوایز سال گذشته عاشورائیان را دریافت نکرده‌ام. یا قرارداد اجرایی نمایش مسافران هنوز به طور کامل پرداخت نشده است. و یا اینکه حمایت گروه‌ها در جشنواره تئاتر رضوی امسال مغایر با آن چیزی است که در فراخوان اعلام شده است، این موارد و مواردی از این قبیل دست به دست هم می‌دهد تا ناخودآگاه حضور در جشنواره‌های دیگر را در اولویت قرار بدهد. هر چند عرق مذهبی، دینی یا ملی داشته باشم.
سیروس همتی کارگردان، نویسنده، طراح و بازیگر تئاتر