وی در پاسخ به این سوال که چگونه می‌توان تعداد نمایشنامه‌های دینی خوب را افزایش داد گفت: متون نمایشی در ایران یا محصول همزاد پنداری نویسنده‌اند یا محصول موضوعات. اما این که ما چگونه و با چه وسیله‌ای این دغدغه‌ها را شکل می‌دهیم، اهمیت دارد.

سعید تشکری مشکل جشنواره‌های موضوعی را شکل‌گیری جشنواره بر اساس حادثه ارزیابی کرد.
سعید تشکری، کارگردان و نویسنده نمایش "ماه و آه" در گفت‌وگو با خبرنگار اعزامی سایت ایران تئاتر به بجنورد، گفت: بسیاری از آثار من مدیون جشنواره‌های موضوعی است و به بهانه این جشنواره‌ها تولید شده اما وقتی یک نمایشنامه چاپ می‌شود دیگر کسی نمی‌گوید سعید تشکری آن را برای فلان جشنواره نوشته زیرا هنرمند، مستقل از موضوع‌هاست.
وی با تاکید بر اینکه احترام به مخاطب احترام به دغدغه‌های دینی اوست گفت: اشکال عمده جشنواره‌های موضوعی ما این است که به صورت حادثه‌ای شکل گرفته‌اند و مسیر مراقبه، تمرین و مکاشفه را طی نکرده‌اند.
وی در پاسخ به این سوال که چگونه می‌توان تعداد نمایشنامه‌های دینی خوب را افزایش داد گفت: متون نمایشی در ایران یا محصول همزاد پنداری نویسنده‌اند یا محصول موضوعات. اما این که ما چگونه و با چه وسیله‌ای این دغدغه‌ها را شکل می‌دهیم، اهمیت دارد. نمایشنامه نویسان بسیاری داریم که تمام آثارشان دینی است، برای آن‌ها چه کرده‌ایم. همواره دنبال آدم‌های جدید می‌گردیم و این باعث می‌شود که به قدر کافی سرمایه‌گذاری نکنیم. به اعتقاد من نمایشنامه‌نویس زیاد داریم اما فقط باید برای آن‌ها برنامه‌ریزی داشته باشیم.
وی در خصوص ارتباط خودش با نقش‌های اصلی نمایشنامه‌هایش توضیح داد: به عنوان سعید تشکری نویسنده، در دوره‌ای فکر کردم که باید آثارم را با اجرا تکثیر کنم اما بعدها دیدم که کارگردانان آن را توریستی کار کرده‌اند. بعد خودم کارگردانی کردم و به عنوان کارگردان به آن کارم اضافه شدم. ما جماعتی هستیم که نخبگان را در زمان حیاتشان پاسداری نمی‌کنیم و آن‌ها مجبورند از خودشان حرف بزنند. اما این به آن معنا نیست که خودم در آثارم به مفهوم یک کاراکتر حرف می‌زنم، بلکه این بخشی از طراحی کاراکتر آثارم است.
وی درباره تئاتر دینی توضیح داد: در تئاتر دینی چند گرایش وجود دارد که شامل رویکرد تبلیغی، تئاتر یکال و تحلیلی می‌شود. اما من اعتقاد دارم تئاتردینی ما تئاتر اتمسفر است. باید این گونه باشد تا تماشاگر با آن همراهی کند. اسم آن را می‌خواهید شجاعت یا تجربه بگذارید.
وی در خصوص اجرای اشکال مختلف عزاداری مذهبی یا آیین‌‌ها در تئاتر به منظور ایجاد اتمسفر یا فضا توضیح داد: ساده‌ترین راه همواره راحت‌ترین راه هم هست. گاه برای ایجاد فضای مذهبی از مشابهت‌های مذهبی استفاده می‌شود که تئاتر را به نمایش تبلیغی تبدیل می‌کند. به اعتقاد من شاعرانگی سویه ندیده یک اثر است و شعارگرایی سویه آشکار اثر. هنرمندی که سعی می‌کند اثری را خلق کند از دیدگاه خود به آن نزدیک می‌شود. اما وقتی از بیرون عناصری را به تئاتر وارد می‌کنیم به همان صورت این عناصر زود از تئاتر بیرون می‌روند. در این رویکرد هیچ گاه فکر نکرده‌ایم که تئاتر را حفظ کنیم و موضوع را در آن بپرورانیم.