بهناز نازی در گفت‌‌وگو با ایران‌تئاتر عنوان کرد:
بازیگران دوست دارند نقش‌های متفاوت بازی کنند
ایران‌تئاتر: نمایش محبوبه ها علی رغم ساختار به ظاهر ساده اش نمایشی عمیقی در باره کنکاش درباره احوالات زن ایرانی است. بهناز نازی با درک درست از موقعیت و فضای ذهنی شخصیت شعله توانسته اوج و فرودهای شخصیتی این زن آرام را در بازیش ارائه کند.
بهناز نازی عضو گروه تئاتری شایا است و در این دو سه دهه در اغلب نمایش های این گروه نقش‌های موثری بازی کرده و آخرین نمونه‌اش ایفای نقش مارگریت در نمایش ریچارد چند وقت قبل در تالار وحدت بوده است. او در سال‌های اخیر حضور موثری در بازیگری تئاتر داشته است. نازی مدتی قبل در نمایش کوروش به کارگردانی پری صابری و کمی قبل‌ترش درنمایش شرق دور شرق نزدیک دو نقش بسیار متفاوت تاریخی و رئال اجتماعی را بازی کرد. بازیگری که تجربه کارگردانی نمایش موفقی مثل فیل را در کارنامه اش دارد. بهناز نازی سوای بازیگری وکارگردانی در تئاتر در حوزه طراحی صحنه و لباس در سینما و تلویزیون هم فعالیت می کند. او در نمایش های گمسار، روزگاری برای بودن، دختری با شنل ارغوانی، آژاکس، داستان‌های کارور، مکبث و کالون و قیام کاتسلیون به عنوان بازیگر و در نمایش های روزنه، روزگار طولانی تنهایی و انتظار با بوی نرگس به عنوان طراح صحنه فعالیت داشته است. دریافت جایزه دوم بازیگری از جشنواره دانشگاه آزاد بوشهر، برای بازی در نمایش گمسار، دریافت جایزه دوم طراحی صحنه و لباس از جشنواره استانی تهران، برای طراحی صحنه نمایش روزنه و روزگار طولانی تنهایی، دریافت سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه و لباس از جشنواره فیلم فجر برای طراحی صحنه و لباس فیلم هیوا و دریافت رتبه سوم بازیگری از جشنواره سراسری دانشجویی برای بازی در نمایش روزگاری برای بودن از افتخارات بهناز نازی در طول مدت فعالیت هنری است. نمایش محبوبه ها روایتگر زندگی 7 زن است که در یک مهمانی دورهمی حقایق زیادی از زندگیشان بر ملا میشود. بهناز نازی، مارال فرجاد، نوشین تبریزی، ژاله صامتی و معصومه رحمانی بازیگران نمایش هستند و سایرعوامل اجرایی این اثر عبارتند از: امیر توسلی(آهنگساز)، جهانگیرمیرزاجانی(طراح صحنه)، مهرنوش سلیمی(طراح گریم)، مهرداد مهدی‌زاده (امور مالی)، فتاح مینوبخش(دستیار کارگردان و برنامه‌ریز)، نیاز سنجری (دستیار دوم کارگردان)، رضا نصیری‌نیا (مدیر تولید)، میثم مرادی (مدیر صحنه)، آزاده سعیدی(منشی صحنه)، محمدرضا غفاری(طراح پوستر و بروشور)، محسن کرمانی(عکاس )، سارا حدادی(مشاور رسانه ای) و ایلیا شمس(مدیر روابط عمومی) نمایش محبوبه ها هستند که آبان و آذر ماه در تماشاخانه مهرگان راس ساعت هفت و نیم روی صحنه اجرا می شود. با بهناز نازی در باره حضورش در نمایش محبوبه ها و ویژگی‌های نقش شعله گفت وگویی انجام داده ایم.
در دو سه ساله اخیر با ایفای نقش های متفاوت و دور از هم، بر خلاف روال قبلتان بازیگر پر کاری شده اید. این پر کاری برایتان چه ویژگی هایی دارد؟
سال‌های گذشته هم بی علاقه نبودم که پرکار باشم؛ اما برخی از پیشنهادات کاری آنقدر خوب نبود که من را به چنین کاری ترغیب کند . البته گزینه کاری هم خوب است. بازیگران دوست دارند نقش‌های متفاوت بازی کنند و خودشان را تکرار نکنند. خوشبختانه این فرصت را داشته ام که در کارهای حمیدرضا نعیمی نقش‌های متفاوت و جذابی بازی کنم. در سال قبل نقش هانا را در کنار حامد بهداد در نمایش شرق دور شرق نزدیک بازی کردم؛ زنی امروزی و کرد که بسیار اکتیو است. دو ماه قبل ترش هم در نمایش شوایک نقش خانم مولر یک زن چاق پابه سن گذاشته مستخدم را بازی کردم و اوایل امسال هم در نمایش خانم صابری تجربه بازی در یک نقش تاریخی را داشتم. البته در گروه تئاتری شایا من ممکن است در نمایش بازی نکنم و در سایر کارها مشارکت داشته باشم و دوست دارم همیشه این قدرت ایفای نقش های متفاوت را داشته باشم.
آیا قبول دارید متفاوت ترین شخصیت زن نمایش محبوبه ها شعله است؟
متفاوت است و با ژاله صامتی که در تمرینات در باره نقش صحبت می کردم ایشان خیلی اصرار داشت که این تفاوت میان شعله و سایر زن‌ها درست در بیاید. صامتی معتقد بود جنس شخصیتی و فکری شعله خیلی با جنس سایر زن‌های قصه فرق می کند؛ همه دوستان شعله حسرت زندگی شعله را دارند. در نهایت با روبه جلو رفتن قصه متوجه می شویم همه این‌ها و حتی شعله هم زندگیش خالی از مشکل نیست. جایی در نمایش شعله به سایرین می گوید: همه فقط ظاهر زندگی همو می بینن. مادر خود من همیشه به من نصیحت می کرد که هیچ وقت ظاهر زندگی دیگران را با درون زندگی خودت مقایسه نکن.
این مقایسه کردن زندگی شخص با دیگران یک ویژگی زنانه است و صامتی و تبریزی به عنوان کارگردان و نویسنده به خوبی از ویژگی های زنانه در شخصیت پردازی آدم های نمایش استفاده کرده اند؟
موقعی که ژاله صامتی برای حضورم در محبوبه‌ها متن را فرستاد عنوان کرد که این فقط چارچوب اولیه است و ایراد هم دارد و هنوز با همکاری نوشین تبریزی متن را اتود می زنیم. در حین خواندن متن هم از خواندن دیالوگ‌های روان و زیبایش لذت بردم. یکی از دوستان کامنتی گذاشته بود که چرا در نمایش ما فقط زندگی تعدادی زن مشکل دار را می بینیم؟ به هرحال نویسنده و کارگردان این حق را دارند که درباره مورد موضوع مورد علاقه خود کار کنند.
نمایش این پتانسیل را داشت که وارد بازی های نه چندان درسست فمینیسی از نوع کلیشه ایش بشود؟
بله، اما کارگردان اصلا چنین تمایلی نداشت و وارد بازی های فمینستی و نشان دادن شعاری وضعیت زنان نشد.
معمولا در این آثار زنان را مظلوم و قربانی و مردان را ستمگر و زورگو نشان داده می شود که اهل هیچ منطقی نیستند؟
بله، حتی نخواستیم مشکل‌دارترین مرد قصه یعنی اشکان را بد مطلق نشان بدهیم و برای توجیه کارهایش به مشکل شخصیتیش اشاره میشود.
در آخر نمایش هم متوجه می شویم همه دوستان شعله خودشان در جهت ارتباط با او پیش قدم شده اند؟
بله، اما در موقعیت هایی از نمایش دلتان به حال برخی از شخصیت های زن نمایش می سوزد؛ مثل صحنه‌ای که متوجه می شویم که مریم دچار سرطان است. به نوعی این زنان چندان اشرافی به اعمالی که انجام می دهند ندارند. نکته جذاب نمایش جمله آخر نازنین است که به لیلا می گوید: بیا خجالت نکش و بیا اینجا کارت را انجام بده. و تاکید دارند که بدون منطق خودشان را وارد زندگی دوستشان کرده اند.
پایان باز نمایش هم می تواند باعث شود هر مخاطبی استباط خاص خودش را داشته باشد؟
بله و همه در بازگشت و رفتن شعله در تردید هستند و شما در این زمینه چه برداشتی داشتید.
آنچه مسلم است شعله دارد در زندگیش نقش بازی می کند و با علم به کارهای اشکان خودش را خوشبخت نشان می دهد و به طور حتم زندگیش را با اشکان ادامه می دهد؟
برداشتتان جذاب است و ما دوست داشتیم با نظرات متفاوتی در باره پایان مواجه شویم.
الان در زندگی مشترک خیلی از افراد جامعه که زندگی مشترک با ثباتی دارند در ظاهر قضیه رابطه زن و شوهر با هم خوب است و در باطن چالش‌های زیادی دارند و در اصل همدیگر را تحمل می کنند؟
نکته مهم در این بحث عادت است و خیلی ها به زندگی بد و بدون تفاهم عادت می کنند.
گفت وگو ازاحمد محمد اسماعیلی