برای بچه‌های این نسل طراحی صحنه‌ مدرن و امکانات صحنه مهم است

به گزارش ایران تئاتر رضا روان درباره‌ی نقش تکنولوژی در تئاتر کودک می گوید: بچه‌های امروزه با بچه‌های دهه‌ی 50 و یا حتی 70 متفاوت‌اند. غالباً آن چنان در محیط‌های پر از تکنولوژی بزرگ شده‌اند که ذهنیتشان هم در همان محیط شکل گرفته است. برای بچه‌های این نسل زمانی که به تماشای تئاتر می‌روند مهم است که طراحی صحنه‌ی مدرنی ببینند و امکانات صحنه به چشمشان می‌آید.
روان در این رابطه ادامه داد: تئاتر در دنیا به سمتی می‌رود که در آن پیشرفت تکنولوژی و امکانات روز تماماً مشهود است. همه چیز به سمت نگاه‌های نو و افکار نو می‌رود. کودکانی که به جشنواره می‌آیند آگاه‌اند و به دنبال چیزهای جدید و خلاقانه‌اند و از تکرار روی می‌گردانند.
این کارگردان درباره کیفیت آثار از این نظر در جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان همدان گفت: سال‌های گذشته آثار اغلب مطابق سطح روز ایران پیش می‌رفتند ولی در سال‌های اخیر شاهد کارهایی هستیم که واقعاً از جلوه‌های ویژه خوبی استفاده می‌کنند و امکان ارتباط بهتر با کودکان را فراهم می‌کنند.
او درباره‌ی میزان تمایل و نیازش برای ورود به حوزه‌ی تکنولوژی به عنوان یک کارگردان کودک گفت: من از سال 70 در تئاتر کودک فعالیت می‌کنم. دنیای کودک چنان زیباست که به نظر من هر چه هم به آن بپردازیم هنوز هم تازگی دارد. مخاطب من کودک و خانواده‌هاست. تلاش من بر این است که دو طرفه کار کنم و از طرفی به بچه‌ها آموزش بدهم و سرگرمشان کنم و از سمت دیگر خانواده‌ها را آگاه کنم تا بتوانند بهتر بر بچه‌ها ناظر باشند. تا به حال از تکنولوژی به عنوان یک مفهوم و یا موضوع استفاده نکرده‌ام ولی در طراحی دکورهایم به خصوص ساخت فضاهای فانتزی همیشه تلاش کردم تا به این زمینه وارد شوم و از فضاهای خلاق استفاده کنم.
روان ادامه داد: استفاده‌ی من از تکنولوژی بر اساس نیاز متن و کار بوده است. نیاز متن و دنیای کودک به من جهت می‌داد و هیچ وقت تلاش نکردم تا به خاطر استفاده از یک تکنولوژی خاص چیزی به کار اضافه کنم بلکه این کار بود که به من می‌گفت باید از چه چیزی استفاده کنم. خوشبختانه امکانات موجود در کمترین حالت 70 درصد خواسته من را برآورده کرده‌اند.
او درباره مشکلات کارگردانان کودک در استفاده از فناوری‌های به روز گفت:
مسئله‌ای که پیش از همه مطرح می‌شود وضعیت مالی است. تو تا امکانات مالی خوبی نداشته باشی نمی‌توانی شرایط خوبی فراهم کنی و کار را آن‌چنان که دوست داری به روی صحنه ببری. در شهرستان‌ها غالباً این امکان فراهم نمی‌شود و در تهران هم شرایط مالی باید این اجازه را بدهد. آموزش‌های خوبی در این زمینه برای طراحی‌ها و ساخت اثر کودک در جشنواره‌ها وجود دارد ولی این یک مقوله ایست که با یک جشنواره امکان پذیر نیست. جشنواره‌های مخصوص کودک می‌آیند ورک شاپی برگزار می‌کنند و ده روزه تمام می‌شوند و می‌روند. باید یک امکانی به وسیله مرکز هنرهای نمایشی پدید بیاید که تئاتر کودک تنها منحصر به جشنواره‌ها نباشد.
او در این رابطه ادامه داد: باید کارهای کودک از هر جای کشور در تمامی طول سال شناسایی شوند و به عواملش آموزش‌های ویژه‌ای داد. اگر 100 گروه داریم که برای کودکان کار می‌کنند باید حداقل بین 30 و 40 تای آن‌ها کاملاً حرفه‌ای باشند. با یکی دو ورک شاپ نمی‌توان این قضیه را اصلاح کرد. ما برای حل این مسئله و همگام شدن با بستر جهانی، نیاز به تغییرات اساسی و کمک‌های ویژه داریم.