آرش عباسی با اشاره به اینکه این آثار متعلق به سال های مختلف دوره کوتاه نمایشنامه نویسی من است ادامه داد: کتاب زیرزمین شامل سه نمایشنامه است. در این بین"زیرزمین"نسبت به دو نمایشنامه دیگر متأخرتر است و سال نوشت آن84است. "داستان عام سپند" در سال 80-81 نوشته شده و آخرین اثر این کتاب یعنی"یک سبد فحش برای شمسی خانم" اولین نمایش من است که در سال87نوشته ام.

هشتاد و هشتمین جلسه نقد سرای اهل قلم به نقد و بررسی کتاب مجموعه نمایشنامه "زیرزمین" نوشته آرش عباسی تعلق داشت.
به گزارش خبرنگار سایت ایران تئاتر،در این نشست که یک شنبه11آذرماه در سرای اهل قلم برگزار شد همایون علی آبادی،رسول آبادیان و آرش عباسی حضور داشتند.
در ابتدای جلسه رسول آبادیان ضمن معرفی عباسی از او خواست تا درباره کتاب توضیحاتی ارائه دهد.
آرش عباسی با اشاره به اینکه این آثار متعلق به سال های مختلف دوره کوتاه نمایشنامه نویسی من است ادامه داد: کتاب زیرزمین شامل سه نمایشنامه است. در این بین"زیرزمین"نسبت به دو نمایشنامه دیگر متأخرتر است و سال نوشت آن84است. "داستان عام سپند" در سال 80-81 نوشته شده و آخرین اثر این کتاب یعنی"یک سبد فحش برای شمسی خانم" اولین نمایش من است که در سال87نوشته ام.
عباسی افزود: "یک سبد فحش برای شمسی خانم" هر چند خیلی حسی نوشته شده و آن زمان واقعا خیلی درگیر تکنیک نبودم اما نسبت به بقیه کارهایم بیشتر اجرا شده است. هر چند این دلیلی برای خوب بودن این نمایشنامه نیست اما چون به نوعی درباره نوع زندگی بود که خودم و دیگر دانشجویان شهرستانی با آن درگیر هستند، ظاهرا به خوبی هم با مخاطب ارتباط برقرار کرد.
در ادامه جلسه همایون علی آبادی منتقد جلسه گفت : همین ابتدای جلسه بگویم که در آثار آرش عباسی جا پای اسماعیل خلج را می‌بینم . عباسی ساده می‌نویسد اما سطحی نمی نویسد،خیلی تفاوت هست بین ساده نویسی و سطحی نویسی. شخصیت های نمایشنامه های عباسی هر چند آدم هایی هستند که ما آنها را بارها دیده ایم اما واقعا عمق دارند. اما به نظرم باید با دقت نظر بیشتری بنویسد و درباره آدم هایی که می‌نویسد تحقیق بیشتری‌کند.
علی آبادی ادامه داد: نکته دیگری که در آثار عباسی وجود داردشکست زبان است و این درست نیست. نمایشنامه نویس نباید زبان را بشکند بلکه در اجرا باید شکسته شود. نمایشنامه می‌نویسند که اجرا شود و آثار آرش خوشبختانه به شدت قابلیت اجرا دارند.
وی ادامه داد: کارهای عباسی در دور افتاده ترین شهرهای ایران اجرا می‌شود و این خیلی زیباست. هیچ موفقیتی بالاتر از این نیست که نوشته های یک نمایشنامه نویس آنقدر قابلیت داشته باشد که در شهرهای دور و نزدیک اجرا شود. شهرهایی که شاید شما اصلا نام آنها را هم نشنیده باشید.
علی آبادی افزود: در مورد نمایشنامه "یک سبد فحش برای شمسی خانم"باید بگویم که علاقه خاصی به آن دارم چون یک اجرای هوشمندانه با بازی خود نویسنده از این کار دیده ام و در ذهنم مانده است اما درباره دو کار دیگر باید بگویم"کم گوی و گزیده گوی چون در/تا زندک توجهان شود پر"این آثار اضافه دارند. برخی از دیالوگ ها بسیار طولانی هستند و اضافه دارند.
این منتقد ادامه داد: نگاهی که عباسی نسبت به آدم ها و جامعه اثر دارد به سن و سالش نمی‌خورد. آنقدر دقیق شخصیت‌ها را انتخاب می‌کند که در موقع خواندن تصویر دیگری از نویسنده در ذهن نقش می‌بندد. دستورات متن یکی از نقاط قوت کاری وی است. به خوبی توضیح داده و به خوبی مختصر گویی را در دستورات متن رعایت کرده است.
لازم به ذکر است مجموعه نمایشنامه "زیرزمین"نوشته آرش عباسی چندی پیش توسط انتشارات" دستان" وارد بازار نشر شد.