امیدوارم روند نوپویی و دانش افزایی ادامه پیدا کند

به گزارش ایران تئاتر، در این جلسه که مدیریت آن برعهده محمدرضا رحیمی بود، نادر برهانی مرند در سخنانی گفت: بسیار خوشحالم که به پایان برگ آخر یکی از کارگاه‌های جشنواره سی و هفتم رسیدیم. امیدوارم روند نوپویی و دانش افزایی ادامه پیدا کند.

وی با تقدیر از اساتید حاضر در این همایش، افزود: با حضور اساتید ارجمند یقین دارم که اتفاقات خوبی افتاده است. بی شک در طلیعه جشنواره سی و هفتم این مباحث علمی برای ما بسیار مفید بود و امیدوارم روند آموزشی شما در فعالیت های تئاتر شهرستان ها اتفاق خوبی را رقم بزند.

در ابتدای این مراسم اساتید کارگاه‌های این همایش به جمع بندی اقدامات انجام گرفته در دوره آموزشی پرداختند.

صدرالدین زاهدی:تئاتر محصول دموکراسی است

صدرالدین زاهد استاد کارگاه تمرینات تخصصی بازیگری گفت: کاری که من در این 4 روز انجام دادم کارگاه عملی تئاتر بود و آنچه در عمل انجام شده را نمی توان در بیان اظهار کرد.

وی افزود: از سوی دیگر من ارسال کننده اطلاعات بودم و داده ها را ارائه دادم و گروهی که با هم کار کردیم دریافت کننده بودند لذا بهتر بود به جای من این عزیزان به عنوان دریافت کننده توضیح دهند که چقدر از این داده ها دریافت داشته اند.

زاهد با اشاره به دو اصلی که در این کارگاه پیگیر بود، تصریح کرد: من از روزی که به ایران آمدم همواره دو اصل را مدنظر داشتم. اولین اصل برای من برگشت به ایده یا مفهوم کارگروهی است.

وی اضافه کرد: من از دهه 60 میلادی می آیم. همان روزگاری که مردم ینگه دنیا دو جنگ جهانی را طی کرده بودند و علاقه مند به کارهای گروهی و مشارکتی بودند و دلشان می خواست فرد اهمیت پیدا کند.در نتیجه این تفکر بود که آزادی های فردی در جمع بسط یافت.

این بازیگر، مترجم و کارگردان مطرح ایرانی با اشاره به اینکه در همان دوران موج این تفکر وارد ایران شد و خلاقیت جمعی شکل گرفت، گفت: متاسفانه امروز بازهم همان تفکر که کارگردان حاکم بر صحنه است و بقیه اجرا کننده هستند در تئاتر ایران رونق یافته است و من تلاش می کنم دوباره به کار جمعی برگردیم. تئاتری که در آن هیچ کس بر دیگری ارجحیتی ندارد.

زاهد در ادامه با تاکید بر اینکه اصل دومی که من به آن اعتقاد دارم، دموکراسی است، گفت: تئاتر حاصل دموکراسی است چون تئاتر دیالوگ است و در پی گفت و گو ایجاد می شود. این گفت و گو در غرب اتفاق افتاده و حاصل دموکراسی است و اگر می خواهیم تئاتر داشته باشیم باید گفت وگو کنیم حتی با کسانی که مخالف نظر ما هستند.

جانی آلن: از هرج و مرج به عملی سازی تکنیک ها رسیدیم

جانی آلن استاد کارگاه فرآیند خلاق با مواد بازیافتنی نیز در جمع بندی این دوره آموزشی گفت: روزی که وارد ایران شدم یک ذهنیت خاصی نسبت به این کشور داشتم اما حالا فهمیدم که نه فقط ایران سرزمینی زیباست بلکه پر از مردم مهربان می باشد.

وی افزود: من 50 سال در هند زندگی کرده ام. هند کشوری است مملو از آدم هایی که چند توانایی را با هم دارند و در کنار آنها به صورت بنیادی در برابر هر خلاقیتی مستعد شدم چون هر توانایی نیاز به یک خلاقیت خاص دارد.

الن با اشاره به ایده ای که برای این کارگاه در ذهن داشت، گفت: وقتی به دنبال ساختاری برای اجرای این کارگاه می گشتم به یکی از کارهایم در هند یعنی کار با مواد بازیافتی افتادم و روی آن تمرکز کردم.

وی افزود: با توجه به اینکه ایران کشور زلزله زده است از شرکت کنندگان خواستم با ضایعاتی که در اختیار دارند سازه ای را بسازند که در زمان زلزله بتوانند زیر آن بخوابند. این سازه ها در کنار همدیگر یک شهر را ایجاد کردند و در مرحله آتی قصد دارم این شهر را ادامه دهم و پیچیده تر کنم.

استاد کارگاه فرآیند خلاق با مواد بازیافتنی در خصوص تفکر حاکم بر این کارگاه گفت: من از تجربه کار با بچه ها آموخته بودم که هرج و مرج در یک لحظه به وجود می آید. به مرور بچه ها یاد می گیرند که اگر می خواهند نسبت به هرج و مرج آگاه تر شوند باید یکسری تکنیک بیاموزند و در نهایت این تکنیک ها را در عمل پیاده کنند. ما با همین تفکر این کارگاه را اجرا کردیم.

آرنو لبل روژو: تلاش داشتم به جای تدریس مبادله اطلاعات کنم

آرنو لبل روژو استاد کارگاه ایده تا اجرا دیگر سخنرانی بود که به تشریح اقدامات انجام گرفته در دوره آموزشی خود پرداخت.

وی گفت: من از این کارگاه لذت بردم چون عموما برای هنرمندان حرفه ای تئاتر تدریس نمی کنم به خصوص در فرهنگی که زیاد برایم شناخته شده نیست.

روژو با اشاره به اینکه من در فرانسه و سایر کشورهای اروپایی با کسانی کار می کنم که در حال آموزش هستند، افزود: این بار در برابر کسانی بودم که وظیفه روشنفکر در تئاتر داشتند. در چنین محیطی امکان زیرسوال رفتن چیزهایی که از قبل بلد هستند وجود دارد.

وی با تاکید بر اینکه به عنوان یک مدرس همواره در تلاش هستم تا به جای تدریس، مبادله اطلاعات کنم، تصریح کرد: امیدی که در انتهای این کارگاه دارم اینست که به جایی برسیم که سوال های تازه برای شرکت کننده ها ایجاد شود.

 ژان فرانسیس دو سین: در این کارگاه سعی کردیم نفس بکشیم

ژان فرانسیس دو سین استاد کارگاه مهارت های شخصی بازیگری نیز گفت: در رپورتوار که یک سبک نمایش ژاپنی است همیشه بازیگری که وارد صحنه می شود می گوید من کسی هستم که در اینجا زندگی می کنم وقتی این حرف زده می شود یعنی هم بازیگر و هم ژانر این را می گویند.

وی افزود: من با این دید آمدم و روی تنفس زیادی کار کردیم چون اعتقاد داریم چیزی که برای بازیگر بسیار مهم است نفس می باشد و در این کارگاه سعی کردیم با هم نفس بکشیم.

دوسین با اشاره به جایگاه کشف و ملاقات در مفهوم پدیدار شناسی آن در این کارگاه آموزشی، گفت: در این کارگاه پیش فرض ها را کنار گذاشتیم و برای یک تجربه در مسیر زندگی آماده شدیم. انگار برای اولین بار و برای آخرین بار قرار است در این مسیر حرکت کنیم.

در انتهای این مراسم  گواهی نامه پایان دوره شرکت کنندگان به آنها اهدا شد.

گفتنی است در این نشست قرار بود امید هاشمی در خصوص «بدن، زمان و فضا در هنر نو» سخنرانی نماید که به دلیل کمبود وقت، به زمانی دیگر موکول شد.