محمد یعقوبی : از تئاتر دانشگاهی جویندگی و تازگی را توقع دارم
محمد یعقوبی، نویسنده و کارگردان تئاتر به عنوان یکی از اعضا هیات داوران جشنواره مرکز و شمال غرب ستاد خبری یازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران گفت: به عنوان یک تماشاگر و نه به عنوان داور از نمایش‌های دانشگاهی؛ همان طور که از اسم آن برمی‌آید، جویندگی و تازگی را توقع دارم. مسلماً چیز جالبی نخواهد بود که آثار این جشنواره یک شکل تکراری از تئاتر کشور باشد.
عضو هیات داوران جشنواره منطقه مرکز و شمال غرب از گسترش تئاتر بیگانه و بیزار از دیالوگ در بین دانشجویان ابراز نگرانی کرد.
محمد یعقوبی، نویسنده و کارگردان تئاتر به عنوان یکی از اعضا هیات داوران جشنواره مرکز و شمال غرب ستاد خبری یازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران گفت: به عنوان یک تماشاگر و نه به عنوان داور از نمایش‌های دانشگاهی؛ همان طور که از اسم آن برمی‌آید، جویندگی و تازگی را توقع دارم. مسلماً چیز جالبی نخواهد بود که آثار این جشنواره یک شکل تکراری از تئاتر کشور باشد.
وی با توضیح این که تازگی به معنای کارهای عجیب و غریب و بیگانه با مخاطب نیست گفت: تازگی معیارهایی دارد و این توقع تماشاگر است که چیزهای تازه‌ای برای دیدن در کارها پیدا کند.
وی خلاقیت را امری نادر و کمیاب در تمام جهان عنوان کرد و افزود: صرف‌نظر از این واقعیت که خلاقیت نباید فراوان باشد اما به عنوان داور توقع دارم، بقیه آثار به یک سطح استاندارد رسیده و از اصول متعارف برای رسیدن به اصول تازه بهره برده باشند.
این مدرس تئاتر با اشاره به اینکه در فضای کلی تئاتر دانشگاهی کشور رویکردی به تئاتر بیگانه از دیالوگ دیده می‌شود گفت: به نظر می‌رسد یک پیروی کورکورانه از یک جریان تئاتر کشور که البته تأیید می‌کنم باید وجود داشته باشد،در جهان بخش کوچکی از تئاتر است و اینجا بزرگ شده است، در اجراهای دانشگاهی وجود دارد و آن تئاتر بیگانه و بیزار از دیالوگ است. متأسف می‌شوم که این نوع تئاتر را رو به رشد می‌بینم گویی شیوه‌ای است که زودتر به آن می‌رسند.
وی با نقل جمله‌ای از محمد چرمشیر که عنوان کرده بود"در دوره دانشجویی ابزورد نوشتم چون ابزورد نوشتن آسان‌تر بود" گفت: هنوز بخش اعظم تئاتر جهان مبتنی بر دیالوگ است تنها به آن دلیل که هنوز انسان سخن می‌گوید.
یعقوبی با نفی نظریه محدودیت آزای بیان در توجه به تئاتر بدون دیالوگ و برگرفته از حرکات بدنی گفت: تمام کشورهای جهان در دوره‌ای از تاریخ خود با محدودیت بیان روبرو بوده‌اند اما به سمت فراموش کردن دیالوگ نرفته‌اند. این جریان قالب تئاتر دانشجویی از محدودیت ناشی نمی‌شود. وقتی نمایشنامه‌ای مبتنی بر دیالوگ و زبان را با حرکات کار می‌کنند یک نوع بی‌اعتنایی به نویسنده و سواستفاده از نام او انجام شده است.
وی با اشاره به تجربیات عملی خود در کلاس‌های نمایشنامه‌نویسی توضیح داد: وقتی از دانشجویان می‌خواهم ده نمایشنامه که دوست دارند را نام ببرند و بعد می‌خواهم یک نمایشنامه را برای کار انتخاب کنند می‌بینم بین آنچه می‌خواهند و آنچه می‌توانند فاصله است و متأسفانه کمتر تلاشی برای تواناتر شدن می‌بینم.