یکی از بزرگترین دستاوردهای جشنواره تئاتر فجر، آموزش جسارت «نه گفتن» است

انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس را باید از انجمن های فعال در حوزه نمایش کشور بنامیم که با هدف صیانت از دستاوردهای انقلاب اسلامی، اشاعه و ترویج ارزش های انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس، فراهم آوردن شرایط و زمینه برای هنرمندان این عرصه شکل گرفته است.

در برآوردی که از آثار جشنواره داشتیم، متوجه شدیم این انجمن حامی تعدادی از نمایش های از جمله دایک، دالارام و ناآرام، عنداز مطالبه، آهسته با گل سرخ و ... بوده است. این توجه و حضور فعال باعث شد تا به سراغ محسن سلیمانی فارسانی مدیرعامل انجمن برویم و گفت و گویی با ایشان در این خصوص داشته باشیم:

 

انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس با چه رویکردی به جشنواره بین المللی فجر ورود کرد و چه اهدافی را دنبال می کند؟

جشن های ملی همواره مورد توجه مردم بوده و هستند و جشن انقلاب نیز یکی از این جشن های ملی است که سالروز برپایی آن به عناوین مختلف مورد توجه قرار می گیرد. جشنواره فجر نیز با این توسعه یافتگی و حجم کمی و کیفی برپایه همین تفکر شکل گرفت و رشد و نمو یافت.

در کنار این بحث، بعد از پیروزی انقلاب ما با یک دستاورد دیگری به نام تعدد جشنواره ها نیز روبرو بودیم. برپایی جشنواره های مختلفی همچون تئاتر مقاومت، تئاتر بسیج، مقاومت فتح خرمشهر و ... از این دست هستند. در حقیقت انقلاب باعث شد تا ما هم از منظر تعدد جشنواره و هم تعدد موضوعی دستاوردهای خوبی در تئاتر داشته باشیم که ماحصل آنها در جشنواره فجر به نمایش در می آیند. به همین دلیل است که وقتی به موضوعات این جشنواره  متمرکز می شویم عمده آنها براساس خرد، اندیشه و ارزش های اسلامی است. همه اینها را می توان به عنوان تئاتر انقلاب اسلامی قلمداد کرد.

 

با این نگاه، به عقیده شما مهم‌ترین دستاورد تئاتر فجر را باید در چه مولفه هایی پیگیر شویم؟

ما یکی از معدود کشورهایی هستیم که با صدای رسا در مقابل بی عدالتی ها، نابرابری ها، کبر و غرور کشورهای قدرتمند به راحتی می توانیم «نه» بگوییم. یکی از بزرگترین دستاوردهای تئاتر فجر نیز آموزش جسارت «نه گفتن» است. جوانان ما آنقدر پویا و بالنده شده اند که آزادانه ایده های خود را در قالب هنر زنده تئاتر به صحنه می آورند و به آنچه باید باشد و مطلوب است می پردازند. این دستاورد بزرگی است چون باعث می شود جوانان روز به روز خلاق تر شوند.

 

همزمان با چهل سالگی انقلاب اسلامی، آثار متنوعی در موضوعات مرتبط به جشنواره ورود پیدا کردند، آیا این اقدام را در جلب نظر مخاطب مفید می دانید.

بله. وقتی به آمار سال های قبل نگاه می کنیم بی شک تفاوت های زیادی در این خصوص می بینیم هر چند به عقیده من، ما با تبلیغات، ذوق هنرمندان را به این سمت و سو هدایت کردیم . به همین دلیل که در سالهای قبل به این شکل نبود و به نظرم شاید کمتر از یک چهارم آثار امسال، به موضوع انقلاب مرتبط بود و این نشان تلاش و جدیت متولیان امر دارد.

با این حال راه نرفته زیاد داریم. ما در جاهایی که نیاز است آسیب شناسی صورت گیرد تا جنبه کاربردی پیدا کند با جدیت برخورد نکرده ایم. تلاش های خوبی شده و حتی سمینار پژوهشی خوبی نیز در این خصوص  پیش از شروع جشنواره برگزار شد. با این حال اعتقاد دارم تئاتر در قالب مخاطب شناسی ایراداتی دارد که باید برطرف شوند.  

باید مخاطب و نیازهایش را بشناسیم. مخاطب منصفانه آثار را قضاوت می کند. هنری که مردمی باشد و به دور از سیاستگذاری و عقده گشایی اجرا شود بی شک روز به روز ماندگارتر خواهد شد. اینها نیاز به بازنگری در حوزه اندیشه و خردورزی دارند. با همه اینها آنچه از ماحصل تئاتر بعد از انقلاب می توان نتیجه گرفت این است که در حال رسیدن به نوک قله هستیم.

 

این شروع توجه و تاکید به تئاتر انقلابی در جشنواره فجر را تا چه میزان مفید و ارزشمند برای مخاطب می دانید؟

بی شک شروع خوبی است. حرکت خوش یمنی از سوی متولیان انجام گرفت و قابل تحسین بود. هرچند نیاز به ساختار دارد. چون اگر از منظر کیفی ساختارمند نشود فکر نمی کنم سال آینده با این شدت ادامه یابد. اینها نیاز به آسیب شناسی دارند. بی شک شتاب زدگی باعث پایین آمدن سطح کیفی کارها می شود. انشالله به سمتی برویم که شاهد رشد کیفی جشنواره آن هم به صورت منطقی و عملی باشیم.