مدرس کارگاه تئاتر گروهای اجتماعی به هنرجویان اعلام کرد
منظره درونی طرف مقابلتان را نمایش دهید
کارگاه تئاتر گروهای اجتماعی با مدیریت آدلاید روز ن و دستیارش لورن ریسیک به مناسبت فرارسیدن سی و هفتمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر برگزار شد.
به گزارش ایران تئاتر کارگاه تئاتر گروهای اجتماعی (community theater)؛ اکتشاف شهری، روش اقتباسی (Urban Safari the Adaption Method) که نام اختصاری آن با عنوان «تئاتر جامعه- گروه» در رسانهها منتشرشده است با حضور خانم آدلاید روزن و دستیارش خانم لورن ریسیک از کشور هلند از روز شنبه 27 بهمن در قالب سه جلسه برگزار شد.
کارگاه «تئاتر جامعه- گروه» در روز شنبه 27 و روز دوشنبه 29 بهمن، در پلاتو اجرای شماره یک مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. این کارگاه در روز یکشنبه 28 بهمن در قالب گشتی شهری در محله عود لاجان برگزار شد.
این کارگاه آموزشی پیرامون شناخت فضاها و نحوه زیست آدمهای متفاوت در این فضاها، ارتباط برقرار کردن با آنها، دیدن اینگونه فضاها تا رسیدن به ایده اجرایی، شکل گرفت؛ که طی جلسه سوم کارگاه، شرکتکنندگان بر اساس یکسری اتودهای مشارکتی به ایده نهایی دست پیدا کردند.
از هنرمندانی که در این کارگاه حضور داشتند میتوان به محمود فرهنگ و مریم معترف اشاره کرد ودر روز پایانی هنرجویان در مراسمی که با حضور مدیر بخش آموزش جشنواره محمود رضا رحیمی، دبیر جشنواره نادر برهانی مرند وسعید اسدی دبیر بخش بینالملل جشنواره برگزار شد گواهینامههای خود را از آدلاید روزن دریافت کردند.
آنچه اکنون خواهید خواند گزارش کارگاهی است که در روز دوشنبه 29 بهمنماه در پلاتو اجرای شماره یک مجموعه تئاتر شهر از ساعت 10 تا 14 برگزار شد.
یادآوری درس گفتارهای پیشین
آدلاید روزن در درس گفتارهای خود به هنرجویانش یادآور شد بود که برای تولید نمایش در ابتدا باکسانی که بازیگرانش را به فرزندخواندگی میپذیرند مصاحبه میکند و از بطن این مصاحبهها نمایشنامهای را پدید میآورد. این مدرس تئاتر درباره شیوه تولید تئاتر گروهای اجتماعی در درس گفتارهای خود گفته بود وقتیکه ما باهم زندگی میکنیم میتوانیم دیالوگ و صحنه را ایجاد کنیم .او نمایشهای خود را اینگونه تولید میکرد و فیلمهایش را با همین شیوه میساخت. این استاد همچنین یادآور شده بود که من بیوگرافی خودم را از طریق نمایش اجرا کردم و عقیده دارم که نمایش هرچقدر بیشتر متکی به خودم باشد بیشتر جهانشمول است وی اظهار داشت من میتوانم هنر را در شخصیترین وضعیت انسان نشان بدهم.
آدلاید روزن در این کارگاه پایانی میخواست آنچه تاکنون به شاگردانش یادآورشده بود را بهصورت یک نمایش کارگاهی اجرا کنند.
درس گفتار پایانی
استاد روزن درس گفتارش را اینگونه آغاز کرد آیا همه شما فکرمی کنید که رفتار خوبی دارید؟ من خبر بدی دارم اگر شما رفتار خوبی دارید هنرمند نیستید.
آدلاید روزن از هنرجویانش خواست تا دایرهای را تشکیل دهند سپس از دیگر هنرجویان خواست تا مقابل همیاران خود (پارتنرهایشان) بنشینند استاد روزن سپس به هنرجویان یادآور شد شما قراراست باهم یک نمایش را اجرا کنید هدف این است که هرکس دیگری را حمایت و هدایت کند شما قراراست منظره درونی طرف مقابل را نمایش دهید.
آدلاید روزن پرسشنامهای را در اختیار شاگردانش قرارداد و از آنها خواست تا با همیار خود به این پرسشها پاسخگویند و از همیاران خواست گاهی پرسشگر و گاهی پاسخگو باشند.
متن این پرسشنامه عبارت بود از:
1-آخرین باری که گریه کردی کی بود؟
2-با چه چیزی به دنیا (مردم دنیا) آسیب میزنی؟
3-چه چیزی را به دنیا (مردم دنیا) اضافه میکنی؟
4-اغلب به خاطر چه چیزی احساس شرمساری میکنی؟
5-چه کسی تابهحال باعث شده احساس کنید شما یک غریبه هستید؟
6-اگر راهی وجود داشت که میتوانستی شیوه بزرگ شدنت را تغییر بدهی چه چیزی را عوض میکردی؟
آدلاید روزن افزود: شما اکنون باید برای من واضح و روشن باشید شما باید باهم ارتباط برقرار کنید باید کوشش کنید تا از پیشداوری اجتناب کنید چون قرار است یک فرم نمایشی را پیدا کنید. شما باید از همیار خود حمایت کنید و با قلبتان اجرا کنید حواستان باشد من به دنبال فرمهای بیهوده نیستم.
استاد روزن برای بیان اندیشهاش مثالی از نمایشنامه اوریپید را به میان آورد و گفت: من وقتی نقش مده ا را بازی میکنم و باید بچههایم را بکشم آن را صادقانه انجام میدهم و در جستجوی فرم نیستم.
مدرس کارگاه تئاتر گروهای اجتماعی شاگردانش را به پرسشگری و پاسخگویی فراخواند و گفت: اکنون با این پرسشها شروع کنید این پرسشنامه درباره مناظر درونی ماست سپس در جستجوی فرم باشید و به آن بی اندیشید. احساس درونی شما از مواجه با همیارتان در هنگام اجرا برای من مهم است.
آدلاید روزن با طرح این پرسش و پاسخ میان هنرجویان میخواست فرایند آشنایی و همیاری با فردی بیگانه را به آنان بیاموزد که چگونه از طریق گپهای دوستانه و مصاحبه به شناخت مشترک میرسند در مرحله پایانی این مدرس از هنرجویانش خواست تا بر اساس دانستههای که از همدیگر دریافتند نمایشی را بهصورت انفرادی یا دونفره بیافرینند.
در ادامه این کارگاه استاد روزن اظهار داشت: دیگر باید شناختی از همدیگر داشته باشید باید سعی کنید آن شخصی که پارتنر (همیار) شما بود را اجرا کنید اکنون به یک فرم اجرایی فکر کنید چون باید به اجرا برسیم و ازهر فرمی که میخواهید استفاده کنید.
استاد روزن تأکید داشت این نمایشها میبایست بر اساس زندگی دریافتهایی همیاران از یکدیگر باشد.
استاد روزن و نقشآفرینی هنرجویان
هنرجویان در این نمایشهای انفرادی یا دونفره کوشیدند زندگی همدیگر را در قالب یک اجرا (پرفورمنس) یا نمایش دیالوگ محور تولید کنند مریم معترف و محمود فرهنگ که در این کارگاه حضور داشتند همراه با همیارانشان نمایشهای کوتاهی را بر اساس درس گفتار استاد اجرا کردند.
همچنین در این کارگاه یک همیار زن و مرد در نمایشی کوتاه در نقشهای پدر و دختر، مادر و فرزند، عاشق و معشوق نقشآفرینی کردند.
استاد روزن پس از تماشای این نمایش از نمایشگران پرسید آیا این نمایش زندگیتان بود؟
هنرجویان پاسخ دادند: بخشی از زندگیمان بود.
استاد روزن گفت: متوجه شدم که شما زندگی همدیگر را بازی کردید.
آدلاید روزن پس از تماشای نمایشی از نمایشگران پرسید این نمایش بر اساس کدامیک از سؤالهای پرسشنامه من بود؟
هنرجویان پاسخ دادند: پرسش ششم اگر راهی وجود داشت که میتوانستی شیوه بزرگ شدنت را تغییر بدهی چه چیزی را عوض میکردی؟
استاد روزن همچنین پس از تماشای اجرای دو نفر از هنرجویان پسر حاضر در این کارگاه گفت: شما میتوانید از این اجرا یک نمایشنامه درست کنید اینکه مردها احساس درونیشان را طوفانی بیان میکنند اما گویا همیشه در تاریخ مردها تنها میتوانستند قدرت خودراییان کنند و این شجاعانه است و این مهم است که شما آسیبهای خود را باقدرت بیان کردید و من با آن ارتباط برقرار کردم.
استاد در اجراهای تکنفره از هنرجویانش میخواست هردو نفر همیار (پارتنر) رودرروی هم درصحنه حضورداشته باشند. تا تماشاگران بدانند این اجرا بر اساس زندگی درونی فردی است که اجرا را مشاهده میکند.
کارگاه آدلاید روزن به پایان رسید و من سپاس گذارم از مریم رها و آلاله نوایی که مفاهیم آدلاید روزن را به هنرجویان انتقال میدادند و صبورانه به پرسشهای من پاسخ دادند.