تنهایی ربطی به طبقه اجتماعی ندارد

الهام شعبانی دانش آموخته طراحی لباس از دانشگاه الزهرا است. این بازیگر با سابقه تئاتر و سینما چند سالی است که در حوزه طراحی لباس در تئاتر و سینما و تلویزیون نیز فعالیت می کند. گنجفه، باغ شکرپاره، یادم تو را فراموش، راپورت های دکتر مصدق، خواب زمستانی، مکبث، ترنج، مخاطب خاص، من چه جوری یک و داستان های میان رودان از جمله کارهای درخشان بازیگری و طراحی لباس شعبانی محسوب می شوند. الهام شعبانی در سینما و تلویزیون هم حضور موفقی دارد و چندی قبل طراحی لباس سریال عاشقانه به کارگردانی منوچهر هادی را با بازی مهناز افشار، ساره بیات و محمد رضا گلزار انجام داده است و سال قبل هم در نمایش ناتمام کهبد تاراج حضور موفقی را تجربه کرد. قاتل های زنجیره ای به دلیل کاراکتر و شخصیت مرموز ، جذاب و چند لایه شان منبع خوبی برای خلق درام در ادبیات، سینما و تئاتر هستند و کهبد تاراج در نمایش غلامرضای لبخندی به سراغ روایت زندگی یکی از قاتل های زنجیره ای معروف در ایران در ساختاری تلفیقی از مستند و سورئال می رود. داستان این نمایش به قتل‌های زنجیره‌ای غلامرضا خوشرو معروف به خفاش شب در ۲۲ سال پیش، می‌پردازد. نمایش غلامرضا لبخندی به نویسندگی و کارگردانی کهبد تاراج فروردین واردیبهشت ‌ماه ساعت ۱۹:۱۵ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است و بازیگران این نمایش تینو صالحی، بهروز پناهنده، الهام شعبانی، غزاله جزایری، لبخند بدیعی، رضا بهرامی، حمید ملاحسینی، سمیه برجی، نجلا نظریان، مسعود انتظاری و غزاله رشیدی هستند. دیگر عوامل نمایش عبارتند از: تهیه‌کننده: امیررضا زمردی، مشاور کارگردان: حمید پورآذری، دستیار کارگردان: نگین بهزاد، منشی صحنه: مینا ترکمن، طراح صحنه: حمید پورآذری، طراح نور: رضا خضرایی، طراح لباس: الهام شعبانی، طراح گریم: ماریا حاجی‌ها، طراح پوستر و مواد تبلیغاتی: شایان جعفرپور، عکاس: رضا جاویدی، انتخاب موسیقی و آرایه‌های صوتی: عرفان پور محمدی، جانشین تهیه‌کننده: هاتف کلاته، مدیر تولید: امیرسپهر تقی لو و روابط عمومی و تبلیغات مجازی: امیر قالیچی‌ها. با الهام شعبانی درباره بازیش در نمایش غلامرضای لبخندی گفت وگویی انجام داده ایم.

 

سال قبل در نمایش ناتمام کهبد تاراج حضور موفقی داشتید؛ تجربه حضورتان در نمایش غلامرضای لبخندی چگونه شکل گرفت؟

کهبد تاراج در دوران کاریش متن های متفاوتی را روی صحنه اجرا کرده است. او کارگردانی است که با بازیگرش تعامل و همراهی دارد. متن کار قبلی تاراج متعلق به محمد چرمشیر بود و به خوبی روی صحنه اجرا شد. متن غلامرضای لبخندی توسط کارگردان نوشته شده است و فضای متفاوتی دارد و در حین کار بسیار با او راحت بودم و با توجه به همکاریمان هم او می داند از من بازیگر چه انتظاری دارد و من هم با خواسته اش آشنایی دارم.

 

در جامعه توران های نوعی که در چنبره تنهایی خودشان اسیر هستند زیاد دیده می شوند. به لحاظ شخصیتی توران را چگونه ارزیابی کردید؟

در ابتدا قرار بود نقش دیگری را بازی کنم و در ادامه تمایل پیدا کردم که نقش توران را بازی کنم.

 

آیا به دلیل ویژگی های نقش و اینکه از سن و سال شما بیشتر بود، علاقه داشتید نقش توران را بازی کنید؟

بله، یکی از دلائلش همین سن و سال بیشتر توران از من بود. از سوی دیگر بازی در نمایشی مستند با این ساختار و شکل بازی نکرده بودم. این زن واقعا وجود داشت و جزو قربانیان غلامرضا بود و این برایم چالش جالبی را ایجاد می کرد. از این نوع زنان در جامعه کم نداریم.

 

زنان تنها متعلق به طبقه خاصی نیستند و در طبقه مرفه هم چنین نوع زنانی دیده می شود؟

تنهایی ربطی به طبقه اجتماعی ندارد. تنهایی توران با توجه به اینکه به تازگی ازدواج دومش را نیز انجام داده است قابل مشاهده است و او یک سری اصول و پایبندی به برخی از خرافات دارد و به طور قطعی در داستان نمایش مشخص نمی شود که توران شب و یا صبح سوار ماشین غلامرضا شده است .

 

دلیل این وجود ابهام درزمان سوار شدن توران در ماشین غلامرضا چیست؟

در داستان واقعی این پرونده این ایهام وجود دارد.

 

آیا دلیل این عدم قطعیت در زمان سوار شدن به دلیل مشکلات روحی و روانی توران است؟

نه، مشکل روانی ندارد و نکته در اینجا این است که نیت توران برای رفتن از خانه مشخص و واضح نیست؛ آیا برای اینکه نحسی سیزده را ازخودش به در کند قصد رفتن به بهشت زهرا را دارد و یا اینکه زن چندان اخلاقی نبوده است.

 

در جایی از قصه نمایش شوهر توران هم در ابهام به این مسئله و گذشته توران اشاره ای می کند؟

بله، احمد سوسنگردی جایی هم به مسئله اذعان دارد و من هم برای تشدید این ایهام از چند النگو و لاک قرمز استفاده کردم. اما در هر حال بازهم چیزی مشخص نیست و من نمی توانستم خیلی گل درشت به این مسئله اشاره کنم و در بازیم به آن بپردازم.

 

آیا در پرونده واقعی این قتل درباره توران منابع قابل اتکایی وجود نداشت؟

نه، نکته قابل اشاره ای وجود نداشت و فقط یک عکس در پرونده وجود دارد.

 

آیا مراجعه حضوری به دادسرا برای مطالعه این پرونده داشتید؟

نه، کارگردان در این زمینه تحقیقات لازم را انجام داده بود و باید در نظر داشت این نوع اطلاعات در دادسرا طبقه بندی شده است و به سختی می توان به آن دسترسی داشت. در هر حال منابع زیادی در باره قربانیان خوشرو وجود ندارد .

 

در کلیت یک غبار و ابهام کلی در باره این پرونده قتل زنجیره ای وجود دارد؟

بله، این قتل ها در سال 76 رخ داد. آن سال به دلیل شرایط ملتهب اجتماعی و سیاسی سال پر التهابی بود و چند قتل زنجیره ای هم رخ داده بود و کمتر به آنها پرداخته شده و تلاش کردند خیلی سریع پرونده قتل خوشرو را کمتر از بیست روز با اعدامش ببندند. نکته جالب قابل اشاره دیگر اشاره خوشرو به نام حمید رسولی بوده که در قتل ها به او کمک می کرده است. در دادگاه به این نتیجه می رسند که این شخصیت وجود خارجی ندارد و زاییده ذهن خوشرو است. اما مسلم است که کسی در قتل ها با خوشرو همدست بوده است و راه و چاه را به او نشان می داده است.

 

اغلب زنانی که قربانی خوشرو شده اند زن های موجه و عادی بوده اند؟

بله، زن های بد و مشکل داری نبودند؛ یکی دانشجو، دیگری زن خانه دار و دارای شوهر و زندگی بوده است. خوشرو طبق روال خاصی قربانیانش را انتخاب نمی کرده و هر وقت به فکر جنایت می افتاده قربانی را انتخاب می کرده است.

 

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی