مهم ترین خصیصه کارولین اقتدارش است

مونا کرمی از سن نه سالگی بازی در تئاتر در رشته تئاتر عروسکی را آغاز کرد. کرمی در این سال‌ها در تلویزیون هم حضور موثر و موفقی داشته است و سال قبل یکی از نقش های اصلی مجموعه حوالی پاییز را بازی کرد. حضور او در فیلم آپاندیس هم حائز اهمیت بود. بیمار استاندارد، الجزایر، خاطرات هنرپیشه، پایان بازی و آندروا از جمله کارهای مهم کاری مونا کرمی محسوب می شوند. نمایش آلفرد نوشته پاسکال نوواکی با طراحی و کارگردانی هادی عامل و ترجمه و بازنویسی هومن حسین‌زاده فروردین‌ و اردیبهشت ماه ساعت ۲۱:۳۰ در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته و پوریا پورسرخ، نادر فلاح، مونا کرمی و رابعه اسکویی در این نمایش ایفای نقش می کنند. دیگر عوامل نمایش آلفرد عبارتند از: فرشته قاسم‌پور(مدیر تولید و برنامه‌ریز)، حامد ادوای(مشاور کارگردان)، علی روحانی(آهنگساز)، مژگان عیوضی(طراح لباس)، امیر قادری(طراح گریم)، وحید میثاقی(طراح پوستر و بروشور)، ماهان شهیدی زاده(دستیار کارگردان)، علی رضایی(مدیر صحنه)، سارا حدادی(مدیر روابط عمومی مشاور رسانه ای و تبلیغات)، امیر خدامی(عکاس) و فاطمه محمدی(دستیار لباس). با مونا کرمی درباره بازی در نقش کارولین و حضورش در نمایش آلفرد گفت وگویی انجام داده ایم.

 

در تئاتر حضورهای موفق در نمایش هایی مثل الجزایر داشتید و در آلفرد فضای جدید را تجربه کردید؛ چقدر در بازیگری تئاتر به تنوع ژانر و نقش اعتقاد دارید؟

به عنوان بازیگر علاقه دارم در هر حضورم نقش‌های متفاوت و جدیدی را بازی کنم؛ نقش هایی که جای کار دارد و این موقعیت را به من می دهد که حداقل بتوانم بخشی از توانایی هایم را به چالش بکشانم و آن را به منصه ظهور در بیاورم. برای قبول نقش، فاکتورهای متعدد دیگری برایم دارای اهمیت است؛ گروه کارگردانی و بازیگری مسئله بسیار مهمی در کنار سالن اجرای نمایش است. سال قبل در تماشاخانه ایرانشهر در نمایش خاطرات هنرپیشه بازی داشتم و بنابراین محل اجرا بسیار مهم است که در جای استاندارد و شناخته شده برای مخاطب باشد. در سال های اخیر بازی در نمایش هایی به من پیشنهاد شد که در سالن های خصوصی مهجور و غیر استاندارد اجرا می شدند و با خودم فکر کردم که محل اجرا چندان خوب نیست و کست بازیگری هم شناخته شده نیستند و پیشنهادات را نپذیرفتم.

 

آیا پیش از بازی در نمایش آلفرد با  نوشته های پاسکال نوواکی آشنایی داشتید؟

تا به حال از این نویسنده معاصر نمایش نامه ای نخوانده بودم و گروه ما اولین بار است که از آثار این نویسنده در ایران رونمایی می کند. هومن حسین زاده از مترجمین نام آشنا، ترجمه سلیس و روانی از متن اصلی ارائه کرده اند و به نظرم نویسنده خوب و باهوشی است. البته ممکن است بخشی از متن با ذائقه من همخوانی نداشته باشد.

 

کدامیک از بخش های متن با سلیقه شما سازگاری نداشت؟

به صورت کلی این مسئله را مطرح کردم و این نمایش از زاویه دید کارگردان اجرا شده است.

 

نوواکی تلاش می کند در پس ظاهر کمدی هجو آمیز اثرش حرف های مهمی را به مخاطب منتقل کند؟

مهم ترین مسئله ای که نوواکی در متنش به آن می پردازد این است که چرا موقعی که کنار هم هستیم قدر یکدیگر را نمی دانیم.

 

درست عین رابطه پر چالش میان کارولین و گئدوم که باعث دوریشان شده است؟

بله، همیشه نیاز به یک تلنگر داریم تا به داشته هایمان افتخار کنیم و قدر عزیزانمان را بدانیم. خصلت بشر به گونه ای که هیچگاه قدر دان چیزهایی که دارد نیست. به نظرم اولین نگاهی که از این نمایش در ذهن مخاطب ایجاد می شود همین مسئله است.

 

خصوصیات  کارولین را چگونه دیدید؟

این متن و نوع کارگردانی هادی عامل زیاد گسترده و جامع به خصلت های کارولین نپرداخته است. به هر حال وظیفه بازیگر حرفه ای این است که به نحو احسنت کارش را انجام بدهد و نقشش را ارزیابی کند. مهم است جوری در صحنه بازی کنم که برای مخاطب اثر گذار باشد. کارولین زن قدرتمند و توانایی است که تلاش می کند تا به خواسته هایش در زندگی برسد. کارولین زنی نیست که با بروز اولین ناملایمات زندگی و خانه اش را ترک کند؛ اما او در زندگی مشترکش مشکلات اساسی دارد و این امر باعث خستگی و ناامیدی کارولین از شرایط می شود و خانه را ترک می کند. البته در نهایت کارولین با منطق و خردی که دارد به خانه نزد گنودم باز می گردد و تلاش می کند به همسرش این فرصت را بدهد که جبران مافات کند و یک خانواده موفق را تشکیل بدهند.

 

اغلب گفته ها و تلاش های گئودم جهت جلب رضایت و بازگشت کارولین است؟

بله، گئودم مدام از آلفرد درخواست می کند تا به جادوهایی که به عنوان یک جن بلد است کارولین را به خانه بازگرداند.

 

به نظر شما کارولین چقدر می تواند نمایندگی زنان کنشمند جوامع مدرن این روزگار را داشته باشد؟

زنانی از جنس کارولین در دنیا و ایران کم نداریم و در روابط اجتماعی هم بسیار فعال و اثر گذار هستند و تصمیم گیری هایشان مستقلانه است. در جامعه فعلی ایران هم زنان مستقل و قدرتمند زیادی داریم که در بیرون و داخل منزل انسان های موفق و پر تلاشی هستند. این نوع زنان برای برون ریزی خشمشان با فریاد آن را ابراز می کنند و اهل مخفی کاری و پوشش احساساتشان نیستند. به هر حال یکی از شروط اصلی یک جامعه رو به پیشرفت وجود زنان با این خصوصیات است که بیش از نیمی از جامعه را تشکیل می دهند.

 

یکی از ویژگی های نمایش ساختار فانتزی و تیپ – شخصیت بودن نقش های نمایش است؟

این نوع طبقه بندی ها در حوزه نگاه تخصصی کارگردان است. فضای نمایش رئالیستی نیست و بنابراین بازی رئالیستی هم در نمایش وجود ندارد. در جاهایی از نمایش و نوع نگاه به بازیگران و صحنه به خصوص آنجائیکه آلفرد روپوش باب اسنفنجی را بر تن می کند تا حرفش را مطرح کند و جنی که قرار است او روی خوش زندگی را نشان بدهد با نگاهی فانتزی مواجه هستیم.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی