وقتی زنگ تئاتر می خورد

محمد رهبری

صدای وحشتناک سوت خمپاره همه جا را پر کرده است و این صدای شلیک مرگ است که ترس را به جان انسان می اندازد. حرکت تانک ها گواه این را می دهند که جنگی بزرگ در راه است. جنگی که ویرانی به بار آورده است. و این ویرانی به کلاس درس دانش آموزان هم کشیده شده است. در این میان سعید در حالی که خون از پایش می رود، در وسط کلاس جنگ زده نشسته است.
بخشی که خواندید صحنه آغازین نمایش «وقتی زنگ می خورد» بود. در این نمایش محمودی که مرگ پدر و مادرش را هنگام حمله نیروهای عراقی به خرمشهر دیده است، دچار جنون شده است. در این میان در حالی که سعید سعی در آرام کردن محمودی دارد، رضا و جواد وارد کلاس شده و خبر از اشغال جنوب خرمشهر می دهند. سعید به خاطر این که محمودی مزاحم حرکت به سوی شمال شهر نشود، با وجود مخالفت جواد، محمودی را به دنبال پیدا کردن خواهرش می فرستد. خواهری که محمودی عاشقش است و به دنبال نجات خواهرش از کلاس خارج می شود. در این میان سعید، رضا و جواد هم از کلاس خارج شده و به شمال خرمشهر می روند. اما محمودی که فکر می کند خواهرش هنوز زنده است، مشغول صحبت با عروسک خواهرش می شود.
متن بالا، داستان نمایش «وقتی زنگ می خورد» نوشته سید جواد هاشمی است. سید جواد هاشمی که علاقه بسیاری به داستان های مربوط به دفاع مقدس دارد، در این داستان قصد داشت تا با یاد آوری مقام و منزلت شهیدان، به بیان برخی مسائل مربوط به شهیدان و خانواده آن ها بپردازد. هاشمی در این نمایش با بیان این که شهدا فقط به خاطر خدا جنگیدند، نگاهی انتقادی به رسیدن برخی از اعضای خانواده شهدا به منصب های بالای مدیرتی دارد که فقط به خاطر این که از خانواده شهدا هستند به این پست رسیده اند.
نمایش «وقتی زنگ می خورد» با بیان این نکته که شهدا را نباید فراموش کرد، به نقش اساسی شهدا در انقلاب اسلامی اشاره دارد. در این نمایش محمودی که نمادی از رزمندگان است، قصد دارد خواهرش زهرا را که نمادی از هویت و ناموس ایرانی است را نجات دهد، و اگر زهرا بمیرد محمودی، دیگر هیچ ندارد.
اگرچه این نمایش با کیفیت خوبی برگزار شد، اما نبود تجهیزات مناسب و صحنه خوب، در این نمایش به خوبی احساس می شد. هر چند که به گفته محسن شرافتی، یکی از داوران، آموزش بیشتر از امکانات جنبی در بهبود کیفیت کار مؤثر است. با این حال ضعف در صدا و نبود صحنه خوب از کلاس جنگ زده، از جمله عواملی بود که بازی خوب بازیگران را تحت پوشش قرار داد.
کارگردان این نمایش، سید محمد حسینی، بازیگران این نمایش را افرادی مستعد دانست و آن ها را انتخاب شده از میان دانش آموزان گوناگون خواند. هر چند که بازیگران این نمایش، با توجه به سنی که داشتند بازی قابل قبولی را به اجرا گذاشتند، اما از این نمایش استقبال مناسبی انجام نگرفت. در واقع استقبال انجام گرفته نه در حد نمایش بود و نه در حد تئاتر دانش آموزی فجر.
از مشکلاتی که کارگردان این نمایش به آن اشاره می کرد، تأخیر در آگاهی از وجود جشنواره دانش آموزی فجر بود. هر چند اجرای این جشنواره، تأثیر بسزایی در جذب و آشنایی دانش آموزان به تئاتر دارد، اما اطلاع رسانی بهتر می تواند در به وجود آوردن جشنوارهای دانش آموزی پویاتر در سال های آیتی مفید باشد.