نگاهی به «ای کاش فصت دیگری می یافتم» در بخش دانش آموزی

محمد رهبری

صدایی می آید. صدایی از تاریکی. اما این چه کسی است که صحبت می کند. این چه کسی است که در اوج نا امیدی صحبت می کند و ما را نا شناخته خطاب می کند. اما گویا او می خواهد خودش را به ما معرفی کند در واقع، او می خواهد امروز تمام حقایق را برای ما بنویسد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، مسئله از جایی شروع شد که عباسی به دنیا آمد. او که تحت فشار چشم و هم چشمی های خانوادگی بزرگ شده بود، همیشه بین این که دکتر شود یا مهندس شک داشت. همه چیز داشت خوب پیش می رفت تا این که اولین نمره غیر 20 را در مدرسه گرفت. این پدرش بود که با دیدن این نمره، اولین ضربه روحی را به او وارد کرد. از این جا، عباسی در حین این که سنش بالاتر می رفت، در درس دچار ضعف بیشتری می شد. در خانه مدام به این خاطر که تمام فامیل درسشان از عباسی بهتر است سرکوفت می خورد، و در مدرسه هم به خاطر ضعف شدید در درس و بی انضباطی های مکرر. عباسی آن قدر تحقیر شد تا این که تصمیم گرفت از خانه فرار کند و در نهایت سر از زندان در آورد.
متن بالا بخشی از نمایش «ای کاش فصت دیگری می یافتم» که در تالار فرهنگ واقع در خیابان حافظ برگزار شد. این نمایش که نگاهی انتقادی به تحمیل نظرات شخصی پدر و مادر بر فرزند و انتظاراتی که آن ها از بچه هایشان دارند، داشت، به بیان این نکته پرداخته بود که توجه به اهداف شخصی در تربیت فرزاندان چه مسائل سوء و مضری را به دنبال دارد.
نمایش «ای کاش فرصت دیگر می یافتم»، که به نویسندگی بهروز امیر شاهرخی و عباس یحیوی آذر بود، در کنار نگاه انتقادی به برخی رفتار والدین در تربیت فرزندان، به برخی عملکردهای نادرست مدرسه با دانش آموزان مدرسه نیز انتقاد کرده بود. عملکردهایی که گاهی منجر به دوری دانش آموزی از درس و مدرسه می شود. با این حال مسئله ای که در این نمایش خالی بود، فقدان نگاهی به دیگر مسائل تأثیر گذار بر روی دانش آموزان و مشکلات آن ها بود. هر چند که به گفته محمد تقی پور، کارگردان «ای کاش فرصت دیگری می یافتم»، نگاه به دیگر جنبه های مؤثر بر روی دانش آموزان که منجر به دوری آن ها از درس می شود، باعث طولانی شدن نمایش می شد که فرصت آن در این نمایش وجود نداشت.
از نظر نویسندگان این نمایش، داستان اعمال نظرات شخصی بر بچه ها و فرار از خانه، موضوعی است که برای بسیاری از بچه ها اتفاق می افتد. مسئله ای که کارگردان این نمایش نیز به آن اشاره می کرد. مسائلی که در این نمایش به آن اشاره شد، مسائلی بود که از نظر کارگردان دغدغه برخی از دانش آموزان بود، و تقی پور، کارگردان نمایش، هم دلیل انتخاب این داستان را همین موضوع اعلام کرد که این داستان به بیان برخی دغدغه های دانش آموزان می پردازد.
بر خلاف نمایش های گذشته، از این نمایش استقبال بهتری شده بود. هر چند که مشکل نور سالن، کمی دیده شدن بازیگران را سخت کرده بود. با این حال کارگردان «ای کاش فرصت دیگر می یافتم»، که در صحنه فقط از چند صندلی استفاده کرده بود، جدا از مشکل نور و صدا، از نبود امکانات شکایتی نداشت.