گفت وگو با آرزو نبوت کارگردان نمایش «گوشتان با من است؟»
نمایش تک‌نفره ارتباط ویژه‌ای با مخاطب برقرار می‌کند
ایران تئاتر:آرزو نبوت کارگردان نمایش «گوشتان با من است؟ گفت: نمایش تک‌نفره و مونولوگ کار دشوارتری است و من کارگردان باید با یک بازیگر با کمترین اکت بیرونی بتوانم با تماشاگر ارتباط برقرار کنم.
در سال‌های اخیر خیلی از بازیگران تئاتر و سینما مدام در این دو عرصه در رفت و آمد بوده‌اند. آرزو نبوت یکی از این بازیگران مستعد و توانا است که در سال های اخیر در نمایش‌هایی نظیر ازدواج آقای می سی سی پی و مزامزا حضور موفقی داشته است. نبوت در اولین تجربه جدی کارگردانیش در تئاتر به سراغ متنی جذاب در باره تک‌گویی‌های مردی به ته خط رسیده رفته است.او که فارغ التحصیل رشته ادبیات نمایشی و بازیگری از دانشگاه سوره است در کنار بازیگری به نویسندگی هم مشغول است و نزدیک به یک دهه است که در حوزه بازیگری در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت می کند. وی در دوران بازیگریش جوایزی نظیر چون بهترین بازیگر زن بخش بین الملل سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در نمایش سفر به نهایت دور و جایزه سوم برای بازی در نمایش یک شاخه گل سرخ در نخستین سوگواره خمسه را به دست آورده است.نمایش گوشتان با من است؟ مرداد ماه ساعت ۲۱:۳۰ در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می‌شود.با آرزو نبوت در باره اولین تجربه جدی کارگردانیش گفت وگویی انجام داده‌ایم.
آیا تئاتر همچنان برایتان جذابیت سال‌های قبل را دارد؟
بله، تئاتر خانه اول و اصلی من در بازیگری است وهمیشه بازی در سینما و تلویزیون اولویت من بوده است. بازی مستمر وموثر در تئاتر باعث شد که بتوانم در سینما و تلویزیون حضور داشته باشم.
چطور تصمیم گرفتید با توجه به چالش‌های اجرای یک نمایش به سراغ کارگردانی این اثر بروید؟
از قبل برای کارگردانی در تئاتر برنامه‌ای طراحی نکرده بودم. متن نمایش نامه گوشتان با من است؟ را چند سال قبل خوانده بودم و چهار سال قبل هم در اجرایی از این نمایش در سمت تهیه کننده در تالار محراب حضور داشتم . بعد از صحبت‌های اولیه که با نویسنده و کارگردان متن داشتم تصمیم به بازتولید نمایش گرفتیم و این بار من به عنوان کارگردان حضور داشتم .
آیا تغییراتی در اجرای جدید داشتید؟
بله، این کار را انجام دادم و به شکل جدیدتری نمایش روی صحنه رفته است.
با توجه به تجربه‌ای که به دست آوردید، فکر می‌کنید کارگردانی دشوارتر است یا بازیگری؟
به لحاظ کارگردانی و هدایت بازیگران در این نمایش خیلی راحت بودم و تنها چالشی که با آن روبه رو بودم انتخاب برخی از عوامل پشت صحنه بود که مجبور به تغییراتی در این ترکیب شدم .
مهم‌ترین ویژگی متن این نمایش چه بود که باعث ایجاد انگیزه در شما شد که روی صحنه اجرایش کنید؟
کار یک درام اجتماعی است و مهم‌ترین ویژگی متن حضور یک شخصیت پابه سن گذاشته به عنوان قهرمان داستان است . خود من در کودکی پدرم را از دست دادم و همیشه پدر برای من جایگاه ویژه و خاصی دارد .
یعنی همین روایت پیرمردی که به مرز بازنشستگی رسیده است؟
بله و مثل اغلب مردان این سن و سال سر از پارک در می‌آورد و یک روز بلند می‌شود و با مردم صحبت می‌کند.
معمولا آدم‌های تنها علاقه زیادی به هم صحبت شدن با سایرین دارند؟
بله،این پدر بازنشسته آموزش و پرورش تنها زندگی می‌کند و تنهایی‌اش مضاعف است . او در این هم صحبتی با مردم خاطرات مختلف زندگیش را واگویه می‌کند . پیرمرد از این گلایه دارد که چرا مردم بی‌تفاوت از کنار هم عبور می‌کنند.
کارگردانی نمایش مونولوگ تک نفره چه تفاوت‌هایی با کارگردانی دیگر نمایش ها دارد؟
کار دشوارتری است و من کارگردان باید با یک بازیگر با کمترین اکت بیرونی بتوانم با تماشاگر ارتباط برقرار کنم. از طرفی به لحاظ تولید با شرایط آسان‌تری مواجه هستیم و فقط با یک بازیگر باید کار کنیم. بنابراین در تجربه اول کارگردانی‌ام تصمیم گرفتم نمایش کم‌پرسوناژی را کارگردانی کنم. خوشبختانه سال‌ها تجربه همکاری با محمد رضا آزاد فر را دارم وبه خوبی توانستیم به هماهنگی در جهت تولید یک نمایش خوب برسیم.
برای اینکه بتوانید تماشاگر را با فضای نمایش درگیر کنید از چه شیوه‌هایی بهره بردید؟
فکر می‌کنم یکی از نقاط قوت این اجرا دیالوگ‌های جذاب و خوب بود و در این چند شب اجرا اغلب مخاطبان با فضای نمایش همراه شده‌اند و بعد از خاتمه اجرا هم هم از فضای خوب نمایش از من تشکر می‌کردند. ظاهراً برایشان جنبه نوستالژی کار خیلی ارزشمند بوده و به نوعی حرف دل خودشان می دانستند که توسط این پیرمرد بازنشسته بیان می‌شد .
طراحی نور و صحنه در کارگردانی یک نمایش مونولوگ تک نفره چقدر می‌تواند عامل ارتباط مخاطب با نمایش شود؟
تاثیرات زیادی دارد. دکور نمایش ما یک کافه است و نمایش هم تابع اجرای نمایش‌های کافه‌ای است که برای مردم دیدنش جذابیت دارد . در این دکور تماشاگر روی صندلی می‌نشیند و ارتباط بی‌واسطه ای با بازیگر نمایش دارد .
مشارکت و همراهی تماشاگر جزو ویژگی‌های اجراهای کافه‌ای محسوب می شود؟
بله و باعث ایجاد ارتباط بهتر با فضای نمایش می‌شود . در این فضا است که تماشاگر در موقعیت‌های خنده‌دار نمایش می‌خندد و در موقعیت‌های تراژیک هم نارحت می شود.
حضور مخاطبان خاص و جدی‌تر تئاتر چه تاثیری در اجراهای مختلف می‌تواند داشته باشد؟
در این وضعیت توانایی بازیگر خیلی مهم است و من چون از توانایی‌های محمد رضا آزاد فرد اطلاع دارم به او این آزادی عمل را داده ام که با توجه به جو سالن و جنس مخاطبان بتواند در بازی‌اش تغییراتی انجام بدهد.
برای این تفاوت در جنس مخاطبان هرشب اجرا، آیا چند پلان و نقشه راه داشتید؟
محمد رضا آزاد فرد سال‌ها است که در حوزه نمایش‌های ایرانی و آئینی و سنتی فعالیت می‌کند و به عنوان مرشد و نقال هم حضور داشته است . بنابراین به خوبی با فضای بداهه آشنا است و در طول اجرا بده و بستان‌های موثر و مهمی با تماشاگر دارد و به خوبی می تواند اظهار نظر تماشاگر را مدیریت و در خدمت فضای نمایش در بیاورد . در کلیت از اجرای این نمایش راضی هستم.
گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی