در حال بارگذاری ...
یادداشت علی اکبر عبدالعلی زاده برای روز خبرنگار

روز خوبی است روز خبرنگار!

ایران تئاتر - علی اکبر عبدالعلی زاده: روز خوبی است امروز برای عکس های یادگاری ، برای تبریک های زبانی و  وعده های بی بنیاد،برای هدایای بیشتر تشریفاتی، برای تبیین چند صدباره نقش مهم رسانه برای اهالی رسانه ! ...امروز روز خبرنگار است .

روز خبرنگار روز بزرگداشت حرفه ای است  که هنوز کُمیت حرفه ای هایش لنگ است و اگر بخواهی سالم خدمت کنی آنقدر بی منفعت است که حتی مبتدی هایش ناگزیرجذب کارهای حاشیه ای شده یا از راه به در می شوند! روز اندیشمندانی که اندیشه شان به نفع سیاستمدار و اقتصاد دان و ورزشگار و هنرمند ووزیر و وکیل و الخ مصادره می شود و همان ها به وقت ضرورت با بی انصافی از او تصویر کاذب  فردی  بی اندیشه می سازند.در مجموع  روز خبرنگار روزی است که بیرونش دیگران را کشته و درونش خودمان را.

 نمی‌خواهم تلخ باشم اما چنانچه در پی معنی حرفه خبرنگاری می‌گردی مترادف واژه مظلومیت است؛ همین بس که یک خطای فاحش دستگاه دیپلماسی که منجر به شهادت هموطنان مان از جمله شهید محمود صارمی خبرنگار حاضر در کنسولگری ایران در کابل شد ، و آنچنان مظلومیت این حرفه را فریاد زد که این روز به عنوان روز خبرنگار در تقویم رسمی کشور تعیین شود .

همین مناسبت نشان می دهد خبرنگاری در میان این دنیای پرتناقض یعنی چه ؟ در این روز هرچقدر خوشبین باشیم و  هرچه مشکلاتمان برایمان  یادآوری نشود هرسال " مظلومیت خبرنگار" یادمان می آید !

بماند که گاهی همین روز خبرنگار با عمر بیست و یکساله اش گاهی چگونه در وجه هدایای سخیف و مراسم پرمنت و تریبون سخنوری کسانی می شود که ذره ای اعتبار و جایگاه برای این حرفه و فعالانش قائل نیستند و همین روز هم فرصتی می شود برای تحقیر و توهین به شخص خبرنگار و لگد مال کردن تمامی خدمات او.

واقعیت این است که حتی بیشتر الطاف و امکانات و ویژگی هایی که درباره این حرفه شنیده ایم ،شعار های زیبایی هستند که به نام خبرنگار و به کام نهادهای مدعی است . همکارانم ان نمایش دوساله اهدای لبتاپ به خبرنگاران را فراموش نکردند ، دریغ از یک دستگاه ! امسال نیز بعد از گذشت سال ها از تصویب قانون بازنشستگی 20 ساله کارهای سخت ،بالاخره یک اتفاق خوب و مهم برای خبرنگاران رخ داده و می گویند این قانون اجرایی شده . اما وقتی ساختار بیمه کشور هنوز ساز و کاری برای شناسایی این حرفه ندارد چگونه می تواند خبرنگاری که این میزان زحمت وافر در عرصه رسانه کشیده و حق بیمه هم داده مثلا بیمه نویسندگان و پدید آورندگان صندوق حمایت از هنرمندان است را شناسایی کند وبعد از بیست سال بدون مشکل بازنشسته اش سازد؟! یعنی نمی گویند از کجا معلوم اصلا خبرنگارباشی ؟ تاحالا که گفته اند از این به بعد چه شود ؟ فقط احتمال دارد خبرنگاران روزنامه های دولتی شامل این قانون شوند به شرط آنکه ازابتدا تا انتها در همان روزنامه شاغل باشند و مثل دیگر اهالی قبیله مجبور به کوچ نباشند.و از این دست وعده هایی که به برداشت و فروش سرخرمن منتهی می شود زیاد است .

بدتر اینکه خبرنگاران و اهالی رسانه آنقدر درگیر مسائل و مشکلات دیگران هستند که به طرح و پیگیری مسائل و مشکلات خود نمی رسند حتی اگر دزد زندگی شان را برده باشد یا اتومبیلشان را آتش زده باشند– این را اهالی قبیله خوب می دانند- شاید هم از ترس خشک شدن همین آب باریکه ها ناگزیر دم نمی زند . بنابراین در حالی که به صورت مستمر با ایفای نقش رکن چهارم جامعه در حال طرح مسئله و رفع مشکلات حوزه های مختلف هستند هنوز دچار کاستی های بدیهی در ابزار حرفه ای و نیازهای معیشتی خود هستند . آنچه  ما را به آینده  امیدوار می کند شاید همان حس کمالگرایی است که دعا می کنم خداوند این موهبت الهی را پس از این هم از ما دریغ نکند.

برخود واجب می دانم یادی کنم از همسران، فرزندان و خانواده خبرنگاران که مهمترین پشتیبان آن ها در ادامه فعالیت در این مسیر پرتلاطم هستند آن ها با حقوق های ارتقاء نیافته و خرج های سربه فلک کشیده می سازند و قناعت می کنند و برایمان آرامش ذهنی فراهم می کنند.ضمن قدردانی از آنها تمام قد به احترام حمایت هایشان می ایستم و از خداوند می خواهم به آنها نیز تداوم صبر دهد و مهرشان را مستدام گرداند.

با همه این حرف ها با افتخار و شادمانی روزخبرنگار را به تمامی سلحشوران صف اول رکن چهارم جامعه مدنی تبریک می گویم . 

 

 




نظرات کاربران