هنرمندان برج عاج‌نشین اگر بهترین حرف‌ها و نوشته‌ها را بگویند و بنویسند اما در عین حال نتوانند با تماشاگر و مخاطب خود ارتباط درستی برقرار کنند به طور حتم اعتبار هنری خود را از دست می‌دهند.

کارگردان نمایش "خاله ایران" گفت: هر اثر نمایشی اعتبار خود را بر میزان برقراری یا عدم برقراری ارتباط با مخاطب به دست می‌آورد و این موضوع مهمی است که باید برای کارگردانی هر اثر نمایشی نسبت به آن دقت زیادی داشت.
پریسا مقتدی در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر با بیان این مطلب افزود: هنرمندان برج عاج‌نشین اگر بهترین حرف‌ها و نوشته‌ها را بگویند و بنویسند اما در عین حال نتوانند با تماشاگر و مخاطب خود ارتباط درستی برقرار کنند به طور حتم اعتبار هنری خود را از دست می‌دهند.
کارگردان نمایش "خاله ایران" در ادامه افزود: به اعتقاد من آرایش تعدادی از کارگردانان و هنرمندانی که صرفاً به آثار فرمالیستی علاقه نشان می‌دهند و فقط تمایل به اجرای ذهنیت فردی خود روی صحنه دارند، فاقد اعتبار است.
مقتدی با اشاره به این که اثر هر هنرمند برآیند شرایط فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فلسفی آن جامعه است، گفت: اگر بخواهیم از زاویه دیگری به اجرای فرمالیستی صرف برخی از آثار نمایشی نگاه کنیم، مسلماً این موضوع صرفاً به خود کارگردان برنمی‌گردد، بلکه شاید نشان‌دهنده این نکته باشد که هنرمند با توجه به خرده فرهنگ‌های یک جامعه شلوغ و پراضطراب و متأثر از نفوذ رسانه‌های مختلف ارتباطی، دست به اجرای اثر فرمالیستی زده است.
وی افزود: به اعتقاد من نفوذ بیش از اندازه تکنولوژی برآیند همین مسأله‌ای است که امروز در برخی از آثار نمایشی اتفاق افتاده است، در واقع اگر می‌بینید گاهی به فرم‌گرایی روی می‌آوریم برای این است که به آنچه نداریم، نزدیک شویم.
این کارگردان تئاتر که به همراه آشا محرابی کارگردانی نمایش "خاله ایران" را به عهده دارد افزود: سبک اجرایی نمایش خاله ایران به دور از فرمالیسم بود. البته در یک برش کوتاه چند دقیقه‌ای به متن نمایشنامه، یک نگاه کوتاه و فرمالیستی نیز داریم که با استفاده از آن فضا، برای القای مفهوم نمایش به تماشاگر استفاده کرده‌ایم و امیدوارم موفق بوده باشیم.
مقتدی درباره پروسه اجرای نمایش نیز گفت: متن نمایشنامه مدت‌ها قبل به شکل رادیویی اجرا شده بود؛ ضمن این که در فستیوال نمایشنامه‌خوانی تالار مولوی نیز اجرا شد که اتفاقاً یکی از آثار برگزیده نیز شناخته شد. بنابراین تصمیم گرفتیم با توجه به محتوای نمایشنامه و جذابیتی که برای من و خانم محرابی داشت آن را برای اجرای صحنه‌ای آماده کنیم.
وی افزود: آنچه که من به عنوان نحوه انتخاب نمایشنامه برای اجرا و کارگردانی دارم، این است که هر اثر نمایشی فاکتورهایی دارد که می‌تواند من کارگردان را محک بزند. البته این نشان‌دهنده این نیست که با ذهنیت نویسنده هم‌خوانی فکری دارد، بلکه مهم این است که شاخصه‌های متن را در نظر داشته باشیم.
این بازیگر و کارگردان تئاتر تأکید کرد: کارگردانی نمایشنامه‌های رئالیستی کاری بسیار دشوار است زیرا گروه کارگردانی باید به ریزترین و دقیق‌ترین اتفاقات نمایشنامه تسلط کامل داشته باشد تا ریتم نمایش با قالب فکری تماشاگران ارتباط برقرار کند.
وی افزود: در نمایشنامه "خاله ایران" زندگی خانواده فقیری در سال 57 بررسی می‌شود که با خیاطی روزگار را سپری می‌کنند و اگر در این تجسم تصویری برای تماشاگر لحظه‌ای اشتباه به وجود آید، او فاصله خود را با اثر دور می‌کند، در نتیجه نمایش تبدیل به اثری غیرقابل باور می‌شود.
مقتدی درباره تجربه مشترک کارگردانی این نمایش هم گفت: من و خانم محرابی سال‌های زیادی است که در عرصه تئاتر چه در بازیگری، چه در کارگردانی و چه در کارهای اجرایی با هم کار می‌کنیم؛ بنابراین کاملاً آگاهانه وارد حوزه تجربه مشترک کارگردانی شدیم و من امیدوارم این تجربه مشترک در آینده نزدیک منجر به تشکیل یک گروه نمایشی جدید شود.