در پیام دبیر جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی به مناسبت آغاز این رویدادآمده است :
کوشش در حفظ دست آوردهای پیشینیان امری است لازم و حتمی
داوود فتحعلی بیگی دبیر نوزدهمین دوره جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی در پیامی که به مناسبت این رویداد فرهنگی منتشر شد آورده است: «یادگیری و کوشش در حفظ دست آوردهای پیشینیان و پرهیز از سهل‌انگاری و خام‌دستی امری است لازم و حتمی»
به گزارش ایران تئاتر در متن پیام داوود فتحعلی بیگی دبیر نوزدهمین دوره جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی آمده است:
اول دفتر به نام ایزد دانا
علم گردش
آئینی است دیرپا که در برخی از مناطق سرزمین مادری ایرانیان برگزار می‌شده است.
در آئین مذکور، پیش از آمدن ماه محرم، عاشقان حسینی، علمی را گذر به گذر می‌گردانند، چاووشی می‌کنند و صلوات نامه می‌خوانند تا هرکه دل درگرو یارش هست، از سر شیدایی و به‌دلخواه، به‌اندازه وسعش از نقد یا جنس، سهمی در برگزاری مراسم ماه محرم داشته باشد.
این علم همه‌ساله، دست‌به‌دست می‌گردید و از نسلی به نسلی سپرده می‌شد تا نشان و اعلانی باشد از برگزاری آئینی به‌منظور استقبال از برپائی آئین فراتر به وسعت دل آئین ورزان، ایران‌زمین.
در سال 67 به بهانۀ برگزاری نخستین جشنوارۀ نمایش‌های آئینی و سنتی، فراخوانی منتشر شد و همچو چاووشی صلا دردادیم:
هرکه دارد به دلش شور و نوا بسم الله هرکه دارد سر همراهی ما بسم الله
گوئی که آن فراخوان به‌مثابۀ علمی شد تا زنان و مردان غیرتمند و عاشق و هنردوست از گوشه به گوشۀ خاک وطن، هریک به وسع و میزان تجربۀ خویش با نثار نقد جان و بذل مال، در برپائی آئینی مشارکت کنند. این جشنواره رفته‌رفته خود به آئینی بدل شد که سنت‌ها و آئین‌های بومی اقلیم و ملیت‌های مختلف ایرانی را در قالب یک آئین ملی در آغوش گرفت.
در آغاز چند گروه انگشت‌شمار از نمایشگران به این دعوت لبیک گفتند و رفته‌رفته، شبیه‌خوانان و نقالان و خیمه‌شب‌بازان و برپاکنندگان معرکه و آئین ورزان و ... به جمع گردانندگان علم جشنواره پیوسته تا اینکه در جشنوارۀ نوزدهم شاهد حضور کودک سه‌ساله تا پیرمرد هشتادوچندساله هستیم.
اگرچه این اقبال عمومی بسیار میمون و مبارک و دلگرم‌کننده است لیکن باید مراقب بود که ادب و آداب آئین و سنت، سنت نمایش بومی، به دست فراموشی سپرده نشود. به همین جهت یادگیری و کوشش در حفظ دست آوردهای پیشینیان و پرهیز از سهل‌انگاری و خام‌دستی امری است لازم و حتمی. امید آنکه عَلَم این آئین ملی و باشکوه، همچون کشور عزیزمان ایران، دیرپا و استوار به دست هنرمندان آگاه و کوشا سالیان سال به اهتزاز و گردش درآید.
آمین یا رب‌العالمین
