بازیگران حرفه‌ای در نمایش من بازی می‌کنند
اولاً بازیگران حرفه‌ای شلوغ هستند، ثانیاً پیش فرض‌هایی برای خود دارند که همین کار را سخت می‌کند باید وارد حریم خصوصی ذهنی‌شان شد و فضای قبلی را شکست و حتی بهشان گفت که این همه سال اصلاً اشتباه فکری می‌کردی! مسلماً با دانشجویان کار کردن بسیار راحتر است
احسان فلاحت‌پیشه یکی از کارگردان‌هایی است که در هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی با نمایش”حفاظت، 66، برجک” شرکت کرده است.
نمایش وی امروز در دو نوبت ساعت 18 و 20 در سالن سمندریان دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران برخلاف نمایش‌های دیگر شرکت‌کننده در جشنواره با بازی بازیگران حرفه‌ای تئاتر به روی صحنه می‌رود.
در این نمایش محمد صادق‌ملکی، سیدجواد حسینی، علی فلاحت‌پیشه، سیاوش جامع و یعقوب صباحی بازی می‌کنند. طراح موسیقی این نمایش هم حمیدرضا فلاحی است و طراح صحنه: مهدی عزتی.
”حفاظت، 66، برجک” با استفاده از زمان جنگ و شخصیت سربازی که موظف به دیده‌بانی است به مسائل درونی انسان‌ها پهلو می‌زند.
چطور شد که این متن را نوشتید؟
نمایشنامه من در جبهه غرب اتفاق می‌افتد، منطقه‌ای که حتی در سینما هم کمتر به آن پرداخته شده است. بیشتر منطقه جنوب مدنظر هنرمندان بوده است.
در ضمن داستان من فراتر از موضوع جنگ است و بهتر بگویم جنگ بهانه‌ای می‌شود برای مطرح کردن مسائلی مهمتر. شخصیت اصلی داستان بالای برجک حفاظتی فرصت و خلوت زیادی نسبت به انسان‌های دیگر دارد که به خودش و محیط پیرامونش فکر کند.
من اولین بار متن را به جشنواره دفاع مقدس فرستادم که قبول نکردند و دلیلشان بی‌ربطی موضوع به جشنواره دفاع مقدس بود پس از آن به جشنواره فجر دادم که پذیرفته نشد و دوباره به جشنواره ماه دادم که در آنجا هم مورد قبول واقع نشد.
چطور شد در جشنواره دانشجویی در حالی که خودتان هم دانشجو هستید از بازیگران حرفه‌ای تئاتر استفاده کردید؟
شاید اشتباه کردم، شاید این طور فکر می‌کردم از آن جا که متن بسیار سخت است بهتر است که بازیگرانی شخصیت‌های این نمایش را بازی کنند که در حافظه بازیگری‌شان این نوع بازی‌ها انباشته شده باشد.
اما شاید هم با بازی دانشجویان به شکل درست‌تری به روی صحنه می‌رفت. به هر حال باید بگویم که چندان هم راضی نیستم.
چرا راضی نیستید؟
اولاً بازیگران حرفه‌ای شلوغ هستند، ثانیاً پیش فرض‌هایی برای خود دارند که همین کار را سخت می‌کند باید وارد حریم خصوصی ذهنی‌شان شد و فضای قبلی را شکست و حتی بهشان گفت که این همه سال اصلاً اشتباه فکری می‌کردی!
مسلماً با دانشجویان کار کردن بسیار راحتر است چون از لحاظ سنی و ذهنی به هم نزدیکتر هستیم. اما در نهایت به خاطر ویژگی‌های متن‌ام ترجیح دادم از بازیگران حرفه‌ای استفاده کنم. این را هم بگویم که آنها دوستان صمیمی من بودند که هر کدامشان بعد از خواندن متن برای بازی در نمایش موافقت کردند. البته آنها هم می‌دانستند که با یک آدم غیرحرفه‌ای کار می‌کنند.
من متاسفانه آدم کم‌رویی هستم و مسائلی که در کار برایم سخت می‌گذرد را نمی‌توانم راحت مطرح کنم.
از تمرین‌ها راضی بودید؟
تقریباً. عدم تمرکزی در میان بازیگرها وجود دارد که جلوی آن اتفاقی که من به دنبالش بودم را می‌گرفت منظورم تمرکز بازیگران در صحنه است. هر کسی مشغله‌ای دارد و عملاً تمرکز واقعی در تمرین ما و در فرصت کوتاهی که داشتیم بسیار کم اتفاق می‌افتد.
شما برای نخستین بار در جشنواره دانشجویی شرکت کردید؟
خیر. اولین بار در پانزدهمین جشنواره دانشجویی جهاد دانشگاهی با عنوان نویسنده و بازیگر نمایش طفیلی‌ها شرکت کردم که همین نمایش در بخش جنبی هفتمین جشنواره دانشگاهی تئاتر برگزیده شد.
متن مذکور چقدر در تمرین تغییر کرد و اساساً شما از نظرات بازیگران تا چه حد استفاده می‌کردید؟
آدمهایی که می‌نویسند معمولاً نمی‌توانند به دور از وسواس‌های خاص عمل کنند و از متن خود به تعبیری جلو بیفتد اما در متن من جاهای زیادی مانند یک صفحه مونولوگ یکی از شخصیت‌ها حذف شد. من به طور کل سعی می‌کنم گروهی کار کنم اما با این وجود چون در نهایت من باید جوابگو باشم برای انتخاب نهایی خودم را مجاز به تصمیم‌گیری به تنهایی می‌دانم.