حجم بالای مسئولیت‌های سال‌های گذشته موجب دور شدنم از بازیگری تئاتر بود
حسین مسافرآستانه: طی سال‌های گذشته علی‌رغم این که بسیار علاقه‌مند بودم در کنار کارگردانی تئاتر به عنوان بازیگر نیز در کارها حضور پیدا کنم اما به دلیل مسئولیت‌های اداری این امکان برایم فراهم نشد.
حسین مسافرآستانه گفت: طی سال‌های گذشته حجم بالای کار و مسئولیت‌های اداری این اجازه را نمی‌داد که بتوانم به عنوان بازیگر تئاتر فعالیت داشته باشم.
حسین مسافرآستانه، کارگردان تئاتر که در نمایش "کانال کمیل" به عنوان بازیگر حضور دارد با اعلام این مطلب به سایت ایران تئاتر گفت: طی سال‌های گذشته علی‌رغم این که بسیار علاقه‌مند بودم در کنار کارگردانی تئاتر به عنوان بازیگر نیز در کارها حضور پیدا کنم اما به دلیل مسئولیت‌های اداری این امکان برایم فراهم نشد.
وی در ادامه افزود: آخرین بار که به عنوان بازیگر روی صحنه رفتم حدود 10 سال قبل بود که حجت علیخانی نمایش "کنار شیر آتش‌نشانی" نوشته دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی را کارگردانی کرد و اکنون پس از 10 سال دوری از بازیگری تئاتر، در نمایش "کانال کمیل" به کارگردانی کورش زارعی حضور دارم.
در این نمایش که از 25 اردیبهشت تا پایان خردادماه در سالن اصلی تئاترشهر اجرا می‌شود من به همراه سیدجواد هاشمی، مهدی فقیه و علی سرابی ایفای نقش دارم.
مسافرآستانه که به عنوان داور در چهارمین جشنواره سراسری تئاتر "تک" نیز حضور دارد در خصوص تئاتر تک‌نفره گفت: در وهله نخست باید به این نکته توجه داشت که تئاتر تک نفره چه نقش و اهمیتی در جریان تئاتر می‌تواند داشته باشد و میزان اهمیت آن چه اندازه است.
به اعتقاد من تئاتر تک نفره یک امر ضروری در بخش درام نویسی تئاتر کشور و در بخش اجرای تئاتر اعم از بازیگری و کارگردانی است. در این نوع تئاتر قدرت کار بازیگر بهتر سنجیده می‌شود و فرصت بسیار خوبی است که بازیگر بتواند بار همه نمایش را به تنهایی به دوش بکشد و از جسارت بیشتر و خلاقیت بیشتری برخوردار باشد تا بتواند طی اجرای نمایش رابطه خود و تماشاگران را حفظ کند.
وی خاطرنشان کرد: جشنواره تئاتر تک این انگیزه را ایجاد کرده که هنرمندان ما به این سمت و سو بروند که تبحر و توانایی خود را در مقابل تماشاگران ارزیابی کنند، اما فقط صرف برگزاری جشنواره دست‌آورد اصلی و لازم را نخواهند داشت. به اعتقاد من این کار که با سختی و مشقت فراوان تولید می‌شود باید حتماً فرصت مقابله و رویارویی با تماشاگر نیز برای آن فراهم شود.
اساساً در هر گونه تئاتری، اگر اثر نمایشی در مقابل تماشاگر قرار نگیرد و اجرای عمومی نداشته باشد قطعاً ارزیابی درست و صحیحی در مورد آن صورت نمی‌گیرد. چرا که یا صرفاً به صورت تخصصی ارزیابی می شود که در خانواده تئاتری باقی می‌ماند و یا در نهایت اگر بدبینانه نگاه کنیم ارزیابی صحیحی از آن به دست نمی‌آید.