زینب با شناخت قلبی راهش را انتخاب می کند

شیوا خسرو مهر بازیگر با سابقه ای است که حضور موثری در تئاتر، سینما و تلویزیون دارد. او دو سال قبل در نمایش کژدم در نقش شهلا جاهد  بازی کرد؛ نمایشی زنانه درباره احوالات زن امروز ایرانی بود. وی فارغ التحصیل تئاتر از دانشکده هنرهای زیبا است. شیوا خسرو مهر علاوه بر بازیگری در زمینه داستان نویسی هم فعالیت دارد و در کلاسهای امین تارخ هم حضور داشته. اولین حضورش بر روی صحنه سال  ۷۹ در تله تئاتر به سوی دمشق به کارگردانی استاد سمندریان بوده است. اولین حضورش در سینما در سال ۸۱-۸۲ در فیلم سینمایی عروس مهتاب به کارگردانی خسرو ملکان برمی گردد. از سایر فعالیتهای بازیگری خسرو مهر می توان به خیابان هفدهم، مجلس نامه، انگشتری ژنرال ماسیاس، حریر سرخ صنوبر، کارنوال مرگ، سایه وحشت، امپراطور، ورود به صحنه جرم ممنوع، سنگ کاغذ قیچی، مخمصه، عروسی مهتاب، عشق فیلم، محله تهرونی ها، خط شکن، نرگس، یلدا، اسلحه سرد، ستاره سهیل قلب یخی و پاریس اکتبر 1942 اشاره کرد.  نمایش پشت دیوار عمارت که با محوریت قیام انسان‌ساز حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است؛ شهریور و مهر ماه از ساعت 20 در تماشاخانه سرو انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس میزبان علاقه‌مندان است. با خسرو مهر درباره بازیش در این نمایش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

در کارنامه بازیگری شما انواع نقش ها در ژانرهای مختلف دیده می شود؛ بازی در نمایش پشت دیوار عمارت که اثری تاریخی با رویکرد دینی است برایتان دارای چه ویژگی هایی است؟

قبلا با بازی در نمایش گوهر چنین تجربه ای را به دست آورده بودم؛ در این نمایش نقش گوهر شاد را بازی کرده بودم و با مختصات این نوع نقش ها آشنایی کاملی دارم. ایفای این نوع نقش ها نسبت به سایر نقش ها دشوار تر است؛ زیرا تماشاگر با ذهنیتی وارد سالن می شود و می خواهد مابه ازا پیدا کند.

 

البته تماشاگری که درباره آن اتفاق و یا شخصیت تاریخی مطالعه دارد؟

 به هر حال مطالعه هم نداشته باشد چیزهایی شنیده است. همه ما تا حدی داستان زندگی گوهر شاد را می دانیم و مخاطب می آید نمایش هایی این نوعی را می بیند و با ذهنیاتش منطبق می کند. برای نمایش پشت دیوار عمارت هم چنین اتفاقی رخ می دهد. تماشاگر با دید و شناخت مذهبی از امام حسین و زینب به سالن می آید. نمایش ما نسبت مستقیمی با این ایام ماه محرم و صفر دارد. از طرفی نمایش در سالنی اجرا می شود که ویژه کارهای دینی و دفاع مقدسی است.

 

اینکه سالنی به اجرای نمایش هایی در ژانر خاصی شناخته شود یک حسن محسوب می شود؟

هم تبعات خوبی دارد و هم تبعات منفی. به طور مثال من بازیگر که می خواهم دوستانم را برای دیدن نمایشم دعوت کنم تکلیفم روشن است که چه گروه از دوستانم را برای دیدن اجرا دعوت کنم. خیلی ها هم ممکن است با شنیدن نام محل اجرای نمایش از دیدنش طفره بروند. البته نگاه تخصصی داشتن در یک سالن به نظرم تبعات مثبت بیشتری دارد. شما وقتی نام تالار هنر را می شنوید تئاتر کودک در ذهنتان تداعی می شود.

 

ایفای نقش زنان کنشمند با رویکرد دینی هم می تواند برای بازیگر بسیار جذاب باشد؟

بله و من قبلا چنین تجربه ای نداشتم. زینب زنی است که به شدت دارای اعتقادات مذهبی و ادامه دهنده راه حضرت زینب است؛ او زنی پویا و کنش گر است که با ماموران رضا خانی مبارزه می کند. من مثل همه مردم ایران مصیبت های زیبنب را شنیده ام.

 

بنابراین با شناخت کامل این نقش را بازی کردید؟

همینطور است. تمام خطبه های پرشورش را در شام و بر علیه یزید مطالعه کردم و مایه مباهاتم است که این نقش را بازی می کنم و بعد از حضور در این نقش حال و هوایم به شدت خوب است و برکات این بانوی بزرگوار را در زندگیم می بینم. معتقدم کسی آن بالا من را دوست داشت که باعث شد من در این کار بازی کنم و به نظرم اغلب کارهای مذهبی نمایش های موفقی بوده اند؛ زیرا صاحبان این آثار اجازه نمی دهند نامشان خدشه دار شود.

 

آیا معتقدید تا به حال نمایش دینی بدون کیفیت روی صحنه اجرا نشده است؟

تمام اجراهایی که من دیده ام در حوزه کارهای دینی موفق و خوب بوده اند.

 

آیا نمایش پشت دیوار عمارت را می توانیم نمایشی اجتماعی با رویکرد دینی بدانیم؟

به نظرم یک نمایش دینی، اجتماعی و عاشقانه ارزیابی می شود و این نمایش با محوریت زندگی و قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است و نگاهی متفاوت به واقعه عاشورا دارد و در آن توامان تاریخ، سیاست در دوران رضاخان و چالش‌های یک رابطه عاشقانه در بستری تاریخی به نمایش در می آید. در اصل داستان نمایش درباره عزاداری های مردم معتقد و امام حسین دوست ایران در زمان رضا شاه است که با ممنوعیت عزا داری، برای مردم چالش های زیادی به وجود می آمد.

 

آیا انتخاب نام زینب برای نقشی که شما بازی می کنید فقط کارکرد مفهومی دارد؟

در اصل نام زینب در داستان نمایش شوکت است؛ دختری مرفه از طبقه پولدار جامعه در اواخر عهد قجری و اوایل عصر پهلوی استو او چشم و چراغ عمارت بزرگ پدری است. او دختر بزرگ خانواده است و تا آن زمان ازدواج نکرده است. دختری که به واسطه ویژگی هایش خواستگاران بی شماری از داخل و خارج از کشور داشته است؛ اما کسی نتوانسته نظرش را جلب کند. او بر اثر شنیدن آوایی، عاشق این آوا می شود. آوایی که متعلق به یک تعزیه خوان است.

 

این شروع تحول نشان می دهد که شوکت ضمیر پاکی دارد. چقدر به این مسئله اذعان دارید ؟

بله او زمینه شروع تحول تدریجی درونی را دارد. در ادامه داستان متوجه می شویم مادرش در کودکی نام او را زینب صدا می زده است. بعد از مرگ مادر، پدر که اعتقادات دینی محکمی ندارد نام دختر را به شوکت تغییر می دهد. شوکت خواب هایی می بیند که راه تحول برای او باز می شود.

 

در اصل این تحول سرآغاز چالش های مهم زندگی این زن است؟

بله باید مراسم عاشورا، عزاداری و برقراری تکیه را در عمارت با توجه به مخالفت پدر و خواهرش  آماده کند.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی

.