گفتوگو با سعید ذبیحی کارگردان حاضر در نهمین دوره تئاتر صاحبدلان
صاحبدلان الگوی مناسبی برای رویدادهای سراسری تئاتر است
سعید ذبیحی کارگردان حاضر در نهمین دوره تئاتر صاحبدلان معتقد است؛ تئاتر صاحبدلان این تدبیر را اندیشیده که گروه های تئاتری شهرستان ها در مدت زمان برگزاری این رویداد اجراهایشان را بتوانند در شهرهای خودشان داشته باشند.
سعید ذبیحی نویسنده و کارگردان نمایش خیابانی «آب» که در نهمین دوره تئاتر صاحبدلان اجرا می شود، در گفت و گو با ایران تئاتر در ارتباط با مضمون و داستان این اثر اظهار کرد: نمایش آب واقعه ای را در ارتباط با دوران دفاع مقدس روایت می کند. دو برادر دوقلو در یک عملیات آبی شرکت می کنند و یکی از آن ها در این عملیات به شهادت می رسد؛ و واگویه های برادر بازمانده از آنچه در جریان به شهادت رسیدن برادرش و وقایعی که شاهد آن بوده کلیت نمایش را شکل می دهد. با این حال داستان محدود به این واقعه نمی شود و شاهد گریزهایی هم به وقایع عاشورا هستیم که به شکلی موجز روایت عاشورا را یادآوری می کند.
ذبیحی که بازیگری این نمایش را نیز بر عهده دارد، در ادامه در خصوص ویژگی های اجرای این اثر گفت: این نمایش در حقیقت یک واگویه و مونولوگ روایی است که ایده اصلی آن با دیدن نمایشی از علیرضا حنیفی و یکی از دیالوگ های این نمایش به ذهنم رسید. شاید باورش برای خوانندگان شما سخت باشد ولی این نمایش تا کنون بالغ بر 800 اجرا را پشت سر گذاشته است. نمایش «آب» را حالا حدود 8 سال می شود که در مکان ها و نقاط مختلف کشور اجرا کرده ام. حتی نام این نمایش نیز در طول این سال ها به دفعات تغییر پیدا کرده که از جمله نام های این نمایش می توانم به « من قاتل هستم»، « من قاتل نیستم» و « 125 ماهی به خاک افتاده» اشاره کنم. در واقع در این 8 سال که این نمایش را در نقاطی چون اروند و نقطه صفر مرزی قصر شیرین با آن زندگی کرده ام و تجربه های با ارزشی را پشت سر گذاشته ام. همچنین در این سال ها با این نمایش در جشنواره مختلفی چون سوره ماه فتح خرمشهر و خمسه نیز حضور داشته ام و یکی از اجراهای خاطره انگیز نمایش «آب» را هم اخیراً در کهف الشهداء منطقه کلک چال تهران تجربه کردم. در همه این سال ها تنها ابزار کار من در اجرای این نمایش یک دست لباس و یک جفت کفش است که در همه اجراها همراه من بوده اند و حالا تا اندازه کهنه و مندرس شده اند.
این هنرمند همچنین در ارتباط با تجربه حضورش با این نمایش در تئاتر صاحبدلان گفت: از تابستان سال گذشته در 4 جشنواره از جمله جشنواره های تئاتر عروسکی، آیینی سنتی و تئاتر خیابانی مریوان شرکت داشتم، اما شخصاً تئاتر صاحبدلان را بهترین الگو برای برگزاری این قبیل رویدادها می دانم. دلیلش هم این است که تئاتر صاحبدلان این تدبیر را اندیشیده که گروه های تئاتری شهرستان ها در مدت زمان برگزاری این رویداد اجراهایشان را بتوانند در شهرهای خودشان داشته باشند. این در حالی است که ما برای حضور پیدا کردن در جشنواره هایی که در تهران برگزار می شوند متحمل هزینه های زیادی می شویم که به ویژه در شرایط اقتصادی فعلی کار ما را با دشواری روبه رو می کند. «تئاتر صاحبدلان» ویژگی خاصی دارد که ای کاش باقی برنامه های هنرهای نمایشی هم به این ویژگی دست پیدا میکردند و برنامهای در این خصوص میداشتند. ما به جشنوارههای مختلف میرویم. چند اجرا میگذاریم و کار تمام میشود ولی «تئاتر صاحبدلان» تمامی تمرکزش بر اجرا در شهرستانهاست. ما بهجای اینکه به تهران بیاییم برای مردم خودمان اجرا میکنیم. تعداد اجراهای بیشتری میرویم و با مخاطبان بیشتری روبرو میشویم. این کار حتی به تئاتر شهرستان رونق میبخشد. در همین ارتباط تمایل دارم از زحمات آقای محمود فرهنگ قدردانی کنم که علاوه بر مدیریت کانون تئاتر دینی اداره تئاتر صاحبدلان را هم بر عهده دارد و زحمت زیادی بر دوش او است.
این هنرمند باسابقه تئاتر استان کرمانشاه در بخش پایانی سخنانش نیز خاطر نشان کرد: تمایل دارم در پایان سخنانم از سایت ایران تئاتر تشکر داشته باشم و معتقدم اگر این سایت نبود یک جای کار می لنگید. واقعیت این است که ما بخش بزرگی از اطلاعاتمان را در خصوص اینکه در عرصه تئاتر چه اتفاقاتی رخ می دهد از طریق ایران تئاتر دریافت می کنیم. این نکته بسیار مهمی است که جا دارد به این دلیل از تمام دوستانی که در این سایت فعالیت دارند به سهم خود تشکر و قدردانی کنم.