پیشنهادهای هفته 16
هرآنچه دوست داری، خاطرات فیات و پشت دیوار عمارت
ایران تئاتر- رضا آشفته: این هفته از مخاطبان سایت می خواهیم به دیدن سه نمایشنامه عاشقانه بروند که البته موضوع و ساختار متفاوتی دارند اما به لحاظ تاریخی به مسائل نعاصر دامن زده اند و جهت گیری در آن نیز به گونه ای اجتماعی و سیاسی است و این که می شود این گونه هم تئاتر کار کرد، بیشتر ما را متوجه داشته های فرهنگی خودمان خواهد کرد که در ساختارهای پویاتر ما را بیشتر متوجه و دگرگون خواهد کرد.
این سه نمایش عبارتست از «هرآنچه دوست داری، از دست خواهی داد» کار وحید منتظری، «خاطرات فیات تابستان 59» و «پشت دیوار عمارت» کار حمید ابراهیمی که هر کدام نیز دلایلی موثقی دارد که دیدنش می ارزد و ارزش افزده ای است برای مواجهه با تولیدات فرهنگی که با حمایت مردم و رفتن به تالارهای نمایشی تبدیل به جریانی فرهنگی برای بهبود اوضاع خواهد شد.
هر آنچه دوست داری از دست خواهی داد
اگر به تاریخ معاصر و به ویژه مسائل مرتبط با انقلاب علاقه مند هستید و به ویژه اگر می خواهید در جریان لباس و آرایش مو و سبیل مردان قرار بگیرید، به نظر می رسد نمایش «هر آنچه دوست داری، از دست خواهی داد» می تواند این انگیزه را در شما ایجاد کند که با اطلاعات نسبتا درستی همراه می شوید. البته مستنداتی هست که در چهارچوبی نه چندان واقعی که درواقع در تلفیق با سبک های به روز و اصطلاحا پسامدرن این موقعیت و آدمهایش شما را به بازی می گیرد که در نهایت شما نه در مقام تماشاگر که در مقام یک نویسنده به همه چیز سمت و سوی واقعی تر را خواهید داد و کافی است خیال پردازی تان را از یک جایی به نفع دلخواه خودتان سمت و سو دهید.
کمال کوچکی سیگارودی کارمند ساواک در سن سی سالگی متوجه می شود هرآنچه که دوست داشته از دست داده پس تصمیم میگیرد در کافه نادری خودکشی کند.
نویسندگی و کارگردانی وحید منتظری در این نمایش گویای یک استعداد است که در صورت جدیت بیشتر دچار پویایی و خلاقیت چشمگیرتری خواهد شد؛ به ویژه اینکه به همان اندازه که ساختار و فرم برایش جلب توجه می کند یافتن و پرداختن به موضوعات پیرامونی که ریشه دار و اصیل هم باشد باعث خواهد شد که ما دچار کنش مندی دقیق تر نسبت به آن ساختارها شویم. درواقع کمبود تئاتر ما، بودن و پرداختن به موضوعات اجتماعی و ایرانی است که بشود مخاطب خود را در آن جست وجو کند و متاسفانه این روزها از بی محتوایی و خالی شدن متون نمایشی ما بیشتر سردرگم و گیج می مانیم و البته برخی هم مدعی فرم هستند که اتفاقا در آن زمینه هم بیشتر کپی کار هستند و با تقلید و حتی از روی دست بیگانگان آشکار برداشت می کنند و این خود بی هویتی اجرا را به ما گوشزد می کند اما در این اجرا اتفاقا مباحث ریشه دار و ژرفای حضور آدم ها و کنش ها بیشتر ذهن ما را متوجه بازی های فرمی می کند.
بازیگران این نمایش، سعید زارعی، فاطیما بهارمست، بنفشه ریاضی، صالح علوی زاده، پویان رضایی هستند که به گونه ای قابل پذیرش در صحنه حضور دارند و موسیقی کار هم شنیدنی است و ای کاش بیشتر به همان سالهای 40 و 50 محدود می شد که آن روزها به لحاظ اعتبار هنری همه هنرها سرآمد شده اند.
علاقه مندان این نمایش را در تالار هامون واقع در تقاطع فلسطین و انقلاب ببینند.
خاطرات فیات تابستان 59
اگر به تاریخ معاصر به ویژه تاریخ پس از انقلاب علاقه مندید و همچنین از عاشقانه های امروزی لذت می برید حتما نمایش «خاطرات فیات تابستان 59» را از دست ندهید که از آن بع عنوان «یک عاشقانه سیاسی» یاد شده است، و این نمایش در تماشاخانه مهر حوزه هنری روی صحنه رفته است. این نمایش به قلم کامران شهلایی و کارگردانی محمد لارتی از 27 شهریور تا 19 مهر، هر شب 19:15 اجرای خود را آغاز میکند.
این چندمین همکاری لارتی و شهلایی است که سال گذشته، نمایش «آوانتاژ» را در تالار حافظ روی صحنه برده بودند.
درواقع موضوع نمایش «خاطرات فیات تابستان 59» درباره کودتای نافرجام نوژه است و به رویدادهای مهم سال 1359 میپردازد. این نمایش درباره روزهای مانده به آغاز جنگ تحمیلی است که در حدود همین سه ماهۀ تابستان کودتای نوژه اتفاق می افتد و به هر حال انقلاب را دربرمی گیرد و ما با بافت تازۀ فرهنگی و اجتماعی مواجه می شویم و این اثر پرونده آن دوران را بررسی میکند. در واقع داستان اصلی این نمایش درباره زندگی چند نفر است که در پایان دهه پنجاه دچار رویدادهای ناممکن می شوند. در این نمایش که متکی بر سبک و شیوۀ مینی مالیستی و به کمترین ها بسنده می کند، از دو روایت موازی با یک پایان باز استفاده شده است و در آن یک صندلی دو نفره جلوی ماشین فیات همه آن چیزی است که باید این روایت ها را به هم پیوند زند. به هر روی با توجه به عاشقانه بودن ماجراها و ایجاد یک مثلث عشقی همچنان انتظار می رود که هیجان و احساسات بیشتری بر فضا چیره شود و از سوی دیگر جریان کمبنه گرا سد بزرگی برای بروز این عواطف است و ما در نهایت آن طور که باید درگیر این عاشقانه نمی شویم و از آن سو نیز خود کودتای نوژه هم برایمان به درستی کالبد شکافی نمی شود و ما در حد یک گزارش چند خطی هم دچار آن حال و هوای مقابله با انقلاب و پذیرفتن شکست عاملان این کودتای نافرجام نمی شویم و این همان بزنگاهی است که باید افزوده ای را به فضا تزریق کند که اگر دستکم همین ماجراهای سیاسی چیره می شد، ما درواقع با یک مستندگونۀ قابل درک همراه می شدیم اما بازهم تلاش کارگردان و نویسنده قابل فهم است و همین که تلاش کرده اند از تاریخ ایران مایه بگذارند و نسبتا به مرزهای بی طرفی پا بگذارند پیروزی آنان را رقم زده است اما ای کاش این فرآینده به پیامد سیاسی و اجتماعی منجر می شد یا در آن عاشقانه ای دلبرانه ما را متوجه فراز و نشیب های نمایشی می کرد.
بازیگران این نمایش عبارتند از مریم عطیه میرزایی، فرزاد آیتی، سیامک زینالدینی هستند که سعی کرده اند در همین فضای کمینه خود را نمایان سازند.
پشت دیوار عمارت
اگر علاقه مند به کار خیر هستید و دلتان برای آزادی یک زندانی بال بال می زند، حتما نمایش «پشت دیوار عمارت» را از دست ندهید؛ به ویژه تا سه شنبه 16 مهر که درامدش به صورت همت عالی به آزادی یک زندانی محکوم به اعدام اختصاص یافته است.
این اجراها از روز یکشنبه 14 مهر ماه تا سه شنبه 16 مهرماه از ساعت 20 میزبان علاقهمندان خواهد بود و دوستداران کمک به این عمل خداپسندانه میتوانند از طریق سایت تیوال و گیشه تماشاخانه سرو نسبت به خرید بلیت و کمکهای نقدی خود اقدام کنند.
نمایش پشت دیوار عمارت به نویسندگی و کارگردانی حمید ابراهیمی از 24 شهریور ماه در تماشاخانه سرو انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس پذیرای علاقهمندان است وتا 24 مهرماه ادامه خواهد داشت. این نمایش اثری تاریخی، سیاسی و اجتماعی است که وقایع آن در دوران رضاخان اتفاق میافتد و چالشهای یک رابطه عاشقانه را در بستری تاریخی به نمایش میگذارد. در «پشت دیوار عمارت» طرح و توطئهای برای تصاحب عمارتی در جریان است؛ صاحب عمارت دختری عاشق امام حسین(ع) است و این افراد از عشق این دختر به اباعبدالله حسین(ع) برای بالاکشیدن این ملک سوءاستفاده میکنند. در این نمایش که بخشهایی از آن بر حرکات فرم بازیگران استوار است صحنههای کوتاهی از تعزیه را هم شاهد هستیم اما قصه پردازی و داستان گویی نقش پررنگتری در روایت داستان دارد.
در نهایت این نمایش با محوریت قیام انسانساز حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نگاشته شده است که در آن جلیل فرجاد، جمشید صفری، پژمان کاشفی، نسرین مسلمینیا، شیوا خسرومهر، زری اماد، پانتهآکیقبادی، حامد آقایی، فرزاد صبوری، علیرضا درویشنژاد، اهورا ابراهیمی، علی حیدری، ماندانا عصری، محمدرضا موهبتی، ماریه ماشاالهی و آرمین احتشامزاده به ایفای نقش میپردازند.
حمید ابراهیمی ،کارگردان و نویسنده کار معتقد است که کار کردن برای امام حسین(ع) و با عشق و بدون توجه به پول برای انسان هم مادیات و هم معنویت میآورد.
تماشاخانه سرو انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس در خیابان آیتالله طالقانی نرسیده به تقاطع مفتح جنب ایستگاه مترو طالقانی واقع گردیده است.