غولتشن‌ها خیلی به فرهنگ ایرانی نزدیک است و عنصر نمایش ایرانی در آن دیده می‌شود.
پورآذری با اشاره به این‌ که مسیر کارروی نمایش‌های سنتی و کمدیادلارته را همچنان ادامه خواهد داد، افزود: تئاتر ایران نباید از قواعد تئاتر دنیا دور بماند. نمایش‌های سیاه‌بازی از سوی بسیاری از جوان‌ها نحیف تلقی می‌شود در حالی که این گونه نمایش پتانسیل تئاتر بودن را دارد.

حمید پورآذری در حاشیه نشست مطبوعاتی"غولتشن‌ها" از انتظار برای بازبینی"حسین قلی‌ مردی که لب نداشت" برای اجرا در تالار مولوی خبر داد.
این کارگردان تئاتر که "حسین قلی..." را با بازیگران نوجوان افغانی تولید کرده به سایت ایرا‌ن‌تئاتر گفت: منتظر انجام قول و قرارهای تالار مولوی برای بازبینی این نمایش هستم. از آن‌جا که هنوز تاریخ بازبینی هم به ما اعلام نشده، گروه بلاتکلیف مانده است.
از مهدی مکاری و رحمت امینی خواهش می‌کنم دل بچه‌های نوجوان را نشکنند و حداقل زمان بازبینی کار را به ما اعلام کنند. این نمایش 8 بازیگر 12 تا 17 ساله دارد.
به گزارش سایت ایران تئاتر وی در ابتدای نشست مطبوعاتی غولتشن‌ها با اشاره به تاریخچه متن و اولین اجرای این اثر در خارج از ایتالیا، ترجمه و اقتباس‌های موجود از آن گفت: غولتشن‌ها خیلی به فرهنگ ایرانی نزدیک است و عنصر نمایش ایرانی در آن دیده می‌شود.
وی با اشاره به این‌ که مسیر کارروی نمایش‌های سنتی و کمدیادلارته را همچنان ادامه خواهد داد، افزود: تئاتر ایران نباید از قواعد تئاتر دنیا دور بماند. نمایش‌های سیاه‌بازی از سوی بسیاری از جوان‌ها نحیف تلقی می‌شود در حالی که این گونه نمایش پتانسیل تئاتر بودن را دارد.
پورآذری درباره حذف فضای پشت صحنه در این نمایش گفت: پرده انتهای صحنه در اجرای جشنواره برای پوشاندن قناسی سالن بود که احساس کردم صحنه را خفه کرده است. به معماری سالن اعتقاد دارم و تماشاچی را به شدت محرم می‌دانم بنابراین تصمیم گرفتم آن قناسی در اجرا باشد، ضمن این‌که ایرادی هم برای کار تولید نمی‌کند.
وی درباره ارتباطش با بازیگران غلتشن‌ها توضیح داد: همکاری ما یک گفت‌وگوی دو جانبه است. به حضور بازیگر در اجرا اعتقاد دارم و هر حرکت و هر پیشنهادی، حتی اشتباه باعث حرکت رو به جلوی تمرین می‌شود.
او در پاسخ به ایران تئاتر که از تعداد زیاد بازیگران پرسید گفت: نمی‌شد بازیگران را کم کرد اما می‌شد زیادشان نکرد. چون تعداد بازیگران نمایش نسبت به متن اصلی زیاد شده است. پورآذری در بخش دیگر صحبت‌هایش به مقایسه عناصر نمایش‌های سنتی ایران و کمدیادلارته پرداخت و نحوه استفاده این عناصر در غلتشن‌ها را تشریح کرد.
وی درباره افت ریتم در برخی از صحنه‌ها تاکید کرد: ریتم بنا به شرایط اجرا تغییر می‌کند چون بازیگر هم آدم است، یک لحظه که نباید یک نفس می‌کشد و ریتم تغییر می‌کند. اما اگر این افت ریتم تکرار شود مقصر من هستم، گرچه سعی کرده‌ام مدام با چشم منتقدانه به کار نگاه کنم.
وی طولانی شدن فاصله اجراهایش را نه تنها مضر ندانسته بلکه آن را به دلیل فرصت تجربه‌ای که به خود و گروهش داده مفید عنوان کرد.
پورآذری در بخش پایانی این نشست بازنگری در قراردادهای تئاتر را خواستار شد و گفت: در شرایط فعلی که گروه مسئول خرید، تهیه و تدارک بخش‌هایی مانند صحنه، لباس و پوستر و بروشور می‌شود باید در قراردادها سمتی مثل مدیر تولید یا مدیر خرید یا مدیر صحنه افزوده شود.
در حال حاضر یا کارگردان باید خودش این وظیفه را انجام بدهد یا از دستمزد خودش به فردی که در این سمت کار می‌کند دستمزد بپردازد. از این گذشته مبلغ تهیه متریال نیز مشمول مالیات شده و پول کمتری به گروه پرداخت می‌شود.