در حال بارگذاری ...
صدیقه کیانفر با تجربه ترین بازیگر جشنواره فتح خرمشهر در پاتوق ایران تئاتر

من با عشق کار می کنم، جوانان هم به مرور یاد می گیرند

ایران تئاتر: اجرای بی نقص هنرمند پیشکسوت تئاتر و سینمای ایران در بیست و دومین جشنواره تئاتر فتح خرمشهر را شاید بتوان به عنوان جذاب ترین رویداد این روزهای تئاتر کشور بنامیم.

صدیقه کیانفر در سال ۱۳۱۱ در شهر آبادان متولد شد. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۳۶ با گویندگی و اجرای نمایش در رادیو به کارگردانی خسرو کسروی تجربه کرد و پس از آن به سمت تلویزیون، سینما و تئاتر گرایش پیدا کرد و در بیش از یکصد سریال تلویزیونی، فیلم سینمایی و نمایش ایفای نقش نمود.

بازی هنرمندانه و پراحساس ایشان در سن 87 سالگی در مونولوگ 30 دقیقه ای «پیرننا» در بیست و دومین جشنواره فتح خرمشهر، علاوه بر معرفی او به عنوان با تجربه ترین هنرمند این دوره از جشنواره، نشان داد هنوز برای پیشکسوتان این وادی هنری، تئاتر چیزی فراتر از اجرا و حاشیه های آن ست. موضوعی که خودش با این عنوان کلیدی بر آن تاکید دارد: «من به کارم عشق می ورزم. چون  این عشق است که آدم را وا می دارد کاری که مورد تایید طرف مقابل است انجام دهد».


چه شد که تصمیم گرفتید در نمایش «پیرننا» بازی کنید؟

من بازیگر تئاتر و سینما هستم و حرفه ام اقتضا می کند که پیشنهادها را بررسی کنم. قبل از این اجرا در سال 97 نمایش «داری یا نداری» و در سال 96 نمایش «های لایت» را با خانم سوسن پرور در تماشاخانه باران اجرا کردیم و از صحنه دور نبودم.

در این نمایش نیز من آقای قهرمانی را نمی شناختم. یک روز با بنده تماس گرفتند و از من دعوت کردند در این نمایش بازی کنم. با وجود آنکه کسالت احوال داشتم و دوران نقاهت پس از بیماری را سپری می کردم، به خاطر عشق به تئاتر و مردم خونگرم آبادان، پذیرفتم.


تمرین یک مونولوگ 30 دقیقه ای کار راحتی نیست. به خصوص آنکه سال گذشته درگیر بیماری بودید. چطور با این دوره چند ماه کنار آمدید؟

یکی از استعدادهای ذاتی حفظ متن است و اکثر کارگردانان سینما و تئاتر این موضوع را می دانند. حتی در برخی کارهای سینمایی من متن را قبل از بازی حفظ می کنم و روبروی دوربین می ایستم. نمی دانم تجربه است یا عشق. اما احتمالا عشق است. چون این عشق است که آدم را وا می دارد کاری که مورد تایید طرف مقابل است انجام دهد.

این نمایش حدود 8 صفحه کار بود که حفظ کردم. آقای قهرمانی لطف می کردند هفته ای یکبار به منزل ما می آمدند و تمرین می کردیم. حدود 7-8 جلسه ای با راهنمایی های ایشان کار را پیش بردیم و توانستم در دو سانس در آبادان آن را روی صحنه ببرم.


به موضوعی اشاره کردید که مجبورم کمی از موضوع مصاحبه منحرف شوم. در یک پرانتز این سوال را می پرسم. یک تفاوتی میان هنرمندان قدیم و جدید وجود دارد که شما با عنوان «عشق به کار» آن را مطرح کردید. موضوعی که شاید خیلی از هنرمندان تئاتر از آن غافل هستند. به نظرتان چرا رگه های عشق به کار در تئاتر کم رنگ است؟

چون جوانان فقط عشق دارند که به روی صحنه بروند، تجربه ندارند. مطمئن باشید به مرور یاد می گیرند. جوانان همین که قدر صحنه را بدانند کافی است. من در سال 48-49 در نمایشی با عنوان «دشمن مردم» بازی کردم و با آنکه دو ماه از تمرین ها می گذشت که به جمع اضافه شدم، من ظرف 20 روز دیالوگ ها را حفظ کردم. کارگردان باورش نمی شد. 4ساعت دیالوگ بود. بعدها به من گفت هیچ کس تاکنون چنین اجرایی نداشته است. چون من با عشق کار می کنم و تمام تلاشم این است که کوچکترین اشتباهی از من سرنزد که مخاطب آزرده شود. او آمده تا من برایش لحظات خوش آیندی ایجاد کنم. اینها تعریف باید شود. جوان ما هنوز نمی داند وقتی بازی می کند باید از خودش بیرون بیاید و شخصیت دیگری شود. صدیقه کیانفر وقتی بازی می کند پیرنناست با همه ویژگی های شخصیتی اش. باید کیانفر را در صحنه فراموش کند وگرنه نمی تواند بازی خوبی داشته باشد. به عقیده من نمی شود از جوانان ایراد گرفت اینها موضوعاتی است که به مرور یاد می گیرند.


آخرین باری که در آبادان نمایش اجرا کردید در خاطر دارید؟

من اصلا در آبادان کاری اجرا نکرده بودم. از سال 1336 که کار هنری ام را در رادیو ملی تازه تاسیس آغاز کردم و برنامه به صورت زنده روی آنتن می بردم تا امروز، این اولین اجرا نمایشی من در زادگاهم بود.


پس احساس خوبی از این اجرا داشتید؟

واقعا غیرقابل وصف است. خیلی تعجب آور بود مردم خرمشهر و آبادان بیشتر مرا می شناختند. شاید باور نکنید اگر بگویم در یک روز بیش از 500 عکس یادگاری گرفتم. همه از حضور من خوشحال بودند اما من ناراحت بودم. خرمشهر این روزها دیگر خرمشهر من نبود. خیلی فرق کرده. وقتی وارد آبادان شدم خیلی ناراحت بودم. اما وقتی مردم مهربان آبادان و خرمشهر را دیدم شاد شدم. اجرا هم که خدا را شکر به نظر مورد استقبال مخاطبان بود.


جشنواره خرمشهر یکی از پایدارترین جشنواره های تئاتر کشور است که علی رغم مشکلات متعدد، 22 سال است اجرا می شود. به عقیده شما این جشنواره چه تاثیری بر روند بهسازی هنری این شهر دارد؟

من خیلی خوشحالم که مسئولان این شهر را فراموش نکردند و برای یادبود حوادث آن جشنواره دارند. از آنهایی که باعث شدند این جشنواره برگزار شود و از جناب آقای قهرمانی که این فرصت را برای من ایجاد کرد تا د زادگاهم نمایش به روی صحنه ببرم سپاسگذارم.


لازم به یادآوری است که در سانس دوم اجرای نمایش پیرننا که با حضور  مجتبی حسینی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی،‌ قدرت‌الله طمیمیان معاون فرهنگی، اجتماعی و گردشگری سازمان منطقه آزاد اروند، شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی، مهدی افضلی مدیرعامل بنیاد فرهنگی هنری رودکی، حجت‌الاسلام محمدمهدی بهداروند مشاور مدیرکل هنرهای نمایشی و حمیدرضا آذرنگ دبیر بیست و دومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر برگزار گردید، از این هنرمند پیشکسوت ابادانی تقدیر شد.

 

 

 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران