نقالی معاصر ایران، به ویژه آنچه که نگارنده از هنرنمایی استاد ولی الله ترابی و استاد سیدمصطفی سعیدی دیده است، بیشک یک شیوه بازیگری روائی است که مبتنی بر قرار و قاعدههایی است آموختنی. به دیگر زبان روش نقالی اساتید فوقالذکر به گونهای است کاملاً روشمند که میتوان آن را به دیگران آموخت زیرا در عین بداهه، دارای سبک و سیاق است.
نقالی معاصر ایران، به ویژه آنچه که نگارنده از هنرنمایی استاد ولی الله ترابی و استاد سیدمصطفی سعیدی دیده است، بیشک یک شیوه بازیگری روائی است که مبتنی بر قرار و قاعدههایی است آموختنی. به دیگر زبان روش نقالی اساتید فوقالذکر به گونهای است کاملاً روشمند که میتوان آن را به دیگران آموخت زیرا در عین بداهه، دارای سبک و سیاق است.
در بدو امر برای کسانی که هنر نقالی را از نزدیک لمس نکردهاند، شاید باور این که بشود رومیو و ژولیت را هم نقالی کرد سخت باشد چرا که پیوسته در مجلس نقل عمدتاً از قهرمانان شاهنامه به ویژه رستم شنیده است، بی آنکه بداند عرصه نقل و نقالی منحصر به حماسه فردوسی نیست، بلکه قصص زیادی را در گذشته برای مردم این سرزمین نقل میکردهاند از جمله اسکندرنامه، حمزهنامه، برزونامه و...
نقالی معاصر ایران، به ویژه آنچه که نگارنده از هنرنمایی استاد ولی الله ترابی و استاد سیدمصطفی سعیدی دیده است، بیشک یک شیوه بازیگری روائی است که مبتنی بر قرار و قاعدههایی است آموختنی. به دیگر زبان روش نقالی اساتید فوقالذکر به گونهای است کاملاً روشمند که میتوان آن را به دیگران آموخت زیرا در عین بداهه، دارای سبک و سیاق است. شاهد این مدعا، گذشته از کارگاه آموزش نقالی دفتر نمایشهای سنتی و آئینی و هنرآموختگان آن کارگاه، مجلس نقالی رومیو و ژولیت، نوشته و کار حسین جمالی است که این روزها در خانه نمایش اداره تئاتر به معرض تماشا درآمده است.
در آغاز که مجید رحمتی (بازیگر-نقال) نمایش لب به سخن میگشاید بر اهل فن معلوم می گردد که این شیوه بازیگری از تعزیه میآید، اگر چه بازیگر (نقش پوش) در تعزیه نیز وامدار نقالی است چرا که بیان و حرکت و سکون و نگاه بازیگر حاکی از آن است که او میدان دیده و کارآزموده است. چه وقتی که به اشتلم سخن میگوید چه آن گاه که آواز میخواند و چشم در چشم تماشاگر میاندازد و از او مدد میجوید.
نه تنها در مقام نقش پوش که در مقام جایگیری و استفاده از فوت و فن نقالی نشانههای درستی در اجرا دیده میشود که حاکی از آگاهی کارگردان به امر نقالی است.
اجرای مجلس نقالی رومیو و ژولیت اگر چه به عنوان تجربه اول از ضعف و کاستی برخوردار است، مانند زمان افعال جملات که عمدتاً زمان حال است، حال آن که در هنر نقالی زمان افعال باید گذشته ساده باشد، ولی نقاط قوت آن به قدری است که نقال، تماشاگر را تا پایان با خود همراه میسازد.
گذشته از نقش پوشی و مجلس گردانی (کارگردانی) موسیقی نیز به جا و دل انگیز، نمایش را همراهی مینماید.
برای این گروه که توانسته تجربه موفقی را ارائه دهد و چراغی دیگر در راه حفظ و اشاعه هنر نقالی برافروزد، آرزوی موفقیت روزافزون دارم.