در حال بارگذاری ...
بهروز غریب پور در گفت‌وگو با ایران تئاتر عنوان کرد:

لغو معافیت مالیاتی به منزله حذف هنرمند و مخاطب از چرخه هنر است

بهروز غریب پور در واکنش به لغو معافیت مالیاتی کلیه فعالیت‌های فرهنگی-هنری از سوی سازمان امور مالیاتی به ایران تئاتر گفت: چنین اقدامی در حقیقت نه تنها حذف گروه های بسیاری از هنرمندان از گردونه فعالیت های هنری است، بلکه حذف و محدودتر کردن گروه های بزرگی از مخاطبین تئاتر و دیگر محصولات هنری و فرهنگی خواهد بود.

بهروز غریب پور هنرمند و مدیر هنری تئاتر در واکنش به پیش نویس طرح لغو معافیت مالیاتی کلیه فعالیت‌های فرهنگی-هنری به ایران تئاتر گفت: صراحتاً باید عنوان کرد چنین اقدامی در حقیقت به این معنا است که درآمدزایی را به عنوان اولین هدف فعالیت های فرهنگی و هنری مطرح می کنیم و به این ترتیب ارزش فرهنگ و هنر را به پایین ترین مرتبه ها تنزل می دهیم.  در این زمینه باید این پرسش را مطرح کرد که مگر دشواری ها محدودیت های کنونی تولید نمایش کافی نیست که در صدد ایجاد دشواری های بیشتر برای هنرمندان و فعالان عرصه فرهنگ و هنر هستیم؟ در حال حاضر در چارت های مدیریت تئاتر سهم گیشه سالن ها نیز از سوی دولت پرداخت نمی شود و این مبالغ از گروه های تئاتری است که دریافت می شود. این در حالی است که این گروه ها در ازای فروش بلیط بین 5 تا 7 درصد از درآمد فروش را در اختیار طریق سایت ها و سامانه های فروش بلیط قرار بدهند. علاوه بر 30 درصد سهم سالن ها و درصد سامانه های فروش بلیط، همچنین میزان 9 درصد به عنوان مالیات بر ارزش افزوده متوجه می شوید که گروه های تئاتری در نهایت تقریباً 50 درصد از درآمدهای خود را از دست می دهند. همین محاسبه سرانگشتی کافی است متوجه شویم که اضافه شدن مالیات 25 درصدی بر درآمدهای حاصل از اجرای گروه های نمایشی تا چه اندازه غیرقابل توجیه و غیرکارشناسانه به نظر خواهد رسید. متاسفانه باید این واقعیت را بپذیریم که مراجع تصمیم گیری در حوزه برنامه و بودجه از حضور کارشناسان واقعی بی بهره اند و تصمیمات تنها بر اساس یک سری آمار و ارقام خام و دم دستی گرفته و به نتایج فاجعه بار ختم می شود.

این مدیر هنری باسابقه در ادامه سخنانش افزود: واقعیت این است که نمی توانیم بگوییم سازمان های تصمیم گیر از شرایط حاکم بر عرصه تولید تئاتر بی خبر هستند. شخصاً از سال 1358 تا امروز که مدیریت هنری مراکز بسیاری را بر عهده داشته ام، در سخنرانی ها و نشست های متعدد این موارد را به کرات یادآوری کرده ام و همکاران دیگر من نیز از هر فرصتی برای بیان این مسائل استفاده کرده اند. بنابراین با در نظر گرفتن تصمیماتی از قبیل طرح لغو معافیت مالیاتی فعالیت های فرهنگی-هنری تنها می شود به این نتیجه رسید که صحبت ها و تذکرات ما در میان مسئولین امر هرگز نه خریداری داشته و نه در لوایح و مصوبات لحاظ شده است.

غریب پور در بخشی دیگر از سخنانش در اشاره به دیگر آسیب ها و عوارض حذف معافیت مالیاتی فعالیت های فرهنگی و هنری گفت: چنین اقدامی در حقیقت نه تنها حذف گروه های بسیاری از هنرمندان از گردونه فعالیت های هنری است، بلکه حذف و محدودتر کردن محصولات و تولیدات هنری و در نهایت حذف گروه های بزرگی از مخاطبین تئاتر و دیگر محصولات هنری و فرهنگی خواهد بود. اما آسیب های چنین اقدامی تنها به همین موارد نیز محدود نخواهد بود. آیا سیاست گذاران ما هرگز به این مسئله می اندیشند که وقتی کتاب، تئاتر، سینما، موسیقی و دیگر هنرها را حذف و محدود می کنند، در حقیقت زمینه این را ایجاد می کنند که جامعه بی اخلاق و بی پشتوانه شود؟ ایا اینان گمان می کنند که برای نمونه خواندن رمان تنها برای سرگرم شدن است؟ و آیا نمی دانند موسیقی، ادبیات، هنرهای تجسمی و همه دیگر اشکال و انواع هنر و فرهنگ در حقیقت لوازم ارتقای سطح مدنی یک جامعه هستند؟ واقعیت این است که وقتی نادانسته و ناآگاهانه دست به چنین تصمیماتی می زنیم، عوارض و خسارت هایی غیرقابل جبران را به دنبال خواهد داشت.    

      




مطالب مرتبط

نظرات کاربران