در حال بارگذاری ...
سروش طاهری در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر عنوان کرد

با امثال من که دو دهه سابقه کار دارم قرارداد 15 میلیونی می‌بندند!

ایران‌تئاتر: نمایش سگدو فضای کابوس گونه‌ای دارد و مخاطب شاهد کابوس‌های شخصیت اصلی نمایش لنا است. این اثر نمایشی سبک و شیوه اجرایی سورئالی دارد. در این شیوه اجرایی بازی بازیگران نکته مهم و کلیدی به حساب می‌آید. سروش طاهری بازیگر با سابقه تئاتر با توانمندی در قالب چند شخصیت متفاوت از هم به خصوص پیرزنی با هیبت مردانه بازی جذابی از خودش ارائه می کند.

سروش طاهری هنرمند توانای تئاتری سالها است در حوزه بازیگری و کارگردانی تئاتر فعالیت می کند و نمایش های نظیر بینوایان، خانه پاکیزه و خون ماتیک را روی صحنه آورده است. طاهری کارشناس ارشد تئاتر است و عضو هیئت مدیره انجمن هنرهای تجسمی خراسان، بازبین جشنواره نمایشنامه خوانی خراسان(سه دوره) و داور جشنواره تئاتر کوتاه دانشجویی بوده است. او در 2 فیلم سینمایی، 10 فیلم تلویزیونی، 12 سریال و 50 تئاتربازی کرده است. طاهری در زمینه تالیف و نگارش کتاب های تخصصی هنری هم اثر گذار و موفق است. سروش طاهری رتبه اول بازیگری جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت، رتبه اول بازیگری چهارمین و هشتمین دوره تئاتر ماه، بهترین بازیگر تئاتر خراسان(سه دوره)، رتبه اول بازیگری مرد ششمین تئاتر بانوان ایران، کارگردان نمونه سال و برگزیده بازیگری مرد در بخش مسابقه مرور تئاتر ایران سی و دومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر را برای بازی در نمایش سنگ بست به دست آورده است و همچنین برای بازی در نمایش مدریک مورد تقدیر در بخش «تازه های تئاتر ایران» قرار گرفت. نمایش سگدو نوشته محمد چرم‌شیر به کارگردانی عباس غفاری آبان و آذر ‌ماه ساعت 18 در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می‌رود. با سروش طاهری درباره بازیش در نمایش سگدو گفت وگویی انجام داده ایم.

 

سروش طاهری جدا از بازیگری در کارگردانی هم نام شناخته شده ای است. به چه دلیل در حال حاضر بیشتر شما را به عنوان بازیگر در تئاتر می بینیم؟

خودم را بیشتر بازیگر می دانم و در این پنج شش ساله اخیر سالی 7-8 نمایش بازی کرده ام و البته شرایطی اقتصادی تاثیری در کم کاریم در کارگردانی ندارد و وضعیت پرداخت دستمزد بازیگری هم تعریفی ندارد و معمولا یک سوم دستمزدها پرداخت نمی شود و به بعد موکول می شود. الان برخی از دوستان کارگردان و تهیه کننده ستاره‌های سینما را به تئاتر می آوردند و بدون دردسر و بدقولی دستمزد 450 میلیونی به آنها می دهند و با امثال من که دو دهه سابقه کار و تدریس در دانشگاه دارم قرارداد 15 میلیونی می‌بندند و دست آخر هم نصفش را هم پرداخت نمی کنند. در حال حاضر هم از نمایش هایی نظیر  دشمن مردم و اکوان دیو که به تازگی اجرایشان تمام شده کلی دستمزد معوقه طلبکار هستم.

 

برای خیلی از بازیگران یکی از چالش های کاریشان ظاهر شدن در چند نقش متفاوت مثل زن پوش شدن است. چقدر وجود چنین ویژگی‌ای باعث شد در نمایش سگدو بازی کنید؟

موقعی که کارگردان متن سگدو را برای بازی به من داد و آن را خواندم؛ متوجه شدم علی رغم اینکه کارگردان مطرح کرده بود نمایش 5 شخصیت دارد، این اثر در حدود دوازده کاراکتر دارد و علت این مسئله را جویا شدم و کارگردان پاسخ داد هر بازیگری قرار است در نمایش چند نقش را بازی کند و این برایم خیلی جذاب بود. چون فضای نمایش کابوس گونه بود پیشنهاداتی در قبال نقش هایم دادم.

 

پیرزنی که در سگدو بازی می کنید بسیار متفاوت از کار درآمده است. طراحی این شخصیت چگونه انجام شد و آیا تا به حال نقش زن را بازی کرده بودید؟

در ابتدا این شخصیت پیرتر از این بود که در تمرینات کمی سن و سالش کمتر شد. در دوران دانشجویی در سال های دورتر چنین تجربه ای اما با اجرای محدود را داشتم. در شروع تمرینات همانطوری که اشاره شد با هماهنگی کارگردان آمادگی خودم را ابراز کردم و ایشان اظهار کرد که محمد چرمشیر مخالف چنین کاری است و بهتر است صبر کنی تا نظر چرم شیر را تغییر بدهم.

 

دلیل مخالف محمد چرمشیر برای بازی شما در نقش پیرزن چه بود؟

ایشان می خواست این نقش دور از واقعیت نشود.

 

فضای نمایش در اوهام و تخیلات یک زن جوان می گذرد و ربط چندانی با واقعیت ندارد؟

درست است و به تدریج در تمرینات به این جمع بندی رسیدیم که بخش کابوس های نمایش پر رنگ تر بشود. قرار بود که این زن در ادامه داستان نمایش مادر لنا هم باشد و من چهار کاراکتر را منطبق بر هم بازی کنم؛ زنی که لنا در طبقه پایین منزلش ملاقاتش می کند، مادر و پدرش و شخصیت دیگر این چهار نقشی بودند که بازیشان کردم.

 

آیا کار دشواری نیست که بتوانید راکورد هر نقش با توجه به فیزیک های متفاوت این شخصیتها را در کمترین زمان ممکن حفظ کنید؟

من هم قبول دارم کار سختی است و در تمرینات  همه ما با ایده این کار را شروع کردیم و روند کار در تمرینات و با نظرات کارگردان و سایر بازیگران شکل نهایی را به خودش گرفت. اگر دقت داشته باشید از این شخصیت زن هیبت کاملا زنانه ای ارائه نمی کنم و تمرکزم به ارائه تمام وجوهات زنانه این شخصیت متمرکز نبود. حتی در بحث صدا سازی رد پایی از مردانگی دیده می شود.

 

از الگوهای تکراری و کلیشه ای مثل با صدای نازک حرف زدن و یا با ناز و عشوه راه رفتن با هوشمندی دوری کردید؟

بله تمام این حواشی و بحث های کلیشه ای را از بازیم حذف کردم. در کنارش این زن را آدم سیگاری نشان دادم که مدام گوشه لبش سیگاری روشن است. در صحنه‌ای در بازیم موقعی که این زن روی تخت می رود نعره ای مردانه ای هم سر می زند و با عتاب و عصبانیت به لنا می گوید برو همان گورستانی که بودی دنبالت خودت بگرد.

 

به نظر می رسد با این کارهایی که به عنوان بازیگر انجام دادید خواستید یک فاصله گذاری انجام بدهید و به تماشاگر گوشزد کنید که یک مرد نقش این زن را بازی می کند؟

اشاره درستی دارید و من هم با این عقیده موافقم و دوست داشتم تماشاگر وجوه چندگانه این آدم را ببیند. زنی با اندام زنانه و هیبتی بزرگ و زمخت با یک سبیل به خوبی این فضا را تشدید می کند و انگاری تکلیف مخاطب با جنسیت این آدم شخص نیست. دقیقا تلاش کردم فضای کابوس وار نمایش هم در بازیم دیده شود.

 

آیا می توان ابراز کرد که بازیتان بین تیپ – شخصیت انجام می شود؟

اگر بخواهیم با تعاریف تیپ – شخصیت به صورت مرسوم مبنی بر اینکه چون مابه ازا اجتماعی دارد اظهار کنیم این نقش تیپ به نظر می رسد. اما با نگاهی عمیق تر متوجه می شویم با یک شخصیت مواجه هستیم و وجوه روانی و فیزیکال و فلسفی در درون این آدم دیده می شود. اتفاقا در نمایش سگدو به جز لنا و پیرزن بقیه همگی وجوه تیپکال دارند و دلیل اصرام برای بازی در این نقش همین خصلت‌های جذابش بود. در حالی که می توانستم نقش های راحت تری مثل فرشته ها و ماموران راهنمایی و رانندگی را بازی می کنم.

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




مطالب مرتبط

همزمان با زادروز دکتر علی رفیعی

نشست اکران فیلم‌تئاتر «خانه برناردا آلبا» برگزار شد
همزمان با زادروز دکتر علی رفیعی

نشست اکران فیلم‌تئاتر «خانه برناردا آلبا» برگزار شد

نخستین برنامه نمایش فیلم‌تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش فیلم‌تئاتر «خانه برناردا آلبا» اختصاص داشت.

|

در گفت‌وگو با عباس غفاری مطرح شد

اجراهای محیطی؛ فرصتی به جوانان بااستعداد برای تولید تئاتر
در گفت‌وگو با عباس غفاری مطرح شد

اجراهای محیطی؛ فرصتی به جوانان بااستعداد برای تولید تئاتر

عباس غفاری، دبیر هنری اجراهای محیطی می‌گوید از سرگیری اجراهای محیطی پس از یک وقفه ده‌ساله فراهم کردن دوباره شرایط تولید برای جوانان بااستعداد و معرفی آن‌ها به جامعه هنری است.

|

نظرات کاربران