در حال بارگذاری ...
...

بررسی وجود یا عدم وجود تئوری توطئه در تئاتر-2

بهروز غریب‌پور: با به وجود آمدن شورای حل اختلاف و داوری که مرکب از اعضاء خانه تئاتر و مرکز هنرهای نمایشی است، پرخاش‌ها به حداقل می‌رسد و همین راه حل مناسبی برای رفع تئوری توطئه در تئاتر محسوب می‌شود.

بهروز غریب‌پور گفت: پدید آوردن شورای حل اختلاف و شورای داوری راه‌حل مناسبی برای رفع تئوری توطئه در تئاتر است.
بهروز غریب‌پور کارگردان تئاتر، با اعلام این مطلب به سایت ایران تئاتر گفت: با به وجود آمدن شورای حل اختلاف و داوری که مرکب از اعضاء خانه تئاتر و مرکز هنرهای نمایشی است، پرخاش‌ها به حداقل می‌رسد و همین راه حل مناسبی برای رفع تئوری توطئه در تئاتر محسوب می‌شود.
به اعتقاد من خانواده تئاتر نیازمند حضور ریش‌سفیدان و مرجعی برای داوری است؛ در حالی که اکنون چنین مراجعی وجود ندارند.
وی در ادامه افزود: البته طبیعی است که در مواردی که یک هنرمند به هر دلیل اثر مطلوبش روی صحنه نرود، بیش از این که به فکر منطق عدم اجرای آن اثر باشد، عصبی و ناراحت می‌شود و این وجه عاطفی آن است و نباید از هنرمند متوقع بود که واکنش نشان ندهد.
شاید اگر برای من نیز چنین اتفاقی رخ دهد بیش از این که به وجه منطقی آن فکر کنم، احساس می‌کنم که عده‌ای مانع کار من شده‌اند.
غریب‌پور که از اعضاء سابق شورای انتخاب آثار مجموعه تئاترشهر است، خاطرنشان کرد: تا لحظه‌ای که در شورای انتخاب آثار تئاترشهر حضور داشتم، آیین‌نامه‌ای داشتیم که بر مبنای آن محل اجرای آثار نمایشی مشخص می‌شد، البته تمام تلاش ما بر این مبنا بود که خواسته جامعه تئاتری و مرکز هنرهای نمایشی محقق شود و سالن‌های نمایش دارای هویت شوند.
جامعه تئاتری نیز همواره نگران بودند که مبادا اثری در سالن نمایشی اجرا شود که متناسب با سالن موردنظر نباشد.
در آن زمان برخی اوقات رنجشی به وجود می‌آمد و سعی‌مان بر این بود که کارگردان ناراحت را دعوت کنیم و برای او توضیح دهیم. مگر این که فرد اصرار می‌ورزید و منطق خاصی در این جلسه داشت ولی غالباً منطقی داشتیم که فرد می‌پذیرفت.
غریب‌پور گفت: باید در نظر داشت شرایط اقتصادی و فشارهای جانبی همواره هر یک از ما را وادار می‌کند که بیش از این که منطقی فکر کنیم عاطفی عمل کنیم. از سوی دیگر تخصیص بودجه تئاتر تا حدی تأخیر دارد که در این رابطه همگی ما زیر یک نقطه فشار قرار داریم.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: ما دشواری‌های فراوانی داریم و مزید بر آن نگاهی است که هنرمندان نسبت به یکدیگر دارند. مثلاً اگر من اجرا داشته باشم و دیگری امکان اجرای اثرش فراهم نشود، نخستین برداشت او این است که سیستم با من موافق است و با او نه.