اجرای نمایش های ایده – پژوهشی تئاتر شهر ارزشمند و جذاب است

فرنوش نیک اندیش عضو گروه تئاتری خانه است و فرشته تاریخ ،فعل ،چلچلا،بر اساس دوشس ملفی، آمین ، کلمبوس، زن پارسا و هامان کشان از جمله بازی های مهم کارنامه کاری نیک اندیش است. او به خاطر بازی در نمایش زن پارسا موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگری زن از جشنواره تئاتر استان تهران شده است.سه زن که درگیر مشکلات و چالش های ذهنی خود هستند جهان اثر نمایش فردای شب را شکل می دهند. در سال های اخیر تعدادی از کارگردان نوجو و تجربه گرا با حمایتی که تئاتر شهر در قالب طرح های حمایتی در سالن هایی نظیر سالن قشقایی انجام داده است. دست به ارائه تجربه های ارزشمندی زده اند . در ماه‌های اخیر هم مرکز آموزش و پژوهش مجموعه تئاتر شهر، نخستین اثر تولیدی پروژه رویدادهای اجرایی – پژوهشی کارگاه نمایش با نام فردای شب را روانه اجرا در پلاتو اجرا کرده است. فردای شب نمایشی فرمال و ایده پرداز که پر از ایده های جذاب نمایشی از یک کارگردان جوان و مستعد است.در این طرح گروههای نمایشی با علاقه و جدیت مطالعه و پژوهش را برای دست یابی به یک فرم اجرایی محور قرار می دهند. سه اجراگر پروژه فردای شب، مژده دایی، مونا سهراب حقیقت، فرنوش نیک اندیش  با هدایت و کارگردانی جواد اسفندیاری آذر و دی 98 در کارگاه نمایش واقع در مجموعه تئاترشهر این تجربه را با مخاطبان خود به اشتراک می گذارند.بافرنوش نیک اندیش در باره بازیش درنمایش فردای شب گفت وگویی انجام داده ایم.

دوماه قبل در نمایش فرشته تاریخ بازیتان در اغلب صحنه های نمایش به سمت فرم تمایل داشت و در نمایش فردای شب هم نقشی کما و بیش فرمالیستی را بازی می کنید. تفاوت های این دو نقش چقدر برایتان حائز اهمیت است؟

تجربه بازی در نمایش فردای شب برایم بسیار متفاوت است و البته فرمال بودن دو نمایش از نقاط اشتراک این دو نقشم محسوب می شود.

نکته مهم در انتخاب شما برای حضور در نمایش فردای شب این است که به یک کارگردن جوان اعتماد کردید . در حالی که در سال های اخیر با نام های با تجربه تئاتری مثل محمد رضایی راد و محمد حسن معجونی همکاری داشتید؟

موقعی که متن نمایش فردای شب را خواندم درگیر فضای عجیب و غریبش شدم و نکته مهم زبان نمایش بود و برایم مهم بود که چگونه تماشاگر اجرا متوجه این زبان و مفهومش بشود. به نظرم این اجرا ، اجرای مود بود و ما بازیگران قرار بود مودی را اجرا کنیم . در باره کار با کارگردان جوان باید اضافه کنم که جواد اسفندیاری ذهن پویا و ایده پردازی دارد و در کار بعدیم هم قرار است با کارگردان جوان دیگری همکاری کنم.

آیا در فرم اجرایی نمایش به سمت قصه گویی هم رفتید؟

 از اول قرار نبود داستانی در فضای نمایش روایت شود و این مسئله بزرگترین ویژگی کار بود که باعث شد در این نمایش بازی کنم .

 چقدر فضا و جنس بازی ها در تمرینات توانست شکل قطعی خودش را به دست بیاورد؟

نکته مهم این است که دو بازیگر دیگر نمایش از هشت ماه قبل درگیر تمرینات بودند و بازیگر دیگری نقش من را بازی می کرد که در آن زمان بازی در نمایش را رها کرد و بعد من به اجرا دعوت شدم و از دو ماه قبل تمریناتم را با بچه ها شروع کردم.بازیگران تجربه و اتودهای خودشان را زده بودند و به خوبی به تکنیک مواجه با بدن رسیده بودند . جواد اسفندیاری روی دو مسئله مواجه با بدن و مواجه با زمان تاکید داشت و دوست داشت ما بازیگران این مسائل را درست درک کنیم. بهرحال برای من چالش بزرگی بود که با دوبازیگر همراه شوم که شش ماه زودترازمن با نمایش درگیر شده بودند و این دغدغه تا مدتی با من بود که جنس بازیم تفاوتی با بازی سایر بازیگران پیدا نکرد و هارمونی و وحدت بازی ها حفظ شود.

خیلی از بازیگران با تجربه عقیده دارند جنس بازی که متکی بر بدن باشد کار دشواری است . در نمایش فردای شب چگونه توانستید جنس بازیتان که متکی بر بدن است را هماهنگ و هم راستا با کلیت مفهومی نمایش کنید؟

شیوه کاری جواد اسفندیاری این گونه است که در تمرینات به بازیگر میزانسن ، حرکت بدن و شکل گفتار ارائه نمی کند . بازیگر مختار است که هر کاری را انجام بدهد و کارگردان از این کارها چیزهای مورد نظرش را انتخاب می کند و با هماهنگی و رضایت بازیگر فرم نهایی انتخاب می شود.

نکته مهم موفق شدن شما در ارائه بازی درست در نمایش فردای بهتر کار کردن طولانی مدتتان با محمد رضایی راد که تمرینات سخت و زیادی برای روی به روی صحنه بردن نمایش هایش را انجام می دهد؟

بعد از همکاری با محمد رضایی راد در انتخاب نقش وسواس و دقت بیشتری پیدا کردم. اما بازهم تمرینات و رسیدن به نقشم در نمایش فردای شب کار سختی بود. رضایی راد کارگردانی که در کارش مهندسی دقیقی از فضا وجنس کار دارد و ریاضات را وارد تئاتر می کند. در شروع کار در نمایش فردای شب تا مدتها رها بودیم تا ایده هایمان را اتود بزنیم و با چار چوب مشخصی روبه رو نبودیم. در کارهای محمد رضایی راد حتی برای ثانیه های بازی فکر شده و می دانیم باید چه دیالوگی را بگوییم. البته در حد فاصل بازیم در فرشته تاریخ و فردای شب در نمایش  آشپزخانه محمد حسن معجونی بازی کردم.

و اعتماد کردن به کارگردان جوانی که بک گراند زیادی از نوع کارش ندارد. آیا کار دشواری است؟

 من این اعتماد را انجام دادم و به نظرم این طرح جدید اجرای نمایش های ایده – پژوهشی تئاتر شهر کار ارزشمند و جذابی است و اعتماد می کنند به گروههای جوان و با استعداد.

این روال را در اغلب کارهایتان که بتوانید درست و منطقی نقش زنان سن و سال دار را بازی کنید در نمایش فردای شب هم حفظ شد و دوباره این تجربه را انجام دادید؟

جواد اسفندیاری پیشینه‌ای از من نداشت که من زیاد این نوع نقش ها را بازی کرده ام و فقط بازی من را در نمایش فعل دیده بود. در این نمایش جذابیت برایم این بود که نباید حتما پیرزن و یا مامان جون بازی می کردم . همینکه دو بازیگر دیگر نمایش به من مامانی می گفتند حس مادر بودن را به مخاطب منتقل می کرد.

از اله مان های آشنای ایفای نقش زنان سن سال دار مثل خمیده راه رفتن و لرزان حرف زدن هم اجتناب کردید؟

بله، نیازی به این کار نبود . زیرا در فضای توهم یک مامانی می تواند هر شکلی باشد.اگر قرار بود یک پیرزن خمیده با صورت چروکیده را بازی کنم به طور حتم در این نمایش بازی نمی کردم.

گفت  و گو از احمد محمد اسماعیلی